school homework story in marathi

24 Marathi Stories For Kids With Moral Story | लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी, छान छान गोष्टी | Marathi Goshti

मराठी शाळा सध्या नाहीश्या होत चालल्यात त्यामुळे शाळेतल्या जुन्या गोष्टी ( old stories ) आपल्याला पाहण्यात आणि वाचण्यात येत नाहीत, छान छान गोष्टी नवीन पिढीपरंत पोहचाव्यात हाच प्रयत्न या पोस्ट मार्फत करायचा प्रयत्न आम्ही केला आहे. आवडल्या तर नक्की share करा.

Table of Contents

छान छान गोष्टी, लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी | Marathi Stories For Kids With Moral

आम्हाला माहित आहे तुम्हां सगळ्यांना छान छान गोष्टी खूप अवाढतात. खाली तुम्हा सगड्यां साठी काही लहान मुलांच्या गोष्टी  (Marathi Stories For Kids With Moral)  लिहिल्या आहे. तुम्हाला ह्या गोष्टी वाचण्यात खूपच आनंद येईल आणि या गोष्टी तुम्हाला नक्कीच आवडेल.

1. सिंह आणि उंदीर – Sinha Ani Undir Story

Sinha Ani Undir Story:  उन्हाळ्याच्या दिवसात, एक सिंह, एका आंब्याच्या थंड छायेत सुस्त निजला होता; तिथे एक उंदीर येतो. तो  उंदीर सिंहला  खूप त्रास देतो. त्यामुळे जागा होऊन, सिंहने पंजात उंदीरला धरला आणि त्यास आता फाडून टाकणार इतक्यात, त्या उंदराने त्याची प्रार्थना केली, ‘महाराज, आपण थोर, सर्व श्वापदांचे राजे, मी आपल्यापुढे केवळ रंक, माझ्या रक्ताने आपले हात विटाळू नयेत. मला जीवदान दयावे, हेच आपणास उचित आहे.’ ते ऐकून सिंहास त्याची दया आली आणि त्याने त्यास सोडून दिले. 

पुढे एके दिवशी सिंह अरण्यात फिरत असताना आंब्याच्या झाडाजवळ जातो, त्याच आंब्याजवळ पारध्याने जाळे मांडले होते, त्यात सिंह सापडतो. त्यावेळी त्याने आपले सगळे बळ खर्चून फार धडपड केली. पण त्याची सुटका होईना. तेव्हा तो निराश झाला आणि मोठमोठयाने ओरडू लागला. ती ओरडणं ऐकून तो उंदीर त्या ठिकाणी आला आणि सिंहास म्हणाला, ‘राजा, भिऊ नको, स्वस्थ रहा. ’ इतके बोलून, त्याने आपल्या दातांनी ते जाळे कुरतडले व सिंहाची सुटका केली.

तात्पर्य:- जे मोठे आहेत त्यांचेही एखादे मोठे काम लहानाच्या हातून, एखादे वेळी होते. यासाठी, कोणास क्षुद्र समजून त्याचा उपहास करू नये किंवा त्यास दुखवू नये. लहानाच्या हातूनही उपकार होऊ शकतात, हे लक्षात ठेवावे. वैभव कायम राहीलच, असा नेम नाही, यासाठी आपल्या चालत्या काळी, मनुष्याने लोकांवर उपकार करून ठेविले, तर पडत्या काळात तेच .

2. उंदराची टोपी – Undarachi Topi

 एक होता उंदिरमामा. रस्त्याने जाताना त्याला मिळाले एक फडके.फडके घेऊन तो गेला धोब्याकडे. धोब्याला म्हणाला ‘धोबीदादा,धोबीदादा माझे फडके धुवून दे. धोब्याने फडके धुवून दिले. मग उंदिरमामा गेला शिंप्याकडे. ‘शिंपीदादा, ‘शिंपीदादा,शिंपीदादा मला एक छानशी टोपी शिवून दे तिला रंगीत गोंडेही लाव. शिंप्याने उंदिरमामाला टोपी शिवून दिली. 

उंदिरमामाने टोपी डोक्यावर घातली एक ढोलके घेतले. ते वाजवत तो गाणे गाऊ लागला ‘ राजाच्या टोपीपेक्षा माझी टोपी छान. ढुम,ढुम,ढुमक !’ राजाने हे ऐकले . तो शिपायांना म्हणाला ‘ जा रे, त्या उंदराला पकडून आणा.   

शिपायांनी उंदिरमामाला पकडले. दरबारात आणले. त्याची टोपी काढून राजाकडे दिली. मग उंदिरमामा म्हणाला ‘राजा भिकारी, माझी टोपी घेतली. ढुम,ढुम,ढुमक !’ 

हे ऐकून राजा खूपच रागावला. त्याने उंदराकडे टोपी फेकून दिली. उंदिरमामाने टोपी पुन्हा डोक्यावर घातली व तो गाणे गाऊ लागला ‘राजा मला भ्याला. माझी टोपी दिली. ढुम,ढुम,ढुमक !’ हे गाणे गात गात तो राजवाडयातून निघून गेला.

तात्पर्य:  शक्तीपेक्षा युक्ती श्रेष्ठ

3. कोल्हा, रानमांजर आणि ससा – Kolha, RanManjar ani Rabit Story

छान छान गोष्टी:  एक लहानसा ससा होता. तो खूप भित्रा होता. तो भित्रा ससा एका बिळात रहात असे. त्याने एके दिवशी आपल्या बिळाच्या तोंडाशी एका कोल्ह्याला बसलेले पाहिले, तो खूप घाबरला. पण त्याने विचार केला की, बिळाचे तोंड लहान आहे. त्यातून कोल्हा काही आत येऊ शकणार नाही. मग त्याची भीति कमी झाली.

नंतर, एक दिवस त्याने कोल्हा आणि रानमांजर गप्पा मारीत आहेत असे पाहिले. हे काही बरे नाही असे त्याला वाटले. थोड्या वेळाने ते रानमांजर सशाच्या बिळात शिरले आणि त्याला आपल्या पंजानी ओरबाडू लागले. ससा भिऊन बाहेर पळाला. तोच कोल्ह्याने त्याच्यावर झडप घातली आणि दोघांनी मिळून त्याच्यावर ताव मारण्यास सुरुवात केली. मरता मरता ससा म्हणाला, ‘तुमच्या दोघांची मैत्री झाली तेव्हाच मी ओळखलं की आता आपली काही धडगत नाही.’

तात्पर्य -एकमेकांशी सतत भांडणाऱ्या  दोन माणसांची एकी झाली की एखादा गरीब संकटात सापडतो.

4. सिंह, लांडगा आणि कोल्हा – Sinha Landga Ani Kolha Story

Marathi Stories For Kids :  जनावरांचा राजा जो सिंह तो एकदा फार आजारी पडला. पुष्कळ औषधोपचार केले, पण काही गुण येईना. त्याच्या समाचारास सगळे पशु रोज येत असत, पण कोल्हा मात्र येत नसे कोल्हयाचे व लांडग्याचे वैर होते.

लांडग्याने सिंहास सांगितले की, ‘महाराज, कोल्हा हल्ली आपल्या दरबारात हजर राहात नाही, यावरून तो आपल्या विरुद्ध काहीतरी कारस्थान करीत असावा, असे मला वाटते.’ हे भाषण ऐकून सिंहास कोल्हयाविषयी संशय आला व त्याने त्यास ताबडतोब बोलावून आणण्यासाठी एका पशूस पाठविले. हुकुमाप्रमाणे कोल्हा दरबारात येऊन हजर होताच सिंह त्यास म्हणतो, ‘काय रे, मी इतका आजारी असता माझ्या समाचारास तू मुळीच येत नाहीस, याचे कारण काय बरे ?’ कोल्हा उत्तर करतो, ‘महाराज, आपल्यासाठी एकदा चांगलासा वैदय मी पहात होतो. 

शेवटी कालच एका मोठया वैदयाची व माझी गाठ पडली; त्यास मी आपल्या प्रकृतीसंबंधीने विचारले, तेव्हा त्याने सांगितले की, नुकतेच काढलेले लांडग्याचे ओले कातडे पांघरावयास घेतले असता, हा रोग बरा होईल; याशिवाय अन्य उपाय नाही.’ कोल्हयाचे हे भाषण सिंहास खरे वाटले व त्याने कातडयासाठी लांडग्याचा तात्काळ प्राण घेतला.

तात्पर्य:- दुसऱ्याचा नाश व्हावा अशी इच्छा धारण करणारे लोक बहुधा स्वतःच नाश पावतात.

5. कबुतर आणि मुंगी ची गोष्ट – Kabutar Ani Mungi Chi Goshta

Kabutar Ani Mungi Chi Goshta:  एका मुंगीला खूप तहान लागली म्हणून ती नदीच्या काठावर पाणी पिण्यासाठी गेली. तेंव्हा तिचा पाय घसरला व ती पाण्यात पडली. ते जवळच झाडावर बसलेल्या कबुतराने पाहिले बुडणाऱ्या मुंगीची त्याला दया आली.

पटकऩ त्याने झाडाचे एक सुकलेले पान मुंगीजवळ फेकले. मुंगी पानावर चढली आणि सुरक्षितपणे ती काठावर पोहोचली. तेवढ्यात तेथे एक फासेपारधी कबुतराला पकडण्यासाठी आला. तो कबुतरावर जाळे फेकणार एवढ्यात मुंगी फासेपारध्याच्या पायाला चावली. 

त्यामुळे तो जोरात ओरडला. कबुतर त्यामुळे सावध झाले व फासेपारध्याला पाहून पळून गेले. अशा प्रकारे कबुतराच्या सत्कर्माचे फळ त्याला लगेच मिळाले व त्याचे प्राण वाचले.

तात्पर्य –  संकटकाळी मदत करणारे हेच खरे मित्र. 

6. कावळयाची शिक्षा आणि चिमणीचे बक्षीस – Kavla Ani Chimni Chi Goshta

Kavla Ani Chimni Chi Goshta:  एक होता आळशी आणि लबाड कावळा. पहिल्या गोष्टीत पाहिला ना? तोच तो. तो लोळ लोळ लोळला, तर शेणाने भरला. त्याने वर पाहीले तर त्याचा डोळा फुटला. त्याने बिळात हात घातला तर त्याला विंचू चावला. तो देवळात गेला तर त्याला मार मिळाला. बिचारा रड रड रडला अन् घरी येऊन झोपी गेला. 

एक होती कामसू चिमणी. पहिल्या गोष्टीत पाहिली ना घर स्वच्छ ठेवणारी? तीच ती. ती लोळ लोळ लोळली. तर मोत्याने भरली. तिने वर पाहिले तर तिला चंद्रहार मिळाला. तिने बिळात हात घातला तर तिला अंगठी मिळाली. ती देवळात गेली तर तिला साडी-चोळी मिळाली. ती साडी-चोळी नेसली, पालखीत बसली अन् घरी येऊन झोपी गेली.

तात्पर्य – लबाडपणाचे   ध्येय  कधीच  साध्य  होत नाही. 

7. प्रमाणिक लाकुडतोड्या – Pramanik Lakudtodya

Pramanik Lakudtodya:  ऐका गावात एक लाकुडतोड्या राहत होता. एक दिवशी तो  दुपारी  लाकुडतोड्ण्यासाठी    नदीजवळ एक मोठ झाड  होते तेथे गेला. झाड  तोडत असतानाच  त्याची अचनक  कुराड पाण्यात पडते. लाकुडतोड्याकडे एकच कुऱ्हाड असते आणि नेमकी तीच कुऱ्हाड तो  गमावतो.

 त्याच्याजवळ  दुसरी   कुऱ्हाड विकत घेण्यासाटी पैसेपण पुरेसे  नसतात.तो नदी जवळ बसतो आणि रडू लागतो. नदी उर्फ सरिता देवी त्याचे रडणे ऐकते. ती त्याच्या समोर प्रकट होते आणि विचारते , का रे ? का रडत आहेस तू ?’ लाकूडतोड्या सारीतादेवीला गमवलेल्या कुऱ्हाडीबदल सांगतो. 

सारीतादेवी अदृश्य होते. नदीतून परत येते तेव्हा तिच्या हातात सोन्यची कुऱ्हाड असते.ती लाकूडतोड्याला दाखवते.लाकुडतोड्या नम्रपणे  म्हणतो देवी, ‘ ही माझी कुऱ्हाड नाही. 

मग देवी त्याला चांदीची कुऱ्हाड दाखवते.पुन्हा तो नकारार्थी मान डोलावतो आणि म्हणतो ‘ हे  देखील नाही ‘. नंतर देवी त्याला लोखंडाची कुऱ्हाड दाखवते.लाकुडतोड्या म्हणतो ‘ होय हीच माझी कुऱ्हाड आहे माता!’

देवी म्हणते तुझा प्रामाणिक पणा मला आवडला’ या तीनही कुऱ्हाडी तुलाच ठेव माझा मुला.प्रामाणिकपणा मोठाच बक्षीस मिळवून देतो.

तात्पर्य – नेहमी खरे बोलावे.

8. पक्षी आणि पारधी – Pakshi Ani Pardhi

Pakshi Ani Pardhi:  एक पारधी अरण्यात पक्षी धरण्यासाठी जाळे लावत असता जवळच झाडावर बसलेला एक पक्षी त्याला विचारू लागला, ‘अरे, हे तू काय करतो आहेस?’ यावर पारधी म्हणाला, ‘तुमच्यासारख्या पक्ष्यांकरता हे शहर बांधतो आहे. यात जे पक्षी येऊन राहतील त्यांना कोणत्याही गोष्टीची अडचण पडणार नाही. चारा, पाणी चिकार असेल. राहायला तरतर्‍हेची घरं अन् झोपायला मऊ गादी असेल.’ पक्षाला ते सर्व खरे वाटले व पारधी जाताच तो त्या जाळ्यात शिरला व अडकला. 

ते पाहून बरेच पक्षी जमा झाले तेव्हा त्या सर्वांना त्याने सावध केले. तो सांगू लागला, ‘यात मी फसून सापडलो, तो पारधी गोड गोड बोलून तुम्हालाही भुलविण्याचा प्रयत्‍न करेल. त्यावर तुम्ही विश्‍वास ठेऊ नका.’ हे ऐकून सगळे पक्षी निघून गेले. काही वेळाने पारधी येताच तो पक्षी त्याला म्हणाला, ‘अरे लबाडा, तू मला फसवलेस, पण तुझ्या या सुंदर शहरात आता एकही पक्षी राहायला येणार नाही, याबद्दल खात्री असू दे !’ 

तात्पर्य – लबाड लोकांची लबाडी जोवर लक्षात येत नाही तोवर ते दुसर्‍याला फसवू शकतात पण लबाडी उघडकीला आली की लोक त्याच्या वार्‍यालाही उभे रहात नाहीत.

9. बुडबुड  घागरी – Bud Bud Ghagri

Bud Bud Ghagri:  तो टोपी घालणारा उंदिरमामा आठवतोय? तो गेला एकदा जंगलात. तिथे त्याला एक माकड आणि मांजर भेटले. त्या तिघांची चांगली मैत्री जमली. एक दिवस त्या तिघे  मित्रांनी खीर बनविण्याचे ठरवले. माकड म्हणाले ‘मी आणतो साखर’. मांजर म्हणाले ‘मी आणते दूध’. उंदीर म्हणाला ‘मी आणतो शेवया’. तिघांनी पातेलेभर खीर केली. 

मग माकड म्हणाले ‘चला आपण आंघोळ करून येऊ आणि मगच खीर खाऊ’. इकडे मांजराच्या तोंडाला पाणी सुटले होते. मांजर म्हणाली  तुम्ही जा मी खीर शिजवते. माकड आणि उंदीर म्हणाले, ठीक आहे आणि ते दोघे आंघोळ करण्यासाठी जातात. 

मांजरीच्या तोंडाला पाणी सुटणे ती थोडी खीर खाते .तेवढी  खाऊन झाली पण तिला आणखी खावी वाटली.पुन्हा थोडी घेतली असे करत तिने सगळी खीर खाऊन टाकली . थोडया वेळाने माकड व उंदीर आले. पहातात तो काय, खिरीचे पातेले रिकामे ! त्यांनी मांजराला विचारले ‘खीर कोणी खाल्ली?’ मांजर म्हणाले, ‘मला नाही माहीत.’ 

मग माकडाने एक घागर घेतली व सर्वजण नदीवर गेले. माकडाने घागर पाण्यात पालथी घातली. त्यावर उभे राहून माकड म्हणाले ‘ हुप हुप करी, वरचे डोंगरी, मी खीर खाल्ली तर बुड घागरी’. पण घागर काही बुडाली नाही. मग उंदीर घागरीवर उभा राहिला व म्हणाला ‘चूं चूं करी, वरचे डोंगरी, मी खीर खाल्ली तर बुड घागरी’. पण घागर काही बुडाली नाही. आता मांजराची पाळी आली.

मांजर खरे तर घाबरले होते. कसेबसे ते घागरीवर उभे राहिले व म्हणाले ‘ म्यांव म्यांव करी, वरचे डोंगरी, मी खीर खाल्ली तर बुड घागरी’. अन काय आश्चर्य, घागर पाण्यात बुडाली. चोरून खीर खाल्ल्याची मांजराला शिक्षा मिळाली.

तात्पर्य – नेहमी खरे बोलावे 

10. गाढवाला मिळाली शिक्षा – Gadhvala Midali Shiksha

Marathi Stories For Kids With Moral:  एका गावात एक व्यापारी राहत होता. त्याच्याकडे एक पाळलेले गाढव होते. तो गाढवाच्या पाठीवर रोज मिठाचे ओझे देत असे आणि ते पोत मग बाजारात जाऊन विकत असे. त्या बाजारात जाताना त्यांना एक ओडा पार करावा लागत असे.

एक दिवस गाडवाचा पाय पाण्यात घसरतो आणि ते पाण्यात मिठाच्या ओझ्यासहित पडते. त्याचा मालक उठविण्यास मदत करतो आणि मग ते दोघे पुन्हा चालू लागतात.थोडेसे मीठ पाण्यात विरघाल्यामुळे गाढवाला हलके वाटू लागते आणि ते खूप आनंदी होऊन  पुढची वाटचाल करू लागते.

आता दरोज गाढव त्याचा पाय मुद्दाम पाण्यात घसारवू लागले.गाढवाचे असे रोजचे खोटे नाटक पाहून त्याचा मालक गाढवाला धडा शिकवायचे ठरवतो.  

दुसऱ्या दिवशी व्यापारी गाढवाच्या पाठीवर कापसाचे ओझे ठेवतो . गाढव त्या दिवशी  देखील मुद्दाम पाय घासारावते आणि पाण्यात पडते.आजपण त्याचा मालक उठवण्यास मदत करतो पण गाढवाला काही उठता येत नाही कारण,कापसाने पाणी शोषून घेतलेले असते.त्यामुळे ओझे हलके होण्याऐवजी जड झालेले असते. अशा प्रकारे गाढवाला चांगली शिक्षा मिळते.

तात्पर्य – आपल्या कामाशी प्रामाणिकपणे राहावे.

11. चल रे भोपळ्या टुणुक टुणुक – Chal Re Bhoplya Tunuk Tunuk 

Chal Re Bhoplya Tunuk Tunuk:  एक होती म्हातारी. एकदा ती आपल्या लेकीकडे जायला निघाली. लेक रहायची दुसर्या गावाला. रस्त्यानं जाताना मधेच एक मोठे जंगल होत. म्हातारी काठी टेकत, टेकत रस्त्याने निघाली. वाटेत तिला भेटला कोल्हा. तो म्हणाला ‘म्हातारे, म्हातारे, मी तुला खातो’. पण म्हातारी हुषार होती. 

 ती म्हणाली ‘मला खाऊन तुझे पोट भरणार नाही. त्यापेक्षा थोडे दिवस थांब. लेकीकडे जाते , तूपरोटी खाते, लठ्ठ मुठ्ठ होते, मग मला खा.’ कोल्ह्याला म्हातारीचे म्हणणे पटले.म्हातारी पुढे निघाली. तिला भेटला वाघ. तो म्हणाला ‘म्हातारे, म्हातारे, मी तुला खातो’. त्याने डरकाळी फोडली. म्हातारी त्याला म्हणाली ‘मला खाऊन तुझे पोट भरणार नाही.त्यापेक्षा थोडे दिवस थांब. लेकीकडे जाते , तूपरोटी खाते, लठ्ठमुठ्ठ होते, मग मला खा. ‘ वाघाची अशी समजूत काढून म्हातारी पुढे निघाली.लेकीकडे गेली .

 ती खूप दिवस मजेत राहिली. खाऊन पिऊन लठ्ठमुठ्ठ झाली. थोडया दिवसांनी  तिला वाटले की आपण आपल्या घरी जावे तेव्हा तिला आठवले की  कोल्हा आणि वाघ आपल्याला खाणार आहे . तिने हे सर्व आपल्या लेकीला सांगितले  मग लेकीने तिला जादूचा भोपळा दिला . आपल्या घरी परत येताना तिने एक मोठा लाल भोपळा घेतला. त्यात बसून ती भोपळयाला म्हणाली ‘ चल रे भोपळया टुणुक टुणुक’. भोपळा रस्त्याने निघाला. वाटेत वाघाने भोपळा पाहिला. तो म्हणाला ‘म्हातारे, म्हातारे थांब!’ आतून म्हातारी म्हणाली ‘कशाची म्हातारी आणि कशाची कोतारी. चल रे भोपळया टुणुक टुणुक’. त्याबरोबर भोपळा जोरात पळू लागला.

थोडं  पुढे गेल्यावर वाटेत कोल्हा भेटला. तो म्हणाला ‘म्हातारे, म्हातारे थांब!’ आतून म्हातारी म्हणाली ‘कशाची म्हातारी आणि कशाची कोतारी. कोल्ह्यानेही भोपळयाला थांबवण्याचा प्रयत्न केला. 

पण म्हातारी आतून म्हणाली ‘चल रे भोपळया टुणुक टुणुक!’. पुन्हा भोपळा जोरात पळू लागला. अशी होती म्हातारी हुषार. कोल्हा आणि वाघाच्या तावडीत ती काही सापडली नाही. भोपळयात बसून ती सुखरूप आपल्या घरी पोचली. 

तात्पर्य –  शक्ती पेक्षा युक्ती श्रेष्ट.

12. कावळा चिमणीची गोष्ट – Kavla Ani Chimni Chi Goshta

लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी:  एक होती चिमणी आणि एक होता कावळा. चिमणीचं घर होत मेणाच, छोटंस आणि खूप सुंदर. चिमणी सारखी कामात असे. आळशी कावळ्यासारखं  बसायला तिला मुळीच आवडत नसे. याउलट कावळयाचं घर शेणाचं होतं. घरात सगळीकडे पसाराच पसारा असे. कावळा दिवसभर इकडे तिकडे टिवल्याबावल्या करायचा, बडबड करायचा. हा खोडकर कावळा कोणालाच आवडायचा नाही. 

एक दिवस काय झालं आकाशात मोठे मोठे काळे ढग आले. सोसाटयाचा वारा सुटला. टप् टप् पाऊस पडू लागला. झाडे भिजली. जमिनीवरून धो धो पाणी वहायला लागलं. कावळयाच घर होत शेणाच. तेही पाण्यात वाहून गेल. हू…हू…हू…हू…! कावळा काकडला. आता कुठे जाव बर? एवढयात त्याला आठवल, चिमणीच घर आहे शेजारीच. मग कावळा आला चिमणीकडे. पण चिमणीच्या घराचे दार तर बंद होते. ‘चिऊताई, चिऊताई, दार उघड !’      

चिमणी आतून म्हणाली ‘थांब माझ्या बाळाला काजळ-पावडर लावते’ थोडावेळ थांबून पुन्हा कावळयाने कडी वाजवली ‘चिऊताई, चिऊताई, दार उघड !’ चिमणी आतून म्हणाली ‘थांब माझ्या बाळाला झोपवते’ इकडे कावळयाला खूप भूक लागली होती.

पण सगळीकडे पाणीच पाणी झाले होते. काय करतो बिचारा! एवढंस तोंड करून कुडकुडत उभा राहिला. चिऊताईचे बाळ झोपल्यावर तिने दार उघडले. 

 कावळा घरात आला. भिजल्यामुळे त्याला खूप थंडी वाजत होती. चिमणी म्हणाली ‘तू बैस चुलीपाशी’. कावळा चुलीपाशी बसला. चुलीवर होती खीर ! कावळयाच्या तोंडाला पाणी सुटले.त्याने थोडी थोडी करत सगळी खीर संपवली. थोडया वेळाने पाऊस थांबला. कावळयाने घरटयाचे मागचे दार उघडले आणि तो भुर्रकन् उडून गेला. असा होता कावळा आळशी आणि लबाड.

13. दोघांचे भांडण तिसऱ्याचा लाभ – Doghanche Bhandan Tisryach Labh

लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी:  एका जंगलात  एका वडाच्या झाडावर बरीच माकडे राहात असत.  एकदा एक गवळी दुध, तूप, लोणी यांनी भरलेली मडकी घेऊन ते विकायला शहरात निघाला होता.  थोडा वेळ विश्रांती घ्यावी म्हणून त्या वडाच्या झाडाखाली मडकी ठेवून तो निवांत झोपी गेला. 

गवळी झोपला आहे आणि बाजूच्या मडक्यात दुध, तूप, लोणी आहे. हे त्या झाडावरील दोन माकडांनी पाहिले. ती माकड खाली उतरली आणि त्यातील एक लोण्याचे मडके त्यांनी पळविले. परंतु त्या मडक्यातील लोणी दोघांनी बरोबर अर्धे अर्धे वाटून घ्यायचे यावरून दोघात वाद सुरु झाला. 

म्हणून हे लोणी दुसऱ्या कोणाकडून वाटून घेऊ, असे ठरवून ते दोघे लोणी घेऊन एका बोक्याकडे आले. बोक्याला आयतीच संधी चालून आली.  बोक्याने त्यांना लोणी सारखे मोजण्यासाठी एक तराजू आणण्यास सांगितला. तराजू मिळताच बोक्याने लोण्याचे दोन भाग करून तराजूत टाकले.  

एका पारड्यात लोणी जास्त झाले म्हणून वजन सारखे करतो असे दाखवून त्याने त्या परड्यातले थोडे लोणी खाऊन टाकले. त्यामुळे दुसऱ्या पारड्यात वजन जास्त झाले. मग त्यातील थोडे लोणी खाल्ले. असे करता करता बोक्याने आलटून पालटून एकेका पारड्यातले लोणी खात सर्व लोणी संपविले. माकडांना काहीच लोणी शिल्लक राहिले नाही.  आपण दोघ भांडलो त्याचा फायदा बोक्यानी घेतला. हे उशीरा त्याच्या लक्षात आले.

तात्पर्य – दोघांच भांडण तिसऱ्याचा लाभ

14. ससा आणि सिंह ची गोष्ट – Sasa Ani Sinha Chi Goshta

Sasa Ani Sinha Chi Goshta:  खूप वर्षापूर्वीची गोष्ट आहे ही  एका जंगलात एक क्रूर सिंह राहत होता. तो दररोज एका प्राण्याला ठार मारीत असे. एके दिवशी सर्व प्राणी एकत्र आले. सर्व प्राण्यांनी त्या सिंहाला तू प्राण्याना ठार मारू नकोस, अशी विनंती केली. 

 माझ्या जेवणाच्या वेळी रोज एका प्राण्याला माझ्याकडे पाठवा. म्हणजे मी अन्य प्राण्यांना त्रास देणार नाही असे सिंह म्हणाला. ज्या दिवशी एकही प्राणी येणार नाही त्या दिवशी मी  तुन्हा सर्वाना ठार मरीन, अशी धमकी त्या सिंहना सर्व प्राण्यांना दिली. 

रोज ठरल्याप्रमाणे एक-एक प्राणी सिंहाकडे जाऊ लागला. एके दिवशी सशाची वेळ आली. तो सिंहाकडे जायला निघाला तेव्हा रस्त्यात त्याला एक विहीर दिसली. विहीर दिसताच सशाला एक कल्पना सुचली. भन्नाट कल्पना सुचण्याच्या आनंदात  ससा दिवस भर जंगलात फिरत राहिला. संध्याकाळी उशिरा तो सिंहाच्या गुहेपाशी गेला. सिंहाने त्याला गुरगुरतच विचारले – काय रे, दिवसभर तू कोठे होतास? 

ससा अत्यंत नम्रपणे म्हणाला ‘ मी येतच होतो पण रस्त्यात मला दुसरा सिंह भेटला त्याने मला अडवले.’ 

 सिंहाने त्याला रागावूनच विचारले, ‘कोठे आहे दुसरा सिंह?’  ससा म्हणाला चल मी दाखवतो. साशाच्यापाठोपाठ सिंहाची स्वारी निघाली, दोघेही विहिरीपाशी आले. ससा म्हणाला , महाराज तो सिंह या विहिरीत लपला आहे. 

सिंहाने  विहिरीत डोकावून पहिले. स्वत:चेच प्रतिबिंब त्याने पहिले. ते प्रतिबिंब म्हणजे त्याला  दुसरा सिंह वाटला. अत्यंत रागाने त्याने विहिरीत उडी मारली.  अत्यंत खोल असलेल्या विहिरीत तो सिंह पडला. आणि जंगलातील  प्राण्यांचा प्रश्न कायमचाच सुटला. सर्व प्राण्यांना खूप आनंद झाला.

तात्पर्य – शक्ती पेक्षा युक्ती श्रेष्ठ

15. ससा आणि कासवाची  गोष्ट – Sasa Ani Kasav Story in Marathi

Sasa Ani Kasav Story in Marathi:  ही गोष्ट आहे ससा आणि कासवाची. एक होता ससा. ससा  सगळ्या गोष्टींमध्ये असतोना तसाच. गोरा गोबरा, मऊ, लांब कानांचा, मण्यासारख्या लालचुटुक डोळ्यांचा आणि टुण्ण टुण्ण उड्या मारत झटकन पसार होणारा. एकदा एका कासवाशी त्याची मैत्री झाली. पण कासव होतं हळू, जसं नेहमी असतं तसचं. 

दोघेही एकाच पालकच्या मळ्यात कोवळा पाला खायला जायचे. ससा कासवाला म्हणाला,”किती रे तु हळू” ” कासव म्हणालं, ”पण तुला माहिती आहे का, सगळ्या गोष्टींमध्ये ना मीच शर्यत जिंकतो.

सशाला त्याचं हे म्हणणं जरा आवडलं नाही. नाक मुरडत ससा म्हणाला ”मग काय भाऊ लावायची का शर्यत परत एकदा? या समोरच्या डोंगरावरच्या त्या आंब्याच्या झाडापर्यंत”  कासवं म्हणालं ” हो पण जरा मला सराव करायला दोन दिवसांचा वेळ लागेल. तुला चालेल का?” ससोबा म्हणाला, ” ठीक आहे मग रविवारी सकाळी नऊ वाजता इथेच भेटूया.”

शर्यत ठरल्यानंतर ससा तडक त्याच्या आजोबांकडे गेला. त्यांना म्हणाला,” हे काय हो आजोबा प्रत्येक गोष्टीत कासवंच शर्यत का जिंकतं. मला ही गोष्ट खोटी पाडायची आहे. आता काय काय करु ते सांगा.” ससोबाचे आजोबा त्याला म्हणाले,” बाळा, जर न थांबता धावलं ना तरच जिंकता येईल शर्यत आणि झोप तर अगदी वर्ज्य. मी झोपल्यामुळेच शर्यत हारलो होतो. ” ससा म्हणाला,” ठीक आहे मी लक्षात ठेवीन आणि शर्यत जिंकूनच दाखवीन.”

रविवारी सकाळी ठरलेल्या वेळेवर कासव आणि ससा यांची शर्यत सुरु झाली. ससोबा अगदी वेगाने धावत सुटले. कासवही निरनिराळ्या युक्त्या लढवत कधी घरंगळत तर कधी वेगाने चालण्याचा प्रयत्न करत निघाले होते. अर्ध्या रस्त्यात ससोबांना एक मोठी टोपली दिसली त्यातून कोवळा पाला, गाजरं आणि मुळे डोकावत होते. ससोबांनी अदमास घेतला. 

कासव अजून किमान दोन तास तरी त्यांच्या आसपास फिरकू शकणार नव्हते. ससोबा झाडाच्या सावलीत बसले आणि टोपलीतला पाला, गाजरं खाऊ लागले. टोपलीतल्या वस्तू संपत असताना ससोबांना एक छानशी गोल चमकणारी वस्तू दिसली. ससोबांनी ती आपल्या चेहर्या समोर धरली. तो एक आरसा होता. त्यांनी यापूर्वी ही वस्तू कधी पाहिलीच नव्हती. 

पाण्यात अस्पष्ट दिसणारं त्यांचं रुपडं इतकं स्पष्ट दिसत होतं की ससोबा हरखले. ते त्या आरशात स्वत:ला न्याहाळू लागले, लांबलांब कान, छानदार डोळे, मिष्कील मिशा. आपल्या चेहर्याच्या विविध मुद्रा पहाण्यात ते इतके रमले की शर्यत बिर्यत साफ विसरले. संध्याकाळी घरी जाणार्या सूर्याचे किरण आरशात दिसल्यानंतर ससोबांना शर्यतीची आठवण झाली.

ते वेगाने टुण्ण टुण्ण उड्या मारत आंब्याच्या झाडापर्यंत पोहोचले, कासव तिथे त्यांची वाट पहात होते. ससोबा स्वत:शीच तणतणू लागले ” पण मी तर खूप पुढे होतो आणि आजोबांनी सांगितल्याप्रमाणे झोपलो पण नाही तरी कसा शर्यत हारलो.” कासव म्हणाले,” ससोबा मला सुद्धा आजोबा आहेत. तु जसं तुझ्या आजोबांना विचारलंस ना तसचं मी सुद्धा विचारलं आणि आम्ही दोघे ती भाज्यांची टोपली आणि आरसा कालच रस्त्यात ठेवून आलो होतो.” खरोखर न थांबता पोहोचण्याचा प्रयत्न केला ना तरचं शर्यत जिंकता येते.

तात्पर्य- प्रयत्न केला तर यश मिळते.

16. दुष्‍ट कोल्‍ह्याला शिक्षा – Dusht Kolhyala Shiksha

Dusht Kolhyala Shiksha:  एक उंट जंगलात चरण्‍यासाठी जात होता. तेथे राहणारा एक दुष्‍ट कोल्‍हा त्‍याला पाहून रोज विचार करायचा की याला कसे फसवता येईल. एकदा त्‍याने उंटाला विचारले,”काका, रोज गवत खाऊन तुम्‍हाला कंटाळा येत नाही का?” उंट म्‍हणाला,”बेटा, माझ्या नशिबात गवत खाणेच आहे. या जंगलात दुसरे काय उगवणार?” तेव्‍हा कोल्‍हा म्‍हणाला,” मी तर रोज जवळच्‍याच एका शेतात जातो आणि तेथे गाजर, मुळा, काकडी, भोपळा खातो. तेथील भाज्‍या व फळे खूप रसाळ आणि ताजी असतात.” उंटालाही अशी भाजी खावीशी वाटली व कोल्‍ह्याला त्‍याने तेथे नेण्‍यासाठी विनंती केली. 

 उंट कोल्‍ह्यासोबत शेतात गेला. कोल्‍ह्याने आधी जाऊन स्‍वत: खाऊन घेतले व उंटाला नंतर पाठविले. उंट शेतात जाताच कोल्‍ह्याने मग जोराने कोल्‍हेकुई सुरु केली. कोल्‍ह्याचा आवाज ऐकताच शेताचा मालक आणि त्‍याचे चार गडी शेतात घुसले. त्‍यांना पाहताच कोल्‍ह्याने जोरात धूम ठोकली व जंगलात पळून गेला पण बिचारा उंट पळता न आल्‍यामुळे तिथेच अडकून बसला. शेतक-याने उंटाला बेदम मारहाण केली. 

त्‍याला मार खाताना पाहून कोल्‍ह्याला खूप आनंद झाला. या गोष्‍टीला काही दिवस गेले. कोल्‍ह्याने उंटाला परत एकदा फसवून पुन्‍हा शेतात नेले व पुन्‍हा एकदा उंटालाच मार पडला. दरवेळी आपल्‍यालाच मार पडतो ही गोष्‍ट आता उंटाच्‍या लक्षात आली व त्‍याने कोल्‍ह्याची खोड मोडण्‍याचे ठरविले. काही दिवसांनी मोठा पाऊस झाला व जंगलामध्‍ये पाणीच पाणी झाले. चिखल आणि दलदलीमधून छोट्या प्राण्‍यांना बाहेर काढण्‍याची जबाबदारी सिंहाने उंटावर सोपविली. उंटाने सगळे प्राणी बाहेर नेऊन सुरक्षित ठिकाणी सोडले मात्र जेव्‍हा कोल्‍ह्याची वेळ आली तेव्‍हा उंटाने मुद्दामच जास्‍त खोल पाण्‍यात नेऊन डुबकी मारली. कोल्‍हा पाण्‍यात पाण्‍यात बुडून मरण पावला.

तात्‍पर्य : करावे तसे भरावे. जो जसा पेरतो तसेच फळ त्‍याला प्राप्त होते.

17. बासरीवाला मुलगा आणि गावकरी – Basriwala Mulga Ani Gavkari

Basriwala Mulga Ani Gavkari:  फार फार वर्षापूर्वीची गोष्ट. एका गावात उंदरांचा फार सुळसुळाट झाला होता. घरात, दुकानात, शेतात नुसते उंदीरच उंदीर.

त्यामुळे अन्नाचे नुकसान होत होते. कोणत्याही परिस्थितीत उंदरांचा नाश करायचा असे गावकरी ठरवतात. पण अनेक उपाय करूनही उंदरांचा नाश होत नाही.

ही गोष्ट शेजारच्या गावातील एका बासरीवाल्याला कळते. तो या गावात येतो व गावकर्‍यांना सांगतो, की मी या उंदराचा बंदोबस्त करतो. तुम्ही मला त्या बदल्यात शंभर सुवर्णमुद्रा द्या. गावकरी तयार होतात. मग तो बासरीवाला बासरी वाजवत गावात हिंडू लागतो.

त्याच्या बासरीच्या सुरामुळे सर्व उंदीर त्याच्याकडे आकर्षित होतात. व त्याच्यामागे धावू लागतात. तो तसाच नदीत जातो. त्याच्याबरोबर उंदीरही पाण्यात जातात. आणि पाण्यात बुडून मरतात..

बासरीवाला गावकर्‍यांना आपली बिदागी मागतो. मात्र, गावकरी शंभर सुवर्णमुद्रा द्यायला नकार देतात. बासरीवाल्याला गावकर्‍यांची लबाडी कळून येते.

तो म्हणतो ठिक आहे, आता मी तुम्हाला कशी अद्दल घडवतो ते पहा. तो पुन्हा बासरी वाजवत गावात फिरू लागतो. या वेळी त्याच्या बासरीचे सूर ऐकून लहान मुले त्याच्याकडे आकर्षली जातात. ती त्याच्या मागे धावू लागतात.

गावकर्‍यांना भीती वाटते की उंदराप्रमाणे तो आपल्या मुलांनाही नदीत नेऊन बुडवेल. त्यामुळे गावकरी त्याला थांबवून शंभर सुवर्णमुद्रा देतात

तात्‍पर्य – उपकार करणार्‍याशी कृतघ्न वागू नये.

18. अहंकारी राजाला धडा – Ahankari Rajala Dhada

Ahankari Rajala Dhada:  एक अहंकारी राजा होता. त्‍याला आपल्‍या ऐश्‍वर्याचा आणि राज्‍याचा गर्व होता. तसेच आपली शक्‍ती आणि रूपावरही तो अहंगंड बाळगून असायचा. आपल्‍या बुद्धीचा टेंभा मिरवायचा. युद्धात जय मिळाला की त्‍याला गर्व चढायचा. आपल्‍यासमोर तो इतरांना तुच्‍छ लेखत असे. कोणाचा मुलाहिजा न बाळगता त्‍याचा तो अपमान करत असे. दुस-याला कमी लेखण्‍याचा त्‍याचा प्रयत्‍न असायचा. या कारणांमुळे लोक त्‍याच्‍यावर नाराज असायचे. 

त्‍याच राज्‍यात एका विद्वान पंडीताने त्‍याला वठणीवर आणण्‍याचे ठरविले. एके दिवशी तो पंडीत राजाच्‍या दरबारात गेला आणि राजाला प्रणाम केला. राजाने उद्दामपणे प्रतिनमस्‍कारही केला नाही उलट त्‍याने पंडीताला गर्वाने विचारले,’’बोला पंडीत महाराज, तुम्‍हाला काय मदत पाहिजे. काय मागायचे असेल ते मागून घ्‍या, दान पाहिजे असेल तर दान घ्‍या किंवा धन पाहिजे, सोनेनाणे, जमीन, धान्‍य जे काही मागायचे ते तुम्‍ही माझ्याकडून मागून घ्‍या’’ पंडीतजीने राजाकडे एकवार पाहिले व तो मोठमोठ्याने हसू लागला. 

राजाला व दरबारातील लोकांना पंडीताच्‍या हसण्‍याचे कारण काही कळेना, हसण्‍याचा भर ओसरल्‍यावर पंडीत म्‍हणाला,’’राजन, तुम्‍ही मला काय दान देणार कारण तुमच्‍याकडे मला देण्‍यासारखे काहीच नाही.’’ पंडीताचे हे बोलणे ऐकताच राजा संतापून लालबुंद झाला, राजाचे सैनिक पंडीताला मारायला धावून आले पण सेनापतीने सैनिकांना आवरले व पंडीताला पुढे काही बोलण्‍याची इच्‍छा आहे काय असे विचारले. त्‍यावर पंडीतजी म्‍हणाले,’’ महाराज, जरा थंड डोक्‍याने विचार करा, तुमचा जन्‍मच मुळी तुमच्‍या इच्‍छेने झाला नाही, मग रूप, सौंदर्य आणि पराक्रम हे गुण तुम्‍हाला कोठून मिळाले असते. आईवडीलांनी तुम्‍हाला जन्‍म दिला म्‍हणून तुम्‍ही जन्‍माला आलात. 

तुमचे धान्‍यभांडार हे धरतीमातेचे देणे आहे. तिने पिकवून तिच्‍या लेकरांसाठी अन्‍न पुरविले म्‍हणून तुम्‍ही ते सांभाळत आहात आणि खजिन्‍याचे म्‍हणाल तर धन हे करातून आलेले म्‍हणजेच प्रजेचे देणे आहे, राज्‍य हे तुम्‍हाला वाडवडीलांकडून मिळालेले वरदान आहे राहता राहिले शरीरातील प्राण पण तेही तुमचे नाहीत ते सुद्धा ईश्‍वराची कृपा आहे हे सगळेच जर तुम्‍हाला दुस-याने दिलेले असेल तर तुम्‍ही मला काय म्‍हणून देणार आणि दिलेल्‍या गोष्‍टीचा काय म्‍हणून गर्व बाळगणार.’’ एवढे बोलून पंडीताने राजदरबार सोडला व राजाने त्‍यादिवसापासून गर्व पण सोडून दिला.

तात्‍पर्यः- जे आपले नाही त्‍यावर गर्व बाळगणे व्‍यर्थपणाचे आहे.  

19. आति तिथे माती गोष्ट – Ati Tithe Mati Story

Ati Tithe Mati Story:  एक गावात एक भिकारी राहत होता. तो रोज भीक मागून त्याचा उदरनिर्वाह करत असे.त्याला जे मिळेल तो ते खायचा काही मिळाले नाही तर  पाणी पिऊन जगायचं.भीक मागण्याबरोबरच तो दिवसभर देवाचे नामस्मरण करायचा असा त्याचा नित्यक्रम होता.

देवाला त्याची दया आली व एक दिवस देव त्यावर प्रसन्न झाला व म्हणाला ‘तुला काय हवे ते मग’भिकाऱ्याने सोन्याच्या मोहरा मागितल्या .देव म्हणाला ‘मोहरा कशात घेणार?”  भिकाऱ्याने झोळी पुढे केली.मोहरा झोळीत टाकण्यापूर्वी देव  म्हणाला’मी तुझ्या झोळीत मोहरा टाकत जाईल जेव्हा तू थांब म्हणशील तेव्हाच मी थांबेल.

पण हे लक्षात ठेव जर तुझ्या झोळीतून एक जरी मोहर खाली जमिनीवर पडली तर त्याची माती होईल .भिकाऱ्याने जेव्हा अट अमान्य केली .देव भिकाऱ्याच्या झोळीत मोहरा ओतू  लागला  हळूहळू   झोळी भारत आली पण भिकाऱ्याला सोन्याचा मोह आवरेना. 

मोहरांच्या वजनाने झोळी फटू शकते हे त्याच्या लक्षात येऊनही तो थांब म्हणत नव्हता .शेवटी जे व्हायचे तेच झाले.त्याची झोळी फाटली व त्यातील सर्व सोन्याच्या मोहरा खाली पडतात व त्याची माती होते.

त्याच्याबरोबर देवही नाहीसा होतो व त्याच्याजवळ रडण्याशिवाय काहीच उरात नाही.आणि शेवटी समाधानी वृत्ती नसल्यामुळे तो भिकारी पुन्हा गरीब व भिकारीच राहतो.

 तात्पर्य  – कोणत्याही गोष्टीचा आति लोभ करू नये

20. कष्टाचे फळ – Kashtache Fal Story in Marathi

Kashtache Fal Story in Marathi:  एक गावात एक म्हातारा शेतकरी राहत होता. त्याला पाच मुले होती व ती सर्वच्या सर्व खूप आळशी होती त्यांना  कष्ट करणे माहीतच नव्हते ते फक्त वडिलांच्या पैशांवर  मजा करायचे.

त्यांच्या मनात नेहमी विचार यायचा की आपण गेल्यानंतर आपल्या आळशी मुलांचे कसे होणार, व त्यांच्या संसार कसा चालणार ? यावर त्या शेतकऱ्याला एक कल्पना सुचवते व ते एके दिवशी आपल्या पाचही मुलांना  जवळ बोलावितात व त्यांना सांगतात की आपल्या पूर्वजांनी शेतामधील एक सोन्याच्या नाणयांनी भरलेला एक हंडा पुरलेला आहे. मी गावाला गेल्यावर तुम्ही शेत खणा  व धन काढून ते आपापसात वाटून घ्या.

दुसऱ्या दिवशी तो शेतकरी गावाला गेल्यानंतर त्या पाचही जणांना सोन्याचा हंडा मिळवण्यासाठी सर्व शेत खणून काढले पण त्यांना सोन्याचा हंडा सापडला नाही .मग त्यांनी विचार केला की एवढे शेत कानाला आहे तर यात धान्य पेरावे म्हणून त्यांनी तेथे धान्य पेरले.

त्यावेळेस पाऊसही चांगला पडला व त्यांनी पेरलेल्या धान्यामुळे त्यांना भरगोस उत्पन्न मिळाले. त्यांनी ते बाजारात  जाऊन विकले व त्यामाना भरपूर धन मिळाले. 

गावाहून वडील आल्यानंतर त्या पाचही मुलांनी झालेला प्रकार वडिलांना सांगितला. तेव्हा ते बोलले,’मी तुम्हाला याचा धनाबद्दल सांगत होतो जर तुम्ही अशीच मेहनत केली तर तुम्हाला दरवर्षी असेच धन मिळत राहील.’

तात्पर्य – कष्टाचे फळ हे नेहमी गोड असते.

21. टोपीवाला आणि माकड गोष्ट – Topiwala ani Makad story in marathi

एक टोपीवाला होता. तो रोज टोप्या विकायला शेजारच्या गावात जात असे. जाताना जंगल लागत असे. एकदा तो दुपारी जंगलातून जात असताना त्याला भूक लागते. म्हणून तो थांबतो नंतर झाडाच्या खाली चांगली ताणून देतो. पण झाडावर असलेली माकडे खाली उतरतात आणि त्याची पेटी उघडून त्यातल्या टोप्या घेऊन झाडाचे टोक गाठतात.

थोड्यावेळाने त्या टोपीवाल्याला जाग येते. पाहतो तर काय. पेटीतील सगळ्या टोप्या गायब. तो इकडे तिकडे बघतो. काहीच दिसत नाहीत. मग वर बघतो, तर सगळ्या माकडांच्या डोक्यावर टोप्या. तो काळजीत पडतो. काय करावे हे त्याला सुचत नाही. तो त्यांना दगडे मारतो. पण ते झाडावरची फळे फेकून त्याला मारतात.

शेवटी वैतागून तो आपल्या डोक्यावरची टोपी खाली फेकतो. हे पाहून ती माकडेही आपल्या डोक्यावरच्या टोप्या खाली फेकतात. तो पटापट आपल्या टोप्या गोळा करतो आणि तेथून काढता पाय घेतो.

उपदेश :  शक्तीपेक्षा युक्ती श्रेष्ठ (moral of story in marathi )

22. बेडूक आणि बैलाची गोष्ट – beduk ani bail story in marathi

फार जुनी गोष्ट आहे. एका जंगलात एक तलाव होते, या तलावात बरेच बेडूक राहायचे .त्या मध्ये एक बेडूक आपल्या तीन मुलां समवेत राहतं होता. ते सर्व बेडूक त्या तलावातच राहायचे आणि खायचे प्यायचे. त्या बेडकाची तब्येत खाऊन खाऊन सुधारली होती.तो त्या तलावातील सर्वात मोठा बेडूक झाला होता. त्याचे मुलं त्याला बघून खूप आनंदी व्हायचे .त्यांना वाटायचे की आपले वडीलच जगातील सर्वात ताकतवान आणि मोठे आहे. तो बेडूक देखील आपल्या मुलांना आपल्या सामर्थ्याबद्दल खोट्या गोष्टी ऐकवायचा आणि त्यांच्या समोर शक्तिशाली होण्याचा देखावा करायचा .त्या बेडूकला आपल्या शारीरिक सौंदर्यावर फार अभिमान असे. असेच दिवस सरत गेले. 

एके दिवशी बेडकाची मुलं खेळता-खेळता तलावाच्या बाहेर गेले. ते तलावाच्या नजीकच्या गावात जाऊन पोहोचले त्यांनी तिथे एक बैलाला  बघितले. त्या बैलाला बघतातच त्यांना खूप आश्चर्य झाले . या पूर्वी त्यांनी एवढे मोठे प्राणी बघितले नव्हते. त्या बैलाला बघून ते फार घाबरले.ते आश्चर्याने त्या बैलाला बघत होते तो आरामात गवत खात होता.गवत खाताना त्या बैलाने जोरात आवाज काढला. बेडकाची  मुलं घाबरून तिथून पळाली आणि तलावात येऊन लपून बसली. त्यांना घाबरलेले बघून त्यांच्या वडिलांनी घाबरण्याचे कारण विचारले. तेव्हा त्यांनी घडलेले सर्व सांगितले आणि त्यांनी इतका मोठा प्राणी बघितला असे सांगत होते. त्यांना वाटत होते की तो बैलच खूप ताकतवर आहे आणि असं त्यांनी बोलून देखील दाखवले. हे ऐकतातच बेडकाचे अहंकार दुखावले गेले .त्याने गर्वाने छाती फुगवून आपल्या मुलांना विचारले की “एवढा मोठा प्राणी होता का तो ?” त्याचा मुलाने म्हटले की “हो तो तुमच्या पेक्षा अधिक मोठा प्राणी होता.”   

आता मात्र बेडकाला राग आला आणि त्याने अधिक छाती फुगवून विचारले” की एवढा मोठा होता का तो प्राणी ?” मुलांनी सांगितले की ,हे तर काहीच नाही या पेक्षा देखील मोठा होता तो.” असं ऐकल्यावर त्याने अजून स्वतःला फुगवायला सुरू केले असं करता करता अचानक त्याचे शरीर फुग्यारखे फाटले आणि त्याला खोट्या गर्वामुळे स्वतःचे प्राण गमवावे लागले. 

तात्पर्य – या कहाणी पासून शिकवण मिळते की कधीही कोणत्याही गोष्टीचे गर्व करू नका. गर्व केल्याने स्वतःचे नुकसान होतात. (moral of story in marathi )

23. बोध कथा : बेडूक आणि उंदीर – Beduk ani Undir New story for kids

एका जंगलात एक छोटं जलाशय होतं. त्यामध्ये एक बेडूक राहत होता. त्याला एकटेपणा जाणवत होता. त्यासाठी त्याला एखाद्या मित्राची गरज भासत होती. एके दिवशी त्या जलाशयाच्या जवळच्या झाडाच्या खालून एका बिळातून एका उंदीर बाहेर निघाला. त्या उंदीरनें बेडकाला विचारले की मित्रा, “काय झाले तू उदास का बरं आहेस?” या वर बेडकाने उत्तर दिले की ” मला कोणीही मित्र नाही ज्याच्या कडे मी मनमोकळे गप्पा करू शकेन. त्याचे म्हणणे ऐकून उंदीर म्हणाला, ” अरे ! आज पासून मीच तुझा मित्र आहे असे समज, मी नेहमी तुझ्या बरोबर राहीन.” असं ऐकून बेडूक आनंदी झाला. 

ते दोघे मित्र तासंतास गप्पा करायचे. आपल्या मनातले एका मेकांना सांगायचे. कधी बेडूक उंदीरच्या बिळात जायचा तर कधी उंदीर जलाशया जवळ गप्पा करायला यायचा. दिवस सरत गेले. एके दिवशी बेडकाच्या मनात आले की मी तर उंदराच्या घरात जातो पण कधी उंदीर माझ्या जलाशयाच्या घरात येत नाही .ह्याला कसे काय माझ्या घरात आणू. असा विचार करत त्याला एक युक्ती सुचली. त्याने उंदराला म्हटले की,” मित्रा आता आपली मैत्री खोल झाली आहे असं काही करावं की एकमेकांची आठवण आल्यावर त्याची जाणीव झाली पाहिजे. पण आपण काय करावे ? धूर्त बेडूक म्हणाला की ‘ या साठी आपण एका दोरीचे एक टोक तुझ्या शेपटी ला आणि दुसरे टोक माझ्या पायाला बांधून द्यावे. आपल्याला एका मेकांची आठवण आल्यावर लगेच दोरी ओढा, म्हणजे कळेल. उंदराला बेडकाच्या धूर्तपणाचे काहीच माहीत नव्हते. म्हणून तो असं करायला तयार झाला. बेडकाने त्या उंदराच्या शेपटीला दोरी बांधली आणि स्वतःला देखील दोरीचे एक टोक बांधले आणि लगेच पाण्यात उडी मारली. तो आनंदी होता कारण त्याने विचार केलेली युक्ती काम करत होती.  त्याच्या सह उंदीर पण पाण्यात पडला परंतु त्याला काही पोहता येत नव्हते तो पाण्यात बुडून मेला.    या सर्व प्रकाराला एका बाज वरून बघत होता त्याने मेलेला उंदीर बघून त्याला लगेच तोंडात दाबण्यासाठी खाली आला आणि उंदराला घेऊन गेला. त्या उंदराच्या शेपटीला बेडूक बांधला गेला होता त्या मुळे तो देखील त्या बाजाचा शिकार बनला अशा प्रकारे बेडकाला देखील आपले प्राण गमवावे लागले. 

उपदेश : दुसऱ्याचे नुकसान करणाऱ्यांचे नेहमी नुकसानच होते. (moral of story in marathi )

24. खरे मित्र – khare mitra ( true friends in marathi)

क राधा नावाची मुलगी आपल्या वडिलांसह राहायची. तिची आई ती लहान असतानाच वारली .ती घरातील सर्व कामे करून शाळेत कॉलेजात जायची.कालेज जाताना ती वाटेत एका जागी पाखरांना खायला दाणे द्यायची.

तिच्या घरात देखील दोन पाखरे होती. ती त्यांना दररोज दाणे  द्यायची. एके दिवशी तिला पाखरांना दाणे घालताना एका जमीदाराच्या मुलाने बघितले. त्या मुलाने घरी जाऊन आपल्या वडिलांना मला राधाशी लग्न करावयाचे आहे असे सांगितले. 

जमीदाराने राधाच्या वडिलांशी बोलणी करून त्यांचे लग्न लावून दिले.राधाने आपल्यासह ते दोन पाखरे देखील सासरी आणली.

ती दररोज त्या पाखरांना दाणे घालायची .हे तिच्या सासूला आवडत नसे. तिची सासू त्या पाखरांना त्रास द्यायची. त्यांचे खाणे जमिनीवर फेकायची पाणी सांडून द्यायची .सासूला असं करताना राधाने बघितले. हे तिला अजिबात आवडले नाही तिने सासूला असं करू नका म्हणून सांगितले. त्यावर तिच्या सासूने तिलाच रागावले. या गोष्टींना बघता राधा खूप काळजीत राहू लागली. एके दिवशी तिच्या नवऱ्याने तिला काळजी करण्याचे कारण विचारले. त्यावर तिने घडलेले सर्व सांगितले. तिच्या नवऱ्याने तिला ह्याच्या वर उपाय म्हणून त्या पाखरांना बागेत मोकळ्या हवेत सोडायला सांगितले. राधाने तसेच केले. ती बागेत जाऊन त्यांना दाणे खायला द्यायची. आता पाखरं राधाचे चांगलें मित्र झाले होतो. ते पाखरे राधा च्या घरात देखील येऊ लागले. राधाच्या सासूला हे कळतातच ती फार रागावली आणि राधाला तिच्या घरी सोडायला गेली.   

वाटेतून जाताना काही दरोडेखोरांनी राधाच्या सासूचे दागिने लुटण्याचे प्रयत्न करत असताना राधाच्या सर्व  पाखरे मित्रांनी दरोडेखोरांवर हल्ला केला. अचानक झालेल्या हल्ल्याला बघून दरोडेखोरांनी पळ काढला. त्यानंतर राधाची सासू आणि राधा घरी परत आले. आता राधाच्या सासूची मते पाखरांसाठी बदलली होती. तिने राधाला म्हटले की आता उद्या पासून आपण दोघी पाखरांना दाणे देण्यासाठी जाऊ आणि तुझ्या त्या दोन पाखरांना देखील घरी घेऊन येऊ.हे ऐकून राधा खूप आनंदी झाली. 

उपदेश : नेहमी मुक्या प्राण्यांशी चांगला व्यवहार करावा. (moral of story in marathi )

जर तुम्हाला ह्या गोष्टी आवडल्या असेल तर आम्हाला कंमेंट मध्ये नक्की कळवा आणि आपल्या मित्रां सोबत share करा. (Marathi Stories For Kids With Moral)  

Leave a Comment Cancel reply

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

20+ Best Short Moral Stories In Marathi | नैतिक गोष्टी लहान मुलांसाठी 2024

Table of Contents

Best Short Moral Stories In Marathi | नैतिक गोष्टी लहान मुलांसाठी । Small story in marathi with moral 2024

Latest Best Marathi Moral Stories For Kids हा एक मुलांना योग्य संदेश व शिकवण देण्याचा उत्तम मार्ग आहे. या प्रेरणादायी नैतिक कथा (I nspiratinal Moral Stories In Marathi ) लहान मुलांसाठी आणि प्रौढांसाठी देखील उत्तम अश्या Marathi Short Moral Stories आहेत. आम्ही आमच्या ब्लॉगमध्ये Marathi Best Moral Goshti प्रदान करण्यासाठी येथे आहोत. आम्ही मुलांसाठी Short Stories For Kids कथा संग्रहित केल्या आहेत. New Marathi Moral Story for kids हे संग्रह तुम्हाला सर्वोत्तम मूल्य प्रदान करतात.

मुलांसाठी Marathi Panchtantra stories For Kids चांगली नैतिक मूल्ये शिकण्यासाठी सर्वोत्तम आहेत. मुलांसाठीच्या या Marathi Kids Stories तुमच्या मुलांवर खूप चांगला प्रभाव टाकतील. या marathi naitik katha नाहीत परंतु आपण म्हणतो त्याप्रमाणे जुने सोने आहे. Latest Marathi Moral Stories For Kids या लेखाच्या माध्यमातून आम्ही लहान मुलांसाठी नैतिक कथा घेऊन आलो आहोत आणि या सर्वोत्तम प्रेरणादायी नैतिक कथा आहेत. मला आशा आहे की तुम्हाला आमचा Marathi Moral Stories collection नक्की आवडेल.

Moral Stories in Marathi

चला मराठीतील नैतिक कथांचा प्रवास सुरु करूया मराठीतील “मुंगी आणि कबुतराची गोष्ट” या कथेने .

मुंगी आणि कबुतराची कथा । The Ant and The Dove Story In Marathi

एकदा कडक उन्हाळ्यात एका मुंगीला खूप तहान लागली होती. पाण्याच्या शोधात ती नदीकाठावर पोहोचली.

नदीत पाणी पिण्यासाठी ती एका लहानशा खडकावर चढली आणि तिथेच ती घसरली आणि घसरत घसरत नदीत पडली. पाण्याचा प्रवाह जास्त असल्याने ती तनदीत वाहू लागली .

जवळच एका झाडावर एक कबुतर बसले होते. त्याला मुंगी नदीत पडताना दिसली.

कबुतराने पटकन झाडाचे एक पान उपटून नदीत मुंगीजवळ फेकले आणि मुंगी त्यावर चढली. काही वेळाने मुंगी किनाऱ्यावर आली आणि पानावरून खाली उतरून कोरड्या जमिनीवर आली. तिने झाडाकडे पाहिले आणि कबुतराचे आभार मानले.

त्याच दिवशी संध्याकाळी एक शिकारी कबूतर पकडण्यासाठी जाळे घेऊन आला.

कबूतर झाडावर विसावलेले होते आणि शिकारीच्या आगमनाची त्यांना कल्पना नव्हती. मुंगीनेशिकाऱ्याला  पाहिले आणि पटकन जवळ जाऊन त्याच्या पायावर चावा घेतला.

मुंगी चावल्यामुळे शिकारी ओरडला आणि कबूतर जागे झाले आणि उडून गेले.

नैतिक शिकवण : तुम्ही चांगले केले तर तुमचेही चांगले होईल.

Moral: If you do good, good will come to you.

शेतकरी आणि सापाची गोष्ट । F armer And The Snake Moral Story In Marathi

एकदा एक शेतकरी हिवाळ्याच्या दिवसांत, त्याच्या शेतातून जात होता. तेवढ्यात त्याची नजर थंडीत कुडकुडत असलेल्या सापावर पडली.

शेतकऱ्याला माहित होते की साप हा खूप धोकादायक, विषारी प्राणी आहे पण तरीही त्याने तो साप उचलून आपल्या टोपलीत ठेवला.

नंतर त्यावर गवत आणि पाने टाकली जेणे करून त्या सापाला थोडी उष्णता मिळेल आणि थंडीमुळे ते मरण्यापासून वाचेल.

काही वेळातच तो साप बरा झाला आणि टोपलीतून बाहेर आला आणि त्याने त्याच शेतकऱ्याला चावा घेतला ज्याने त्याची इतकी मदत केली.

त्या सापाच्या विषामुळे तो शेतकरी तत्काळ मरण पावला आणि मरताना तो शेवटच्या श्वासात म्हणाला, “आज मी हे शिकलो कि, कोणत्याही दृष्ट व्यक्तीला दया दाखवू नये “.

नैतिक शिकवण : असे काही लोक असतात ज्यांचा स्वभाव कधीही बदलत नाहीत. आपण त्यांच्याशी कितीही चांगले वागलो तरीही. नेहमी सावध रहा आणि अशा लोकांपासून अंतर ठेवा जे फक्त स्वतःच्या फायद्याचा विचार करतात.

Moral: There are some people who never change their nature, regardless of how well we behave with them. So always stay alert and maintain a distance from those who only think about their own benefits.

गरम पाण्यातल्या बेडकाची कहाणी । The frog in hot water story In Marathi

एकदा एक बेडूक गरम पाण्याच्या भांड्यात पडला. ते भांडे आगीवर ठेवल्यामुळेअजून गरम होऊ लागते.

बेडूक तेंव्हा भांड्यातून बाहेर येण्याऐवजी शरीराचे तापमान नियंत्रित करून त्यातच बसतो आणि नंतर बाहेर पडेन असा विचार करते.

पण भांड्यातील पाणी हळू हळू उकळू लागते आणि बेडूकला ते तापमान सहन होत नाही आणि बाहेर पडण्याचा प्रयत्न करत असताना आतमध्येच मरतो.

नैतिक शिकवण : आपल्या सर्वांना परिस्थितीनुसार स्वतःला साचेबद्ध करावे लागते, परंतु कधीकधी एखाद्या परिस्थितीत जास्त अडकलो गेलो तर योग्य वेळी त्या परिस्थितीतून बाहेर पडणे चांगले असते.

Moral: We all need to adjust according to the situations we face but there are times when we need to take the appropriate action when we have the strength to do so before it’s too late. Walk out before you need to jump.

लांडगा आणि करकोचा कथा । The wolf and the crane short story in Marathi

एकदा एक लांडगा एक प्राणी खात होता आणि घाईघाईने खात असताना त्याच्या घशात एक हाड अडकले. खूप प्रयत्न करूनही ते हाड घशातून बाहेर पडत नव्हते. आता तो एका बिकट परिस्थितीत अडकला होता.

मग त्याला एक करकोचा दिसला आणि त्याची लांब चोच दिसली. त्याला पाहून त्याच्या मनात विचार आला कि करकोचा त्याला मदत करू शकेल आणि तो करकोचाकडे मदतीसाठी गेला.

त्याने करकोच्याला त्याची मदत करण्यास सांगितले, त्या बदल्यात तो त्याला त्याचे बक्षीस देईल असे कबुल केले.

लांडग्याच्या तोंडात आपली चोच घातल्याने त्याची इजा तर होणार नाही ना, अशी भीती सुरुवातीला करकोच्याला वाटत होती, पण त्याला बक्षीस मिळण्याच्या लोभापायी तो हो म्हणाला.

करकोच्याने काही वेळातच लांडग्याच्या घशात अडकलेले हाड बाहेर काढले. हाड बाहेर येताच लांडगा तेथून चालायला लागला तेव्हा सारस म्हणाला, माझे बक्षीस? तर लांडगा म्हणाला, “मी तुझे डोके न चावता माझ्या तोंडातून तुझे तोंड बाहेर काढू दिले इतके पुरेसे नाही का, ते तुझे बक्षीस आहे”.

नैतिक शिकवण : स्वाभिमान नसलेल्या व्यक्तीला मदत केल्याबद्दल कोणत्याही प्रतिफळाची अपेक्षा करू नका. स्वार्थी लोकांसोबत राहून तुम्हाला त्यांच्याकडून कोणतीच मदत मिळणार नाही.

Moral: Expect no reward for serving the one who has no honor. Staying in a company of selfish people will not do anyone any favor.

कोल्ह्या आणि बकरीची कथा । The Fox and The Goat Story in Marathi

एकदा एक कोल्हा रात्री जंगलात फिरत असताना अचानक विहिरीत पडला. आता करावे हे त्याला समजत नव्हते. त्यामुळे त्याने सकाळ होण्याची वाट पाहण्याचा विचार केला.

सकाळी एक शेळी विहिरीजवळून गेली आणि तिने कोल्ह्याला पाहिले आणि म्हणाली , तू विहिरीत काय करतो आहेस?

तर कोल्हा म्हणाला , “मी इथे पाणी प्यायला आलो आहे आणि हे पाणी आजपर्यंतचे सर्वात स्वादिष्ट पाणी आहे, तुम्ही पण या आणि बघा?” शेळीने विचार न करता विहिरीत उडी मारली.

थोडावेळ पाणी पिऊन झाल्यावर शेळीने बाहेर जाण्याचा विचार केला असता ती तिथेच अडकल्याचे दिसले. आता कोल्ह्याने सांगितले की मी तुझ्यावर चढून बाहेर पडेन आणि कोणालातरी मदतीसाठी आणीन.

बिचार्‍या भोळ्या शेळीला कोल्ह्याची चाल समजली नाही आणि ती विचार न करता हो म्हणाली .

आता कोल्हा बाहेर येताच तो शेळीला म्हणू लागला , “तू जर एवढि हुशार असती तर विचार न करता कधीच विहिरीत आली नसती आणि अशी फसली नसती असे बोलून कोल्हा तिथून निघून गेला .”

नैतिक शिकवण : कोणताही निर्णय घेण्यापूर्वी विचार करा. विचार न करता कोणताही निर्णय घेऊ नका.

Moral: Look before you leap. Do not just blindly walk into anything without thinking.

सिंह आणि उंदीर कथा । the lion and the mouse short story In Marathi

एकदा सिंह झोपलेला असतो आणि एक उंदीर त्याच्यावर चढतो आणि त्याची झोप मोड करतो.

सिंह रागाने त्याला पकडतो आणि त्याला खाऊ लागतो, पण उंदीर त्याला म्हणतो, “तू मला सोडलेस तर मी तुला एक दिवस नक्कीच मदत करीन.”

हे ऐकून सिंह हसतो आणि त्याला सोडून देतो.

काही दिवसांनंतर काही शिकारी सिंहाला जाळ्यात पकडतात आणि सिंह जोरजोरात डरकाळी फोडतो, उंदीर त्याचा आवाज ओळखतो आणि त्याच्याकडे धावत येतो आणि सिंहाचा जाळे कुरतडून टाकतो व सिंहाला मुक्त करतो.

नैतिक शिकवण : दयाळूपणाचे बक्षीस नक्की मिळते, कोणीही इतके लहान नाही की ते मदत करू शकत नाही.

Moral: Mercy brings its reward and that there is no being so small that cannot help a greater.

एका म्हाताऱ्या माणसाची आणि एका मांजरीची गोष्ट । the Old man and the little cat story In Marathi

एके दिवशी एक म्हातारा माणूस बागेत फिरत असताना त्याला एक लहान मांजर दिसते जी एका छिद्रात अडकली होती.

मग म्हातार्‍याने हात पुढे करून मांजरीला बाहेर काढण्याचा प्रयत्न केला, पण मांजरीने त्याच्यावर पंजा मारला आणि त्याला जवळ येऊ दिले नाही.

त्या माणसाने पुन्हा तेच केले आणि मांजरीने पुन्हा त्याला जवळ येऊ दिले नाही. आता तो माणूस पुन्हा पुन्हा असे करू लागला आणि मांजरही त्याला पुन्हा पुन्हा दूर करत होती.

जवळच उभा असलेला एक मुलगा बराच वेळ हे सगळं बघत होता आणि तो ओरडला की मांजरीला तिथे सोडा, ती स्वतःहून बाहेर येईल.

पण त्या म्हाताऱ्या माणसाने लक्ष दिले नाही आणि तो त्याचे प्रयत्न करत राहिला आणि शेवटी मांजर बाहेर आली.

आता म्हातारा त्या मुलाकडे गेला आणि म्हणाला, “देवाने ज्या प्रमाणे मांजरीला बनवले आहे त्यानुसार ती चावणार, पंजा मारणार . हा या मांजराचा स्वभाव आहे. पण त्यांच्यावर प्रेम करणे आणि त्यांची काळजी घेणे हे आपले कर्तव्य आहे.”

नैतिक शिकवण : तुमच्या सभोवतालच्या प्रत्येकाशी नैतिकतेने वागा. इतरांनी तुमच्याशी जसे वागावे असे तुम्हाला वाटते तसे इतरांशी वागा.

Moral: Treat everyone around you with your ethics. Treat the people the way you want to be treated by them.

प्रवासी आणि साध्या झाडाची कथा । the travelers and the plane tree story In Marathi

दोन प्रवासी उन्हाळ्याच्या दिवसात भर दुपारी चालत असताना त्यांना एक खूप मोठे आणि घनदाट झाड दिसले.उन्हापासून वाचण्यासाठी ते दोघे त्या झाडाच्या सावलीत बसले.

विश्रांती घेत असताना एका प्रवाशाने सांगितले की, हे झाड अतिशय निरुपयोगी आहे. ते फळ देत नाही, ते एक अतिशय निरुपयोगी झाड आहे.

तेवढ्यात झाडातून आवाज आला, “इतकं विसरू नकोस. या क्षणी मी तुमच्यासाठी खूप फायदेशीर आहे. मी तुला कडक उन्हापासून वाचवत आहे आणि तू मला निरुपयोगी म्हणत आहेस?”

नैतिक शिकवण : निसर्गाने निर्माण केलेल्या प्रत्येक गोष्टीला काही ना काही महत्त्व असते, त्यामुळे कोणत्याही गोष्टीला निरुपयोगी समजू नका.

Moral: All of Nature’s creations have a good purpose. We should never belittle Nature’s creations

सिंह आणि ससा । The Lion and the Rabbit In Marathi

एकदा जंगलात एक सिंह राहत होता जो आपल्या जेवणासाठी रोज २-३ जनावरे मारत असे. एके दिवशी सर्व प्राणी त्याच्याकडे जाऊन विनंती करतात कि, रोज एक प्राणी त्याच्याकडे त्याचे जेवण म्हणून येईल .

सिंह यासाठी सहमत झाला आणि हे बरेच दिवस चालू राहिले. एके दिवशी, सशाची पाळी होती. जाताना त्याला एक विहीर दिसली.

आता तो सिंहाला मारून स्वतःला वाचवण्याचा बेत आखू लागतो . तो सिंहाकडे गेला आणि त्याला सांगितले की, जंगलात आणखी एक सिंह आहे जो त्याच्यापेक्षा अधिक शक्तिशाली असल्याचा दावा करतो.

मग सिंह ससाला त्या सिंहाकडे घेऊन जाण्यास सांगतो. ससा त्याला विहिरीवर घेऊन गेला आणि म्हणाला तो इथे राहतो. सिंहाने विहिरीत पाहिले तेव्हा त्याला स्वतःचेच प्रतिबिंब दिसले आणि विहिरीत उडी मारून त्याचा मृत्यू झाला.

नैतिक शिकवण : बुद्धीचा विजय होतो.

Moral : Wisdom wins.

लोभी कुत्रा । Greedy Dog Story In Marathi 

एकदा एका कुत्र्याला खूप भूक लागली होती. तो अन्नाच्या शोधात इकडे तिकडे भटकत होता आणि अचानक त्याला एक भाकरी दिसली. भाकरी बघून कुत्रा खूप उत्तेजित झाला. तो रोटीच्या दिशेने गेला आणि तोंडात घेऊन नदीच्या काठावर गेला.

नदी ओलांडताना कुत्र्याला पाण्यात आपली सावली दिसली आणि त्याला की ही दुसऱ्या कुत्र्याची सावली आहे . त्याला त्या दुसऱ्या कुत्र्याची देखील भाकरी हिसकावून घ्यायची इच्छा होते. तो त्या कुत्र्यावर भुंकून त्याला घाबरवेल असे त्याला वाटले आणि त्याने भुंकायला सुरुवात करताच त्याच्या तोंडातून भाकरी बाहेर पडली आणि नदीत वाहून गेली, त्यानंतर तो भुकेलाच राहिला.

नैतिक शिकवण – आपण नेहमी शहाणपणाने वागले पाहिजे.

Moral  – We should always act wisely.

सोन्याचे अंडे देणार्‍या हंसाची कहाणी । Goose that lays the golden egg story in Marathi 

एका गावात एक हंस पाळणारा व्यक्ती त्याच्या पत्नीसोबत राहत होता. तो रोज बाजारात हंस विकत घ्यायचा आणि घरी आल्यानंतर त्यांची काळजी घ्यायचा. रोजच्या प्रमाणे त्याने बाजारातून एक हंस विकत आणला. सर्वांप्रमाणेच त्याने त्याला देखील खूप प्रेमाने वाढवायला सुरुवात केली आणि हळूहळू तो हंस तंदुरुस्त तयार झाला. काही महिन्यांनंतर, त्या हंसाने अंडी घातली, जे पाहून व्यापारी आणि त्याची पत्नी दोघेही आश्चर्यचकित झाले. ते अंडे सोन्याचे होते.

तो हंस नेहमी सोन्याचे अंडे द्यायचा आणि पती-पत्नी ते विकून पैसे कमवायचे . सोन्याचे अंडे पाहून त्याच्या मनात लोभ वाढू लागला आणि व्यापाराने विचार केला की जर हा हंस रोज एक सोन्याचे अंडे देतो तर मग त्याच्या आत आणखी किती अंडी असतील. असा विचार करून त्याला एक कल्पना सुचली आणि त्याने त्या हंसाला मारले आणि जेव्हा त्याने त्याचे पोट फाडले तेव्हा त्यात एकही अंड नव्हते, त्यानंतर तो खूप रडला.

नैतिक शिकवण – लोभ ही वाईट गोष्ट आहे.

Moral – Greed is a bad thing .

आईचे प्रेम । Mothers Love Marathi story

एका भव्य राजवाड्यात एक सुंदर परी राहत होती जिला तिच्या सौंदर्याचा खूप अभिमान होता. एके दिवशी परीने घोषणा केली की, “ज्या प्राण्याचे मूल सर्वात सुंदर असेल त्याला मी बक्षीस देईन”. हे ऐकून सर्वजण आनंदी झाले आणि आपल्या मुलांसह बक्षीस जिंकण्याच्या इच्छेने ठरलेल्या ठिकाणी जमले. परी सर्व मुलांकडे लक्षपूर्वक पाहू लागली.

तेथे एका माकडाचे एक मूल आले होते. सपाट नाक असलेल्या माकडाच्या त्या बाळाला पाहून ती म्हणू लागली ” छी ! किती कुरूप आहे हे मूल. त्याच्या आई-वडिलांना मी कधीही पुरस्कार देऊ शकत नाही. परीचे हे शब्द ऐकून त्या मुलाच्या आईला खूप वाईट वाटते . तिने आपल्या मुलाला मिठी मारली आणि म्हणू लागली, “माझ्या बाळा , तू खूप सुंदर आहेस, मी तुझ्यावर खूप प्रेम करते , तूच माझ्यासाठी सर्वात मोठा बक्षीस आहेस”. मला दुसरा कोणताही पुरस्कार मिळवायचा नाही. देव तुला दीर्घायुष्य देवो.

नैतिक शिकवण – या जगात आईसारखी दुसरी कोणी नाही.

Moral – There is no one like mother in this world.

तहानलेला कावळा | Thirsty crow Story In Marathi

एकेकाळची गोष्ट आहे, उन्हाळ्याचा महिना होता. एका कावळ्याला खूप तहान लागली होती. पाण्याच्या शोधात तो इकडे तिकडे उडू लागला, पण त्याला कुठेच पाणी सापडले नाही. अती उन्हामुळे त्याची तहान वाढत होती. कावळ्यांनी जणू जगण्याची आशा सोडली होती. पण त्याने हार मानली नाही, तो पुन्हा पाण्याच्या शोधात निघाला, अचानक त्याला पाण्याने भरलेला मडका दिसला. तो घागर पाहून तो खूप खूश झाला आणि लगेच त्या घागरीजवळ गेला.

परंतु घागरीतील पाणी इतके कमी होते की त्याची चोच पाण्यापर्यंत पोहोचू शकत नव्हती. हे पाहून तो अस्वस्थ झाला. त्याने पाणी पिण्याचा सर्व प्रकारे प्रयत्न केला पण त्याला यश आले नाही.

निराश होऊन तिथून निघू लागताच त्याची नजर अचानक खडकावर पडली.

त्याने चोचीने एकेक खडा उचलला आणि पाण्यात टाकायला सुरुवात केली. हळुहळु पाणी वर आले आणि कावळा पोटभर पाणी पिऊन उडून गेला.

नैतिक शिकवण – जेव्हा आपल्याला एखादी गोष्ट साध्य करण्याची इच्छा असते, तेव्हा आपण ती गोष्ट नक्कीच साध्य करू शकतो.

Moral  – When we want to achieve something, we can definitely achieve it.

कोल्हा आणि द्राक्षे | Fox And Grapes Story In Marathi

एकदा भुकेलेला कोल्हा अन्नाच्या शोधात जंगलात इकडे तिकडे भटकत होता. बराच वेळ भटकंती करूनही जेवण मिळाले नाही. थोडावेळ भटकल्यावर त्याला एक झाड दिसले. त्या झाडावर रसाळ द्राक्षांचे गुच्छ लटकले होते. हे पाहून कोल्ह्याच्या तोंडाला पाणी सुटले. कोल्ह्याने मनात विचार केला की “ही द्राक्षे खूप चवदार दिसतात आणि मी नक्कीच खाईन”. द्राक्षांची घड खूप उंचावर होती. कोल्ह्याने उडी मारून द्राक्षे तोडण्याचा प्रयत्न केला, पण तो अयशस्वी झाला.

बराच वेळ प्रयत्न केल्यावर आता प्रयत्न करणे व्यर्थ आहे असे त्याला वाटू लागले. तो स्वतःशीच म्हणू लागला की आता त्याला ही द्राक्षे नको आहेत, ती आंबट आहेत. कोल्ह्याचे हे वागणे असे सांगते की जेव्हा आपण एखादी गोष्ट मिळवण्यात अयशस्वी होतो तेव्हा आपल्याला त्यात दोष शोधू लागतात. थोड्या वेळाने कोल्हा शांतपणे जंगलाच्या पलीकडे निघून गेला.

नैतिक शिकवण – तुमच्या कमतरतांकडे दुर्लक्ष करू नये.

Moral – Don’t ignore your shortcomings

दु:खापासून मुक्ती | Freedom from suffering | Gautam Buddha Stories In Marathi

एकदा भगवान बुद्ध एका गावात उपदेश करत होते. तिथे एक श्रीमंत माणूस प्रवचन ऐकत होता. त्याला भगवान बुद्धांना प्रश्न विचारायचा होता.

पण सगळ्यांसमोर प्रश्न विचारायला तो लाजायचा, कारण गावात त्याची खूप प्रतिष्ठा होती. आणि प्रश्न असा होता ज्यामुळे त्याची प्रतिष्ठा पणाला लागणार होती.

प्रवचन संपल्यानंतर सर्वजण निघून गेल्यावर त्यांनी बुद्धासमोर हात जोडून प्रश्न विचारला-

परमेश्वरा, माझ्याकडे सर्व काही आहे – पैसा, संपत्ती, प्रतिष्ठा, कशाचीही कमतरता नाही, पण मी आनंदी नाही, आनंदी राहण्याचे रहस्य काय आहे?

मला नेहमी आनंदी कसे राहायचे हे जाणून घ्यायचे आहे.

(हे ऐकून भगवान बुद्ध त्याला सोबत घेऊन जंगलात गेले)

आणि समोर एक मोठा दगड पाहून म्हणाले , हा दगड उचल आणि माझ्यासोबत चल.

काही वेळाने त्या व्यक्तीचे हात दुखू लागले, पण तो गप्प राहिला. बराच वेळ गेल्यानंतर तो वेदना सहन करू शकला नाही आणि बुद्धजींना म्हणाला – माझ्या हातात खूप वेदना होत आहेत.

बुद्ध म्हणाले – दगड खाली ठेव आणि तो दगड खाली ठेवताच त्याला हायसे वाटले.

मग बुद्धाने समजावले कि हेच “आनंदी राहण्याचे रहस्य” आहे.

त्या व्यक्तीला काहीच समजले नाही.

बुद्ध म्हणाले –

हा दगड जितका जास्त वेळ हातात ठेशील तेवढा वेळ तुला जास्त त्रास होईल. त्याचप्रमाणे, दु:खाचे ओझे जितके जास्त काळ आपण आपल्या खांद्यावर ठेवू, तितके जास्त दुःखी आणि निराश होऊ.

माणसाला सुखी व्हायचे असेल तर दु:खाचे दगड लवकरात लवकर खाली करायला शिकले पाहिजे.

नैतिक शिकवण – मित्रांनो, आपण सर्वजण असे करतो की आपण आपल्या जीवनात दु:खाचे ओझे वाहून नेत राहतो.

दु:खापासून मुक्ती तेव्हाच शक्य आहे जेव्हा आपण आपल्या मनातील दु:खाचे ओझे पटकन काढून टाकू आणि वासनांपासून मुक्त होऊ किंवा जे आहे त्यात आनंदी राहू.

लक्षात ठेवा, प्रत्येक क्षण स्वतःमध्ये नवीन असतो आणि भूतकाळातील कटू आठवणी बाळगण्यापेक्षा वर्तमान क्षणाचा पुरेपूर आनंद घेणे चांगले.

तिखट मिरची | Spicy Chili Famous Marathi Moral Story For Kids

जंगलात दोन लहान मुंग्या राहत होत्या. त्या एकमेकींच्या बहिणी असून एकीचे नाव मिनी आणि दुसऱ्या बहिणीचे नाव चिनी होते. मिनी खूप शांत होती आणि नैनी चिडचिडी स्वभावाची होती.

सगळ्यांना मिनी खूप आवडायची कारण ती सगळ्यांशी गोड बोलायची. त्यामुळे सर्वजण त्याला गोड साखर बोलत असत.

परंतु चिनी कुणालाच आवडत नसे , कारण ती सगळ्यांशी रागाने बोलायची. त्यामुळे सगळे तिला तिखट मिरची म्हणत.

एके दिवशी मिनी आणि चिनी आणखी काही मुंग्या मोटूलाल हत्तीच्या दुकानात जातात. तेथे त्यांना जमिनीवर काही ‘पांढरे तुकडे’ दिसतात.

मिनी ते तुकडे उचलते आणि चाखते आणि म्हणते – हे किती गोड आहे.

तेवढ्यात तो धष्टपुष्ट मोटूलाल हत्ती आपल्या सेवक गाढवाला म्हणतो – तू खडीसाखरेच सर्व दाणे खाली टाकले आहेत. लवकर ते उचल नाहीतर त्यांना मुंग्या लागतील.

मिनी म्हणते – हि, खडीसाखर म्हणजे आहे तरी काय ?

मिनीची मैत्रीण चेरी म्हणते – मिनी तू सर्वांसोबत ह्या खडीसाखरे सारखी गोड बोलतेस म्हणून तुला आम्ही सर्वजण गोड साखर बोलतो .

तेवढ्यात चिनी विचारते – मग तिखट मिरची कशी असते ? मला पण तिची चव चाखू द्या. प्रत्येकजण मला तिखट मिरची का म्हणतात ते कळेल .

चेरी म्हणते – जर तू मिरचीला हात लावला तर तुझी अवस्था खूप वाईट होईल.

तेवढ्यात एक माकड दुकानात येऊन म्हणतो- मला अर्धा किलो मिरची दे.

गाढव सेवक आत जातो आणि मिरच्या घेऊन बाहेर येतो . मिरचीचे काही तुकडे जमिनीवर पडतात.

हे पाहून चिनी लगेच मिरचीला हात लावते. मिरचीला हात लावताच तिच्या अंगाची जळजळ सुरू होते.

मिनी तिला लगेच घरी घेऊन जाते आणि तिच्यावर पाणी टाकते. पण तरीही चिनीच्या अंगाला खाज सुटते.

चिनी म्हणते – तिखट मिरच्या खूप वाईट आहे. म्हणूनच सगळे मला तिखट मिरची म्हणतात.

यापुढे मी पण मिनी सारखे गोड बोलणार. मी कोणालाच चुकीचे बोलणार नाही.

नैतिक शिकवण – चांगली वागणूक माणसाला आयुष्यात पुढे घेऊन जाते हे मला समजले आहे.

सिंह आणि मांजराची कथा | Lion And Cat Kahani In Marathi

काही वर्षांपूर्वी जंगलात नील नावाची एक अतिशय हुशार मांजर राहत होती. प्रत्येकाला तिच्याकडून ज्ञान मिळवायचे होते. जंगलातील सर्व प्राणी त्या मांजरीला मावशी म्हणायचे. काही प्राणी तर त्या मनी मावशी कडे शिकायला जात असे.

एके दिवशी एक सिंह मांजर मावशीकडे आला. तो म्हणाला, “मलाही तुमच्याकडून शिक्षण हवे आहे. मला तुमचा विद्यार्थी बनून तुमच्याकडून सर्व काही शिकायचे आहे, जेणेकरून मला आयुष्यात कोणतीही अडचण येऊ नये.

थोडा वेळ विचार करून मांजर म्हणाली, “ठीक आहे, तू उद्यापासून शिकायला ये.”

दुसऱ्या दिवसापासून सिंह मनी मावशीकडे अभ्यासासाठी रोज तिच्या घरी येऊ लागला. एका महिन्यात सिंह इतका शहाणा झाला की मांजर त्याला म्हणाली, “आता तू माझ्याकडून सर्व काही शिकला आहात. उद्यापासून अभ्यासासाठी येण्याची गरज नाही. माझ्याकडून मिळालेल्या शिक्षणाच्या मदतीने तुम्ही तुमचे जीवन सहज जगू शकता.

सिंहाने विचारले, “तुम्ही खरे बोलत आहात का? आता मला सर्वकाही येईल का ?”

मांजरीने उत्तर दिले, “होय, मला जे काही माहित होते ते मी तुम्हाला शिकवले आहे.”

सिंह गर्जना करत म्हणाला, “चला, मग आजच हे ज्ञान तुझ्यावर आजमावून बघतो. यावरून मला कळेल की मला किती ज्ञान मिळाले आहे.”

मांजर मावशी घाबरत घाबरत म्हणाली, “मूर्ख, मी तुझी गुरू आहे. मी तुला शिकवले आहे, तू माझ्यावर असा हल्ला करू शकत नाहीस.

सिंहाने मांजराचे ऐकले नाही आणि तिच्यावर वार केला. जीव वाचवण्यासाठी मांजर वेगाने पळू लागली. धावत धावत ती झाडावर चढली.

मांजर झाडावर चढताना पाहून सिंह म्हणाला, “झाडावर कसे चढायचे हे तू मला शिकवले नाहीस. तू मला पूर्ण ज्ञान दिले नाहीस.

झाडावर चढल्यावर मांजरीने सुटकेचा नि:श्वास सोडला आणि उत्तर दिले, “माझा पहिल्या दिवसापासून तुझ्यावर विश्वास नव्हता. मला माहीत होतं की तू माझ्याकडून शिकायला तर आला आहेस, पण तू माझ्या आयुष्यासाठी कधीही आपत्ती बनू शकतोस. म्हणूनच मी तुला झाडावर चढायला शिकवले नाही. हे ज्ञान मी तुला दिले असते तर आज तू मला मारले असतेस.

रागावलेली मांजर पुढे म्हणाली, “आजपासून माझ्या समोर कधीही येऊ नको . माझ्या नजरेसमोरून निघून जा, जो शिष्य आपल्या गुरूचा आदर करू शकत नाही त्याची काहीही किंमत नाही.

मांजर मावशीचे बोलणे ऐकून सिंहालाही राग आला, पण मांजर झाडावर असल्याने त्याला काहीच करता आले नाही. राग मनात धरून सिंह गर्जना करत तिथून निघून गेला.

नैतिक शिकवण – सिंह मांजराची कथा आपल्याला शिकवते की कोणावरही आंधळेपणाने विश्वास ठेवू नये. जीवनात सर्वांशी सावध राहूनच तुम्ही स्वतःला सुरक्षित ठेवू शकता.

तीन लहान डुकरांची कथा | Three Little Pig Story In Marathi

तीन लहान डुकरे त्यांच्या आईसोबत जंगलात राहत होती. काही काळानंतर जेव्हा ते मोठे झाले, तेव्हा त्यांच्या आईने त्यांना बोलावले आणि म्हणाली – “माझ्या प्रिय मुलांनो, तुम्ही तिघेही आता स्वतःची काळजी घेऊ शकता आणि स्वतःचे जीवन जगू शकता. म्हणूनच आता माझी इच्छा आहे की तुम्ही तिघांनीही या जंगलातून बाहेर जावे, जग फिरावे आणि आपापल्या परीने जीवन जगावे.

आईचे म्हणणे ऐकून ती तिन्ही डुकरे घरातून बाहेर पडली आणि शहराकडे जाऊ लागली. काही अंतर चालल्यावर ते दुसऱ्या जंगलात पोहोचले. तिन्ही डुकरे खूप थकली होती, त्यांना वाटले की या जंगलात झाडाखाली बसून विश्रांती घेऊया. मग तिघेही तिथे आराम करू लागले. थोडा वेळ विश्रांती घेतल्यानंतर तिन्ही भावांनी एकमेकांसोबत आपल्या भावी आयुष्याचे नियोजन सुरू केले.

पहिल्या डुकराने सल्ला दिला आणि म्हणाला – “मला वाटतं आता आपण तिघांनीही आपापल्या वाटेने जावं आणि आपलं नशीब आजमावलं पाहिजे.”

दुसऱ्या पिलाला ही कल्पना आवडली, पण तिसऱ्या पिलाला ही कल्पना आवडली नाही. तिसरा डुक्कर म्हणाला- “नाही, मला वाटतं आपण एकमेकांसोबत राहावं आणि एकाच ठिकाणी जाऊन आपल्या नवीन आयुष्याची सुरुवात करावी. एकमेकांसोबत राहूनही आपण आपले नशीब आजमावू शकतो.”

त्याचे बोलणे ऐकून पहिले आणि दुसरे डुक्कर म्हणाले – “ते कसे?”

तिसर्‍या पिल्लाने उत्तर दिले – “आपण तिघेही एकाच ठिकाणी आसपास राहिलो तर आपण एकमेकांना कोणत्याही संकटात सहज मदत करू शकतो.”

दोन्ही डुकरांना ही गोष्ट आवडली. दोघांनीही त्याचा सल्ला मानून त्याच ठिकाणी जवळच घरे बांधण्यास सुरुवात केली.

प्रथम डुकराच्या मनात विचार आला की त्याने एक पेंढ्याचे घर बनवावे, जे लवकर बांधले जाईल आणि ते बांधण्यासाठी कमी मेहनत घ्यावी लागेल. त्याने थोडयाच वेळात आपले पेंढ्याचे घर बनवले आणि आराम करायला सुरुवात केली.

तर दुसऱ्या डुकराने झाडाच्या वाळलेल्या फांद्या घेऊन घर बांधायचे ठरवले. त्याला वाटले की माझे डहाळीचे घर पेंढ्याच्या घरापेक्षा जास्त मजबूत असेल. यानंतर त्यांनी झाडाच्या सुक्या फांद्या गोळा केल्या आणि थोडे कष्ट करून घर बनवले. मग तोही त्यात विश्रांती घेऊन खेळू लागला.

दुसरीकडे तिसर्‍या पिलाने खूप विचार करून विटा आणि दगडांनी घर बांधायचे ठरवले. त्याला वाटलं, घर बांधायला खूप मेहनत घ्यावी लागेल, पण हे घर मजबूत आणि सुरक्षितही असेल.

विटांचे घर बांधण्यासाठी तिसऱ्या पिलाला सात दिवस लागले. तिसरे डुक्कर घर बांधण्यासाठी एवढी मेहनत करत असल्याचे पाहून इतर दोन डुकरांनी त्याची चेष्टा केली. त्यांना वाटते की तो त्याच्या मूर्खपणामुळे घर बांधण्यासाठी इतके कष्ट करावे लागत आहेत. ते दोघेही त्याला त्यांच्याबरोबर खेळायला सतत बोलवायचे , पण तिसर्‍या पिल्लू आपले घर बनवण्यासाठी खूप मेहनत घेत होता. जेव्हा त्याचे घर विटांनी बांधून झाले तेव्हा ते खूप सुंदर आणि मजबूत दिसत होते.

यानंतर तिन्ही डुकरे आपापल्या घरी आनंदाने राहू लागली. त्या नवीन ठिकाणी तिघांनाही कसलाही त्रास झाला नाही, त्यामुळे तिघेही आपापल्या घरी खूप आनंदात होते. एके दिवशी त्याच्या घरांवर एका जंगली लांडग्याची नजर पडली. तीन मोठ्ठी डुकरं बघून त्याच्या तोंडाला पाणी सुटलं.

तो लगेच त्याच्या घराकडे निघाला. प्रथम तो पहिल्या डुक्कराच्या घरी पोहोचला आणि दरवाजा ठोठावू लागला. पहिले डुक्कर झोपले होते. दारावर ठोठावल्याचा आवाज ऐकून त्याला जाग आली तेव्हा त्याने घरातून विचारले – “दारावर कोण आहे?”.

लांडगा म्हणाला – “मी आहे, दार उघड आणि मला आत येऊ दे.”

लांडग्याचा कर्कश आवाज ऐकून दाराबाहेर कोणीतरी जंगली प्राणी उभा असल्याचे डुकराला समजले. तो घाबरला आणि त्याने दरवाजा उघडण्यास नकार दिला.

यानंतर लांडग्याला राग आला. तो रागाने म्हणाला – “लहान डुक्कर, मी तुझे पेंढ्याचे घर एका फुंकेत उडवून तुला खाईन.”

त्याने जोरदार फुंक मारली आणि पेंढ्याचे घर उडून गेले. बिचारा पहिला डुक्कर कसा तरी जीव मुठीत घेऊन तिथून निसटला आणि दुसऱ्या डुकराच्या घरी पोहोचला. दुसऱ्या पिलाने दार उघडताच त्याने पटकन आत जाऊन दरवाजा बंद केला.

पहिल्या डुकराला इतके घाबरलेले पाहून दुसऱ्याला आश्चर्य वाटले. दरम्यान, लांडगाही त्यांच्या घरी पोहोचला आणि दार ठोठावू लागला. लांडगा पुन्हा म्हणाला – “दार उघड, मला आत येऊ दे.”

आवाज ऐकून पहिल्या डुक्कराने ओळखले की बाहेर तोच लांडगा आहे. तो म्हणाला- “भाऊ, दार उघडू नकोस. हा एक जंगली क्रूर लांडगा आहे, जो आम्हा दोघांना खाईल.

दुसऱ्या पिलाने दार उघडले नाही तेव्हा लांडगा पुन्हा रागाने लाल झाला. तो ओरडला – “लहान डुकरांनो, तुम्हाला काय वाटतं, जर तुम्ही दार उघडलं नाही तर तुम्ही दोघेही वाचाल का? डहाळ्यांनी बनवलेले हे घर मी एका झटक्यात तोडू शकतो.

असे म्हणताच लांडग्याने डहाळ्यांनी बनवलेले दुसऱ्या डुकराचे घर एका फटक्यात फोडले. आता दोन्ही डुकरे तिथून वेगाने पळत आले आणि तिसऱ्या डुकराच्या घरी पोहोचले आणि त्याला सर्व प्रकार सांगितला.

हे सर्व ऐकून तिसरा डुक्कर म्हणाला – “तुम्ही दोघे घाबरू नका. माझे घर खूप मजबूत आहे. तो जंगली लांडगा तोडू शकत नाही.”

पण, दोन्ही डुकरांना लांडग्याची खूप भीती वाटत होती, म्हणून ते घराच्या एका कोपऱ्यात लपले.

दरम्यान, लांडगा तेथे आला. तो तिसऱ्या डुकराच्या घराचा दरवाजा ठोठावू लागला. तो म्हणाला – “लवकर दार उघड आणि मला घरात येऊ दे.”

म्हणूनच तिसरा डुक्कर न घाबरता म्हणाला – “नाही, आम्ही दार उघडणार नाही.”

हे ऐकून लांडगा ओरडला – “मी तुम्हा तिघांनाही मारून खाईन. मी हे घरही तोडू शकतो.

लांडग्याने तिसऱ्या रानडुकराचे विटांचे घर फोडण्याचा प्रयत्न सुरू केला. प्रथम त्याने फुंक मारली, पण त्याने विटांचे घर उडाले नाही. यानंतर त्याने पंजाने घर फोडण्याचा प्रयत्न केला, मात्र त्यातही तो अपयशी ठरला.

जंगली लांडग्याने खूप प्रयत्न करूनही तिसऱ्या डुकराचे विटांचे घर तोडू शकला नाही, तरीही लांडग्याने हार मानली नाही. घराच्या चिमणीतून घरात प्रवेश करायचा असे त्याने ठरवले.

आधी तो घराच्या गच्चीवर चढला आणि नंतर चिमणीतून घरात प्रवेश करू लागला. चिमणीच्या आतून येणारे आवाज ऐकून पहिलाआणि दुसरा डुकर आणखी घाबरून रडू लागले. तेव्हा लगेचच तिसऱ्या डुकराला कल्पना सुचली. त्याने चिमणीच्या खाली आग लावली आणि एका भांड्यात पाणी भरले आणि ते उकळण्यासाठी ठेवले. लांडग्याने चिमणी खाली उडी मारताच तो थेट उकळत्या पाण्यात पडला आणि त्याचा मृत्यू झाला. अशा प्रकारे तिसर्‍या डुकराच्या शहाणपणाने आणि निर्भयतेने तिन्ही डुकरांचे प्राण वाचले.

त्यानंतर पहिल्या आणि दुसऱ्या डुकराला त्यांची चूक लक्षात आली. ते म्हणाले , “आम्हाला माफ कर भाऊ. आम्ही तुझी चेष्टा करायला नको होती. तू अगदी बरोबर होतास. तुझ्यामुळे आज आम्ही जिवंत आहोत. तिसर्‍या डुक्कराने दोघांनाही माफ केले आणि स्वतःच्या घरात राहण्यास सांगितले. यानंतर तिन्ही डुक्कर विटांनी बनवलेल्या एका मजबूत घरात आनंदाने एकत्र राहत होते.

नैतिक शिकवण – तीन लहान डुकरांची कथा आपल्याला शिकवते की इतरांच्या मेहनतीची कधीही थट्टा करू नका. यासोबतच तुम्ही स्वत: मेहनत करा आणि समजून घेऊनच कोणताही निर्णय घ्या.

एकीचे बळ | Unity Is Strength Story In Marathi | Ekatmateche Mahatva Story In Marathi

एका गावात एक शेतकरी राहत होता. त्याला चार मुलगे होते. शेतकरी खूप मेहनती होता. हेच कारण होते की त्यांचे सर्व मुलगे देखील त्यांचे प्रत्येक काम पूर्ण मेहनत आणि प्रामाणिकपणे करत असत, परंतु समस्या अशी होती की शेतकर्‍यांची सर्व मुलांचं एकमेकांशी अजिबात जुळत नव्हतं. छोट्या छोट्या गोष्टीवरून ते एकमेकांशी भांडायचे. आपल्या मुलाच्या या भांडणामुळे शेतकरी खूप काळजीत असायचा. यासाठी शेतकऱ्याने आपल्या मुलांना अनेक वेळा समजावण्याचा प्रयत्न केला, पण त्यांच्या बोलण्याचा चारही भावांवर काहीही परिणाम झाला नाही.

हळूहळू शेतकरी म्हातारा झाला, पण त्याच्या मुलांमधील आपसी भांडण थांबण्याचे नाव घेत नव्हते. अशा स्थितीत एके दिवशी शेतकऱ्याने एक कल्पना काढली आणि मुलांची भांडणाची ही सवय दूर करण्याचा निर्णय घेतला. त्याने आपल्या सर्व मुलांना बोलावून आपल्याजवळ बोलावले.

शेतकऱ्याचा आवाज ऐकून सर्व मुले वडिलांकडे पोहोचली. वडिलांनी या सर्वांना एकत्र का बोलावले हे ते समजू शकले नाही. सर्वांनी वडिलांना बोलावण्याचे कारण विचारले. शेतकरी म्हणाला – आज मी तुम्हा सर्वांना एक काम देणार आहे. मला हे पाहायचे आहे की तुमच्यापैकी कोण हे काम चांगले करू शकेल.

सर्व पुत्र एकाच स्वरात म्हणाले – बाबा, तुम्हाला जे काम द्यायचे आहे ते द्या. आम्ही ते पूर्ण मेहनत आणि प्रामाणिकपणे करू. मुलांचे हे बोलणे ऐकून शेतकरी मोठ्या मुलाला म्हणाला, ‘जा आणि बाहेरून काठ्या घेऊन ये’. शेतकऱ्याने त्याच्या दुसऱ्या मुलाला दोरी आणायला सांगितली.

वडील बोलताच मोठा मुलगा लाकूड आणण्यासाठी गेला आणि दुसरा मुलगा दोरी आणण्यासाठी बाहेर धावला. काही वेळाने दोन्ही मुले परत आले आणि त्यांनी लाकडे व दोरी वडिलांना दिली. आता शेतकऱ्याने आपल्या मुलांना ही सर्व लाकडे दोरीने बांधून बंडल बनवण्यास सांगितले. वडिलांच्या आदेशानुसार मोठ्या मुलाने सर्व लाकडे एकत्र बांधून बंडल बनवले.

लाकडांची एकत्रित मोळी तयार झाल्यावर मोठ्या मुलाने शेतकऱ्याला विचारले – बाबा, आता आम्हाला काय करायचे आहे? वडील हसले आणि म्हणाले- ‘मुलांनो, आता तुम्हाला तुमच्या ताकदीने या लाकडाचे दोन भाग करावे लागतील.’ वडीलांचे म्हणणे ऐकून मोठा मुलगा म्हणाला, ‘हे माझ्या डाव्या हाताचे काम आहे, मी हे काम मिनिटात कारेन .’ दुसरा मुलगा म्हणाला, ‘त्यात काय, हे काम सहज होईल.’ तिसरा मुलगा म्हणाला, ‘माझ्याशिवाय हे काम कोणीही करू शकणार नाही.’ तर चौथा म्हणाला , “नाही, मी सगळ्यात बलवान आहे. माझ्याशिवाय हे काम दुसरे कोणी करू शकत नाही.’

मग काय, सगळे आपापले म्हणणे सिद्ध करण्यात मग्न झाले आणि पुन्हा एकदा चार भावांमध्ये भांडण सुरू झाले. शेतकरी म्हणाला – ‘मुलांनो, मी तुम्हा सर्वांना भांडणासाठी इथे बोलावले नाही, पण मला हे बघायचे आहे की तुमच्यापैकी कोण हे काम चांगले करू शकेल. तेव्हा भांडण थांबवा आणि लाकडाचा हा गठ्ठा मोडून दाखवा. या कामासाठी प्रत्येकाला आळीपाळीने संधी दिली जाईल.

असे म्हणत शेतकऱ्याने आधी लाकडाचा गठ्ठा त्याच्या मोठ्या मुलाकडे दिला. मोठ्या मुलाने बंडल तोडण्याचा खूप प्रयत्न केला, पण तो तोडण्यात अपयश झाला.

अयशस्वी झाल्यानंतर मोठ्या मुलाने लाकडाचा गठ्ठा दुसऱ्या मुलाच्या हातात दिला आणि म्हणाला की भाऊ, मी प्रयत्न केला आहे, मी हे काम करू शकणार नाही, तूच आता प्रयत्न करून बघ ”

यावेळी दुसऱ्या मुलाच्या हातात लाकडाचा गठ्ठा होता. तो गठ्ठा तोडण्याचाही त्याने पुरेपूर प्रयत्न केला, पण लाकडाचा गठ्ठा तुटला नाही. अयशस्वी झाल्यावर त्यांनी लाकडाचा गठ्ठा तिसर्‍या मुलाला दिला आणि म्हणाला , हे काम खूप अवघड आहे, तू पण प्रयत्न कर.

यावेळी तिसर्‍या मुलानेही पुरेपूर प्रयत्न केले, पण लाकडाचा बंडल खूप जाड होता. या कारणास्तव, अधिक बळ लागू करूनही तो तोडू शकला नाही. खूप मेहनत करूनही काही झाले नाही तेव्हा शेवटी धाकट्या मुलाच्या हातात लाकडाचा गठ्ठा दिला.

आता आपली ताकत आजमावण्याची पाळी धाकट्या मुलाची होती. त्यानेही खूप प्रयत्न केले, पण सर्व भावांप्रमाणे त्यालाही तो लाकडाचा गठ्ठा तोडण्यात यश आले नाही. शेवटी त्याने लाकडाचा गठ्ठा जमिनीवर टाकला आणि म्हणाला- ‘बाबा, हे काम शक्य नाही.’

शेतकरी हसला आणि म्हणाला, ‘मुलांनो, आता तुम्ही हा गठ्ठा उघडा, आणि त्यातली लाकडे वेगळी करा आणि मग तोडण्याचा प्रयत्न करा.’ चार भावांनी तेच केले. यावेळी प्रत्येकाने हातात एक-एक काठी घेतली आणि सहज तोडली.

शेतकरी म्हणाला – ‘मुलांनो, तुम्ही चौघेही या लाकडांसारखे आहात. जोपर्यंत तुम्ही या काठ्यांसारखे एकत्र राहाल, तोपर्यंत कोणीही तुमचे नुकसान करू शकणार नाही, परंतु जर तुम्ही एकमेकांसोबत भांडत राहिलात तर तुम्ही या एकट्या काठ्यांप्रमाणे सहज तुटून जाल.’

शेतकऱ्याचे म्हणणे ऐकून आता सर्व मुलांना वडिलांना काय समजावायचे आहे ते समजले. सर्व मुलांनी त्यांच्या चुकांसाठी माफी मागितली आणि वचन दिले की ते आयुष्यात पुन्हा कधीही एकमेकांशी भांडणार नाहीत.

नैतिक शिकवण – एकात्मतेतील सामर्थ्य ही कथा आपल्याला सांगते की एकता ही सर्वात मोठी शक्ती आहे. जर आपण आपसात एकरूप राहिलो तर कितीही अडचणी आल्या तरी त्याचा सहज सामना करता येतो. दुसरीकडे, जर आपण एकमेकांशी भांडत राहिलो आणि वेगळे राहिलो, तर छोटी समस्याही आयुष्यावर ओझे बनू शकते.

बटाटे, अंडी आणि कॉफी बीज कथा | Educational Marathi Story For Kids

जॉन नावाचा एक मुलगा होता आणि तो खूप दुःखी होता. त्याच्या वडिलांनी त्याला रडताना पहिले .

जॉनला जेव्हा त्याच्या वडिलांनी विचारले की तो का रडत आहे, तेव्हा त्याने सांगितले की त्याच्या आयुष्यात खूप समस्या आहेत. त्याचे वडील हसले आणि त्याला एक बटाटा, एक अंड आणि काही कॉफी बीन्स आणायला सांगितले. त्याने ते तीन भांड्यात ठेवले.

त्यानंतर त्याने जॉनला त्या तीनही गोष्टींची रचना निरखून पाहण्यास सांगितले आणि नंतर प्रत्येक भांड पाण्याने भरण्यास सांगितले.

जॉनने त्याला सांगितल्याप्रमाणे केले. नंतर त्याच्या वडिलांनी तिन्ही भांडे उकळत ठेवले.

भांडे थंड झाल्यावर, जॉनच्या वडिलांनी त्याला तिन्हीही भांड्यातील त्या त्या वस्तूंची रचना पुन्हा निरखून पाहण्यास सांगितले.

जॉनच्या लक्षात आले की बटाटा मऊ झाला आहे आणि त्याची त्वचा सहजपणे सोलली गेली आहे; अंडी कडक आणि टणक झाली होती; तर कॉफी बीन्स पूर्णपणे बदलले होते आणि भांड्यातील पाणी सुगंध आणि चवीने भरले होते .

नैतिक शिकवण: ही कथा आपल्याला शिकवते की उकळत्या पाण्याप्रमाणे जीवनात नेहमीच समस्या आणि दबाव असतात. या समस्यांवर तुम्ही कशी प्रतिक्रिया देता हे सर्वात महत्त्वाचे आहे! मिळणारे फळ उत्कृष्ट असणार आहे .

Please note:

तर मित्रांनो मला अशा आहे Best Short Moral Stories In Marathi वाचून तुम्हाला काही तरी नवीन शिकायला भेटले असेल आणि तुमच्या ज्ञानात नक्कीच भर पडली असेल.

आजच्या Small story in Marathi with Moral लेखामध्ये दिलेल्या short story in Marathi with moral, Marathi language moral stories in Marathi written, Marathi small story with moral, bodh katha moral stories in Marathi तसेच moral stories in Marathi written बद्दल तुमचे मत कंमेंट करून नक्की सांगा.

हे देखील वाचा

Ghost story in Marathi

Akbar Birbal story in Marathi

Short Moral Stories For Kids

Related Posts:

• 30+ Akbar Birbal story in Marathi | Marathi Goshti…
• 50+ मराठी भयकथा | Ghost story in Marathi | Horror…

मित्र आणि मैत्रीणींनो मी पूजा शिंदे. मला लहान पानापासूनच लिहायला आवडते आणि इंटरनेट वर आल्यावर मला एक गोष्ट समजली कि इंटरनेट वर मराठी मध्ये जास्त कोणी माहिती अपलोड करत नाही आहे. मराठी ही आपली राज्यभाषा आहे आणि आपण मराठी असल्याचा आपल्याला गर्व असला पाहिजे म्हणूनच मी या वेबसाईट द्वारे मराठी भाषेचे जतन करण्याचा प्रयन्त करत आहे.

1 thought on “20+ Best Short Moral Stories In Marathi | नैतिक गोष्टी लहान मुलांसाठी 2024”

• Pingback: Akbar Birbal story in Marathi | Marathi Goshti Akbar Birbal

Leave a Comment Cancel reply

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

kidsstorymarathi

Top 100+ Stories For Kids in Marathi with Moral | लहान मुलांच्या छान छान गोष्टी मराठी pdf

एका जंगलात सिंह राहत होता आणि संपूर्ण जंगलावर त्याचे राज्य होते. एकदा सिंह अन्न खाऊन झाडाखाली झोपला.  लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी

Top 100+ Stories For Kids in Marathi with Moral

सिंह आणि उंदीर कथा.

lahan mulancha goshti तिथून एक छोटा उंदीर बाहेर येत होता आणि त्याने सिंहाला झोपलेले पाहिले आणि मग त्याच्याशी खेळायला खूप मजा येईल असा विचार करू लागला आणि मग तो झोपलेल्या सिंहाच्या वर चढला आणि कधी डोक्यावर चढला तर कधी शेपटातून खाली गेला. उतरले असते

अचानक सिंह जागा झाला आणि गर्जना करू लागला, हे पाहून उंदराने पळून जाण्याचा प्रयत्न केला पण सिंहाने त्याला आपल्या पंजेने पकडले आणि नंतर त्याचे मोठे तोंड उघडले आणि उंदराला गिळायला निघाला.

पण उंदीर जोरजोरात रडू लागला आणि सिंहासमोर कोसळला आणि म्हणाला, अरे जंगलाच्या राजा, मला खाऊ नकोस, माझ्याकडून चूक झाली, आता मी तुला कधीही त्रास देणार नाही आणि वेळ आल्यावर तुला मदत करेन.

लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी

सिंहाला उंदराची दया आली आणि उंदीर सोडला आणि उंदराने सिंहाचे आभार मानले आणि निघून गेला.

काही दिवस गेले आणि एकदा तो सिंह काही शिकारींच्या जाळ्यात अडकला. शिकारींनी सिंहाला पिंजऱ्यात घट्ट बांधले आणि पक्ष्याच्या घरी नेण्यासाठी गाडी घेऊन घरी गेले आणि सिंह गर्जना करत राहिला.

सिंहाची डरकाळी दूरवर जात होती, मग त्याची गर्जना उंदराच्या कानात पडली, उंदराचा कान उभा राहिला आणि उंदराला वाटू लागले की सिंह संकटात आहे, आपण त्याला मदत करावी.

लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी उंदीर सिंहाच्या आवाजाकडे धावत राहिला आणि मग जाळ्याजवळ पोहोचला आणि सिंहाला पिंजऱ्यात अडकलेले पाहून म्हणाला, राजा, काळजी करू नकोस, मी हा सापळा कापून तुला मुक्त करीन.

काही वेळातच उंदराने आपल्या तीक्ष्ण दातांनी सापळा कापला आणि सिंह मोकळा झाला.आता सिंहाला वाटू लागले की उंदीर सुद्धा खूप छान काम करू शकतो.त्याने उंदराचे आभार मानले आणि दोघेही आपापल्या वाटेला निघाले.

एका जंगलात सिंह राहत होता. एकदा तो दिवसभर इकडे-तिकडे भटकला, पण त्याला खाण्यासाठी एकही प्राणी सापडला नाही.

थकून आल्यावर तो आला आणि एका गुहेत बसला आणि विचार करू लागला की रात्री नक्कीच त्यात कोणीतरी प्राणी येईल. आज त्याला मारूनच मी माझी भूक भागवीन.

ती गुहा एका कोड्याची होती. रात्री कोल्हाळ त्याच्या गुहेत परतला. कोल्हा खूप हुशार होता. गुहेच्या आत जाताना त्याने सिंहाच्या पावलांचे ठसे पाहिले आणि सिंह आत गेल्याचा अंदाज लावला.

पण आतून बाहेर आला नाही. आपल्या गुहेत सिंह लपून बसल्याचे त्याला समजले.

कोल्ह्याने लगेच उपाय विचार केला. तो गुहेच्या आत गेला नाही. तो बाहेरून ओरडला – ‘माझ्या गुहा, तू गप्प का आहेस? आज तू का बोलत नाहीस?

मी बाहेरून येईन तेव्हा तू मला फोन कर. आज तू का बोलत नाहीस?” गुहेत बसलेल्या सिंहाने विचार केला, गुहा रोज कोल्हाला हाक मारते.

आज माझ्या भीतीने गप्प आहे. म्हणूनच आज मीच त्याला फोन करून आत बोलावतोय. असा विचार करून सिंह आतून ओरडला आणि म्हणाला – ‘ये मित्रा, आत ये.’

तो आवाज ऐकताच कोल्हाला समजले की सिंह आत बसला आहे. त्याने लगेच तिथून पळ काढला. आणि अशा रीतीने कोल्ह्याने आपल्या हुशारीने त्याचा जीव वाचवला.

फार पूर्वी एक मेंढपाळ होता तो आपल्या मेंढ्यांना चरायला जंगलात घेऊन जात असे. एके दिवशी, त्याने गावकऱ्यांवर खोड्या खेळण्याचे ठरवले. तो ओरडू लागला, “वाचवा! लांडगा आला आहे!”

त्याची हाक ऐकून ग्रामस्थ धावले. जेव्हा ते मेंढपाळाकडे पोहोचले तेव्हा त्यांना तेथे एकही लांडगा दिसला नाही.

गावकऱ्यांना पाहून मेंढपाळ जोरजोरात हसायला लागला. गावकऱ्यांसोबत त्यांनी अनेकवेळा असाच विनोद केला. आता गावकऱ्यांचा त्याच्या हाकेवर विश्वास नाही.

एके दिवशी असे घडले की खरोखर एक लांडगा आला. मेंढपाळ गावकऱ्यांकडे धावला आणि ओरडू लागला, “वाचवा! लांडगा आला आहे!”

लहान मुलांच्या छान छान गोष्टी मराठी pdf

गावकऱ्यांना वाटले की मेंढपाळ नेहमीप्रमाणे मस्करी करत होता.

त्याचा आरडाओरडा ऐकून गावकरी हसत राहिले. गुराख्याने खूप भीक मागितली तेव्हा अनिच्छेने काही गावकरी त्याच्यासोबत गेले.

तेथे सर्वांनी पाहिले की लांडग्याने अनेक मेंढ्या मारल्या आहेत.

युरोपात ग्रीस नावाचा एक देश आहे. ग्रीसवर पूर्वी मिडास नावाच्या राजाचे राज्य होते. राजा खूप लोभी होता. त्याच्या मुलीशिवाय, त्याला जगातील एकमेव गोष्ट प्रिय होती ती म्हणजे सोने. सोने मिळवण्याच्या विचारात त्याने रात्र काढली.

READ MOREL;- भुताच्या गोष्टी bhutachya goshti | Horror story In marathi

एके दिवशी मिडास राजा आपल्या खजिन्यातील सोन्याचे बार आणि नाणी मोजत होता. अचानक एक देवदूत राजाकडे आला आणि म्हणाला, “मिडास, तू खूप श्रीमंत आहेस.

मिडास वळून म्हणाला, मी श्रीमंत नाही, माझ्याकडे थोडे सोने आहे. देवदूत म्हणाला, “इतक्या सोन्याने तू समाधानी नाहीस. तुला किती झोपायचे आहे?”

राजा म्हणाला, “मला वाटते की मी जे काही स्पर्श करतो ते सोन्याचे असावे.”

देवदूत हसला आणि म्हणाला, “ठीक आहे, सकाळपासून तुम्ही जे काही स्पर्श कराल ते सोने होईल.” त्या रात्री मिडासला झोप येत नव्हती. तो सकाळी उठला. त्याने खुर्चीवर हात ठेवला आणि ती झोपायला गेली. मिडासला खूप आनंद झाला. तो नाचू लागला. तो वेड्यासारखा पळत बागेत गेला. तो त्या ठिकाणी असलेल्या प्रत्येक गोष्टीला स्पर्श करू लागला. त्याने फुलांना, पानांना, फांद्यांना स्पर्श केला. ते सर्व सोन्याचे बनलेले होते. सगळे चमकू लागले. मिडास जवळ सर्व काही सोन्याकडे वळले.

मिडास धावून थकला होता. त्याचे कपडे सोन्याचे आहेत हे त्याला माहीत नव्हते म्हणून ते जड झाले. बागेतून वाड्यात आल्यावर तो सोन्याच्या खुर्चीवर बसला. एका सेवकाने ग्लासात जेवण आणि पाणी आणले. पण मिडासने अन्नाला हात लावताच सर्व अन्न सोन्याचे झाले, त्याने पिण्यासाठी पाण्याचा ग्लास घेतला आणि ग्लास आणि पाणी सोन्याचे झाले. chan chan goshti marathi

मिडाससमोर सोनेरी भाकरी, सोनेरी भात, सोनेरी बटाटे होते. त्याला भूक लागली होती, तहान लागली होती. त्याला सोने खाणे थांबवता आले नाही.

मिडास ओरडला. त्याचवेळी त्यांची मुलगी खेळायला आली आणि वडिलांना रडताना पाहून तिने त्यांना मिठी मारली आणि अश्रू पुसायला सुरुवात केली. मिडासने त्याला छातीशी घट्ट मिठी मारली. पण त्याची मुलगी कुठे होती? मिडासच्या मध्यभागी ती सोन्याची बनलेली होती. ते इतके जड होते की तिला उचलता येत नव्हते. बिचारा मिडास डोके हलवून रडू लागला. देवदूताला त्याची दया आली. त्याला पाहून मिडास त्याच्या पाया पडून प्रार्थना करू लागला, “तुझी भेट परत घे.

देवदूताने विचारले, “मिडास, तू आता झोपू नकोस. मला सांगा, एक ग्लास पाणी अधिक मौल्यवान आहे की सोने?” मध किंवा सोन्याचा तुकडा कोणता चांगला आहे?

मिडास हात जोडून म्हणाला, “मला झोपायचं नाहीये. माणसाकडे गरजेपेक्षा जास्त सोने नसावे असा माझा गैरसमज आहे. त्याच्याशिवाय माणसाच्या कामात खंड पडला नसता. पण एक ग्लास पाणी आणि अन्नाशिवाय लोक काम करू शकणार नाहीत. मी यापुढे सोन्याचा लोभ करणार नाही.”

देवदूताने पाण्याचा एक वाडगा घेतला आणि त्याला गोष्टींवर शिंपडण्यास सांगितले जेणेकरुन गोष्टी पूर्वीप्रमाणे होतील: मिडासने आपल्या मुलीवर, टेबलावर, खुर्चीवर, अन्नावर, पाण्यावर आणि सर्व गोष्टींवर पाणी शिंपडले. बाग.

एका गावात तीन महिला एकत्र तलावावर पाणी आणण्यासाठी जात होत्या. तिथे एक म्हातारा प्रवासी बसला होता आणि तो सत्तूचे पीठ खात होता. ते तिघेही भांडी घेऊन जमिनीवर बसले होते आणि त्यांचे संभाषण म्हाताऱ्याला ऐकू येत होते.

एक बाई दुसरीला म्हणाली, “ताई, पंडित तोतारामांचे शिष्य जेव्हा माझा मुलगा शास्त्री म्हणून घरी आले तेव्हा त्यांनी गावात गोंधळ घातला. सगळे त्याचे कौतुक करू लागले. तो काहीतरी अशुभ बोलतो की ते लवकरच चुकते आणि ऐकतो, तो आकाशातील तारे मोजतो आणि त्यांची नावे ठेवतो. त्याला स्वर्गातील सर्व काही माहित आहे. यमराज आपल्या यमलोकात आहेत आणि त्याला न्याय कसा द्यायचा हे माहित आहे. त्याला भैरवाच्या सर्व गोत्रांची नावे, यमदूतांची नावे, नरकातील ठिकाणांची नावे आठवतात. माहीत नाही त्याला देवाच्या लीला कशा कळतात? पंडितांना विवाहाचे शास्त्र माहित आहे. त्यामुळे त्यांना कोणी विरोध करत नाही. अशा पंडिताला जन्म देण्याचे भाग्य मला लाभले. मी जिथे जातो तिथे ते माझ्याकडे बोट दाखवतात आणि म्हणतात, बघ ती शास्त्रींची आई आहे. ती पाणी आणायला जाणार आहे.

तिची गोष्ट ऐकून दुसरी बाई म्हणाली, “मित्रा, माझ्या मुलाला ऐकायचं आहे. माझा मुलगा कुस्तीपटू आहे. त्यांच्यासारखा पैलवान 10-5 गावात दिसणार नाही. तो सकाळ संध्याकाळ पाचशे सूर्य नमस्कार करतो. तो आखाड्यातील इतर पैलवानांशी कुस्ती करतो. खरे तर त्यांच्यापेक्षा जास्त प्रसिद्धी कोणत्याही कुस्तीपटूने मिळवलेली नाही.

मराठी गोष्टी लहान मुलांसाठी pdf

मी ते शिजवतो आणि रोज खायला देतो. खाऊन पिऊन तो हत्तीसारखा हिंडतो. एका शेतकऱ्याने माझ्याकडे बघितले आणि त्याच्या मुलाला सांगितले की ती कुस्तीपटूची आई आहे ज्याने कल्लू नताला पिन मारून जिंकले. खरे तर त्या मुलाचे मोठेपण ऐकून मला खूप आनंद झाला.

दोघांची गोष्ट ऐकून तिसरी बाई गप्पच राहिली. एक स्त्री म्हणाली, “तू गप्प का आहेस? तुमच्या मुलाची तब्येत बरी नाही असे दिसते. तिसरी बाई म्हणाली, बाई अशी नाही. ते माझ्यासाठी चांगले आहे. त्याला आपले नाव प्रापंचिक असावे असे वाटत नाही. तो साधा आणि सरळ आहे. तो दिवसा शेतात काम करतो आणि संध्याकाळी घरात पाणी भरतो. घरकाम करत असताना तिला बाहेर नाव कमवायला वेळ मिळत नाही.

आज मी त्याला इतका आग्रह केला की तो जत्रेत गेला आणि मला पाणी आणायला यावं लागलं. मला इथे येताना पाहून सगळ्यांना वाटायला लागलं की मला पाणी आणायला बाहेर का जावं लागतं.

तिघे बोलले आणि लगेच भांडे पाण्याने भरले आणि ती निघून गेली. मात्र, वृद्ध प्रवासी त्यांच्या मागे लागला. थोड्याच अंतरावर तीन लहान मुलं येत होती. त्यापैकी बहुतेक या महिलांची मुले असावीत. एक मुलगा पहिल्या बाईजवळ आला आणि म्हणाला, “आई, मी घरी योग्य मार्गाने जात आहे.” रस्त्यावर पाण्याने भरलेला घागर सापडणे शुभ आहे. असे म्हणत तो आपल्या घरी गेला.

दुसरा मुलगा म्हणाला, “आई, मी जत्रेत दंगल जिंकली. लवकर पाणी घेऊन घरी ये, मला खूप भूक लागली आहे. यासह तो चालत राहिला.

त्यानंतर तिसर्‍या महिलेचा मुलगा जवळ आला आणि पाण्याचे भांडे हातात घेऊन म्हणाला, “आई, तू पाणी आणायला का आली आहेस? मी आत्ताच येत होतो.”

लहान मुलांच्या गोष्टी

marathi story for kids

घागरी घेऊन घरी गेल्यावर प्रत्येकजण आपापल्या मुलांकडे बघतो आणि सोबत आलेल्या वृद्ध प्रवाशाला विचारतो, “बाबा, आमच्या मुलांबद्दल काय म्हणता?”

म्हातारा दाढी वाढवत म्हणाला, “मुलांबद्दल काही सांगा, पण माझ्या मते, तिघांमध्ये एक मुलगा आहे जो स्वतःचा मुलगा म्हणून ओळखला जातो. पहिले दोघे त्यांच्या आईच्या पोटी जन्मले आणि त्यांचे निधन झाले. तिसर्‍या मुलाचे शरीर वेगळे होते, पण त्याचे मन आईच्या मनाशी जोडले जाते. त्याच्या आत्मीयतेमुळे मी त्याला मुलगा मानतो.

दोन्ही महिलांची तोंडे त्यांच्या गळ्यात वटवाघळंसारखी लटकलेली होती. झाडाला उलटे लटकलेल्या वटवाघुळ सारखी त्याची अवस्था झाली होती.

एके दिवशी एका मजुर मुलाला एका श्रीमंताच्या घराची चिमणी साफ करण्यासाठी बोलावण्यात आले. मुलगा साफसफाई करू लागला. तिने खोलीत सुंदर वस्तू पाहिल्या आणि त्या सजवल्या. खोलीत तो एकटाच होता त्यामुळे त्याने सर्व काही घेतले. अचानक त्याचं लक्ष हिरे-मोत्यांनी बनवलेल्या घड्याळाकडे गेलं. ते सोने होते.

तो घड्याळ उचलून पाहू लागला. तो इतका देखणा होता की त्याचा संयम सुटला. माझ्याकडे असे घड्याळ असेल तर त्याच्या मनात पाप येईल, असे तो म्हणाला. तो घड्याळ चोरण्याचे ठरवतो. पण दुसऱ्याच क्षणी तो घाबरून ओरडला, “हे देवा, माझ्या मनावर किती मोठे पाप आले आहे. जर मी चोरी करताना पकडले गेलो तर माझी अवस्था किती दयनीय होईल. सरकार शिक्षा करेल. तुरुंगात जावे लागेल आणि दगडफेक करावी लागेल आणि तेल बाहेर पडावे लागेल.

प्रामाणिकपणा गेला तर माझ्यावर कोण विश्वास ठेवेल आणि मला घरी येऊ द्या. चोरी माणसाच्या हातून पकडली नाही तर देवाच्या हातून काहीही सुटत नाही. आई नेहमी म्हणते की आपल्याला देव दिसत नाही पण देव आपल्याला नेहमी पाहतो. यामध्ये आपण काहीही करू शकत नाही. त्याला अंधारातच दिसत नाही, तर त्याच्या मनात काय आहे हे त्याला माहीत आहे.

बोलता बोलता त्या मुलाचा चेहरा पडला आणि अंगातून घाम येऊ लागला. तो थरथरू लागला. घड्याळ योग्य ठिकाणी ठेवून तो मोठ्याने म्हणाला, “लोभ फार वाईट आहे. या लोभापायी लोक फसतात आणि चोरी करतात. श्रीमंत माणसाचे घड्याळ माझ्यासाठी काय चांगले आहे? लोभाने माझा नाश केला आहे, पण दयाळू परमेश्वराने मला वाचवले आहे.

आता मी कधीही लोभी होणार नाही. चोर कितीही श्रीमंत असला तरी त्याला शांत झोप लागत नाही. अरे, हे चोरीच्या मनाचे फळ आहे, मला माहित नाही की मला किती वेदना आणि त्रास सहन करावा लागला असेल. असे म्हणत तो मुलगा आपले काम शांतपणे करू लागला.

marathi short stories

घरमालक जवळच्या खोलीतून पाहत होते. आणि ऐकत होता. ती लगेच त्या मुलाजवळ पोहोचली आणि म्हणाली, “अरे मुला, तू घड्याळ का नाही घेतलेस? हे ऐकून मुलाला धक्काच बसला. ते कापायचे असते तर त्यात रक्त नसते. तो जमिनीवर डोकं धरून बसला आणि थरथरू लागला. त्याने बोलणे बंद केले. त्याच्या डोळ्यात अश्रू तरळले.

small story in marathi

मालकाला मुलाची दया आली. तो प्रेमळ आवाजात म्हणाला, “बेटा, घाबरू नकोस, मी तुझे बोलणे ऐकले आहे. तुझी गरिबी असूनही तू इतका चांगला आहेस हे पाहून मला आनंद झाला की तू प्रामाणिक, नीतिमान आणि देवाला घाबरणारा आहेस. धन्य तुझी आई जिने तुला मोह न पडण्याचे बळ दिले. लोभाला कधीही बळी पडू नका. मी तुमच्या जेवणाची आणि पुस्तकांची व्यवस्था करीन. तुम्ही सकाळी शाळेत जा आणि अभ्यासाला लागा. देव तुझे भले करतो असे म्हणत त्याने आपला हात वर करून आपल्या हृदयाला स्पर्श केला आणि त्याला आपल्या पदावरून काही पैसे दिले आणि म्हणाले, “हे तुझ्या प्रामाणिकपणाचे बक्षीस आहे.”

मालकिणीच्या प्रेमळ बोलण्याने मुलाचे मन आनंदाने भरून आले. त्याच्या चेहऱ्यावर कृतज्ञता दिसत होती. दुसऱ्या दिवशी तो शाळेत जाऊ लागला. पुढे ते एक महान विद्वान आणि प्रतिष्ठित नागरिक बनले, अशा प्रकारे त्यांना कठोर परिश्रम आणि सत्यतेचे फळ मिळाले.

Read More;- Top 20 lahan mulanchya goshti | लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी

3 thoughts on “top 100+ stories for kids in marathi with moral | लहान मुलांच्या छान छान गोष्टी मराठी pdf”.

• Pingback: 20+ love story in marathi | romantic stories in marathi | मराठी प्रेम कथा - Kids Story Marathi
• Pingback: 20 Small story in marathi with moral | लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी | Marathi Goshti - Kids Story Marathi
• Pingback: 25 बोध कथा मराठीत | लहान मुलांच्या गोष्टी | लहान मुलांच्या छान छान गोष्टी मराठी pdf - Kids Story Marathi

Leave a Comment Cancel reply

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

Triveni Marathi Shala

Educational material, dusari varg - classwork and homework.

• Started a unit on Marathi Mhani.
• Find meanings of 5 mhani supplied and find 2 new mhani. Come prepared with stories to explain the meaning.
• Discussed the passage "Ek ravivaar asaa aalaa" in the context of children's role in the household chores.
• Learnt new poem - Ichchhaa .
• Answer the question below the poem.
• Learnt new passage: Ek ravivaar asaa aalaa page 1 and page 2 .
• Grammar revision.
• Learnt new passage: peroochi phod page 1 and page 2 .
• Kids put a skit together from the lesson and performed in all other classes.
• Answer the question at the back of lesson.
• Trace pages 16/17 of the Vikas Akshar Olakh book.
• We held the historical story telling competition in the class. All students had prepared very well. Congratulations to everyone on your great performance. Winners of the competition were - Abha Upadhye and Chaitanya Kathpatal.
• Vikas Akshar Olakh - pages 10 and 11.
• Read new passage: kharee kamai .
• Activity in two groups: Write name/animal/place/color/fruit/flower starting with a letter.
• Answer questions below the passage.
• Complete Vikas Akshar Olakh - pages 12 and 13.
• Tell a story from history in Marathi.
• Duration 3 minutes (15 sec margin).
• True story from world history of last 500 years.
• Reviewed last week's homework.
• Discussed the meaning of 'bhau' and 'beej.'
• Told a story about a stag and his imperfect beliefs - सुंदर काय?
• Seven vocabulary words of the story to be shared next week were provided (kaaLaji, viheer, ghamaghum, etc.)
• Write four sentences about Thanksgiving.
• Study the vocabulary words.
• Learnt a new poem - Diwali .
• Played crossword puzzle.
• Constructed a story one line at a time.
• Answer the questions given below the poem Diwali.
• Complete pages 8 and 9 from Vikas Akshar Olakh.
• Started new lesson उंदीरमामाची टोपी .
• Completed a grammar worksheet.
• Answer the questions given below the lesson उंदीरमामाची टोपी ..
• Started new lesson पळपुटी पुरी .
• Told story - भुताचा जन्म.
• Answer the questions given below the lesson पळपुटी पुरी .
• Complete pages 6 and 7 from Vikas Akshar Olakh.
• Started new lesson Birbal story.
• Revision of joint sounds (jodakshre).
• Answer the questions given below the lesson Birbal .
• Memorize poem God Paus .
• Each student talked about what he/she did during Summer vacation.
• Revised barakhadi and few words.
• Studied poem God Paus .
• Played a word game.
• Answer the questions given below the poem "God Paus."
• Revise barakhadi.
• Why Learn Marathi?
• Baal (Pradnya & Reena)
• Pahili (Mrunal)
• Dusari (Mohini)
• Tisari (Sujit)
• Activities & Games
• Picture Stories

Copyright (c) 2013 Triveni Marathi Shala

मराठी Motivation

प्रेरणादायी विचारांचा झरा

5 सर्वोत्तम मराठी बोधकथा । 5 Best Moral Stories in Marathi

जय महाराष्ट्र मंडळी! मंडळी आजची नवी पिढी खरंच खूप प्रगत आहे. आजच्या पिढीकडे हवी ती माहिती लगेच मिळवण्यासाठी गुगल, युट्युब आणि बरीच साधने आहेत. समाजमाध्यमांद्वारे एकमेकांशी घट्ट नाती जुळलेली हि पिढी आहे.

आता जी काही प्रगती, चैनीची संसाधने नव्या पिढीला मिळत आहेत त्यांवरून हि पिढी खरंच खूप भाग्यवान म्हणावी लागेल. किंवा अगोदरच्या पिढीच्या श्रमांना खरंच यश आले असेही आपण म्हणू शकतो. नवी, प्रगत पिढी जरी सगळ्या गोष्टींनी परिपूर्ण आहे तरीसुद्धा काही बाबतीत जुनीच पिढी सरस ठरते. 

आपल्या जुन्या पिढीकडे संसाधने जरी अल्प होती तरी त्यातून त्यांनी विपुल प्रमाणात आनंददायी अनुभवांची निर्मिती केली. आट्यापाट्या , हुतूतू, पोहणे यांसारख्या खेळांची, फळबागातील ताज्या फळांची जी मजा या जुन्या पिढीने घेतली तशी मजा नव्या पिढीच्या वाट्याला येणे शक्य नाही. 

जुन्या पिढीकडे असणाऱ्या वैशिष्ट्यामधे एक महत्वाचे म्हणजे या पिढीकडे त्यांना छान छान गोष्टी सांगायला, बोधकथा (moral stories ) सांगायला आज्जी – आज्जोबा होते. मात्र येणाऱ्या पिढीचे आजी आजोबा तर इंस्टाग्राम आणि फेसबुकला चिकटून बसले आहेत. 

त्यामुळे नव्या पिढीला हि सोय मिळणार कि नाही हा एक प्रश्नच आहे. आणि म्हणूनच आज आम्ही 5 सर्वोत्तम मराठी बोधकथा । 5 Best Moral Stories in Marathi हि पोस्ट घेऊन आलो आहोत. आज 5 सर्वोत्तम मराठी बोधकथा । 5 Best Moral Stories in Marathi या पोस्ट मध्ये आपण आजीने सांगितलेल्या काही बोधकथांची ( Moral  Stories in  Marathi )उजळणी  करणार आहोत. 

Table of Contents

सिंह आणि गाढव

खूप खूप वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे.( सगळ्या गोष्टी जुन्याच आहेत. त्यामुळे साऱ्याच कथा खूप खूप वर्षांपूर्वीच्याच असतील.) एक फार घनदाट जंगल होते. त्या जंगलात हरीण, वाघ, सिंह, ससा, कोल्हा, यांसारखे सारेच जंगली प्राणी गुण्या गोविंदाने राहत होते. त्या जंगलाचा राजा होता एक सिंह.

सिंहाने आपली राज्यव्यवस्था मात्र खूप चोख सांभाळली होती. अगदी सारीच प्रजा एकदम खुश होती. कुठे कुणाला काही कमी तर नाहीना हे पाहण्यासाठी सिंह नेहमी संपूर्ण जंगल फिरत असे. सगळ्यांची विचारपूस करीत असे. 

एक दिवस असाच आपल्या राज्यात फेरी मारत असतांना त्याची नजर जंगलाला लागून असणाऱ्या क्षेत्रात गेली. तेथे नुकतीच मानवी वस्ती निर्माण झाली होती. आपल्या राज्याला, आपल्या प्रजेला या वास्तिवल्या प्राण्यांपासून काही धोका तर नाहीना याचा अंदाज लावण्यासाठी सिंहाने वस्तीच्या जवळ जाण्याचे ठरवले. 

सिंह नदीच्या काठा- काठाने वस्ती जवळ पोचला. वस्तीच्या अगदी सुरुवातीलाच एका परिटाचे घर होते. त्या परिटाकडे काही गाढवे आणि कोंबडे होते. त्याच्या गाढवांमध्ये जित्या नावाचे गाढव फारच विचित्र होते. आपण गाढव आहोत हेच त्याला मान्य नव्हते. आपण आपल्या बाकीच्या भावांपेक्षा वेगळे आहोत असेच त्याला नेहमी वाटायचे. 

सिंह लपून छपून वस्तीचे परीक्षण करीत असतांना जित्याची नजर त्याच्यावर गेली. त्याला वाटले की हा आपल्या वस्तीला नुकसान पोचवण्यासाठी आला आहे. याला चांगला धडा शिकवायला हवा. जित्या लहानाचा मोठा परिटाकडेच झाल्याने त्याला सिंह काय चीज असतो हे ठाऊकही नव्हते. 

मात्र तो त्याच्या स्वतःच्या विचारांच्या धुंदीतच सिंहावर हल्ला करायला तयार झाला. त्यावेळी सिंह मात्र शांतपणे वस्तीतील लोकांना दुरूनच न्याहाळत होता. जित्या आपल्यावर हल्ला करतोय याची सिंहाला भणकपण नव्हती. 

इकडे जित्याने हल्ला करण्यासाठी पवित्रा घेतला आणि तो हल्ला करणार त्याचवेळी कोंबडे जोराने ओरडले. सिंहाने या आधी कोंबड्याचे ओरडणे ऐकले नव्हते. त्यामुळे तो फार घाबरला. त्याने कुठलाही विचार न करता तिथून पळ काढला. 

ते पाहून गाढवाला मात्र स्फुरण चढले. त्याला वाटले कि हा प्राणी आपल्याला घाबरून पाळतो आहे. म्हणून मग त्याने सिंहाचा पाठलाग करायला सुरुवात केली. इकडे सिंहही मागे वळून न पाहता आपल्या मागे तो कुणीतरी वेगळा प्राणी आहे या विचाराने पुढेच पळत होता. 

 हा पाठलाग बराच वेळ सुरु राहिला. शेवटी सिंहाला वाटले की आपल्या प्रजेने जर आपल्याला असे पळून येतांना पाहिले तर यानंतर कुणीच आपला मान ठेवणार नाही. अपमानित जीवनापेक्षा सन्मानाचे मरण बरे. असा विचार करून सिंह त्या न पाहिलेल्या प्राण्याचा सामना करण्यासाठी वळला. 

आणि समोर गाढवाला पाहून चक्रावून गेला. आतापर्यंत एक गाढव आपला पाठलाग करीत होते आणि आपण मुर्खासारखे पळत होतो याबद्दल सिंहाला स्वतःची लाजही वाटली आणि स्वतःवरच हसूसुद्धा आले. आता सिंहाची भीती पार निघून गेली होती. मात्र जित्या तर गाढवच होता. 

जित्या आपल्या उत्सहात सिंहावर तुटून पडला आणि स्वतःचा जीव गमावून बसला. नंतर काही दिवसांनी पुन्हा सिंहाने त्या वस्तीजवळ जाऊन पडताळणी केली. आणि तो आवाज कोंबड्यासारख्या लहान प्राण्याचा आहे. त्याच्यापासून आपल्या प्रजेला पुढे काही त्रास होणार नाही हे समजून घेऊन आपल्या प्रजेसोबत आनंदात राहू लागला. 

तात्पर्य – मंडळी त्या कथेतील सिंह म्हणजे आपण. आणि जित्या म्हणजे आपली संकटे. जीवनात बरेचदा आपल्या प्रश्नांचे, समस्यांचे योग्य आकलन न झाल्याने, आपल्याला त्या खूप मोठ्या वाटू लागतात.

कधी अचानक ओरडणाऱ्या कोंबड्याप्रमाणे संकटे अचानक येतात तर आपणही सिंहाप्रमाणे भांबावून जाऊन त्यांच्यापासून पळ काढण्याचा प्रयत्न करतो. पण जर आपण थोडं स्थिर होऊन या संकटांचे व्यवस्थित निरीक्षण केले. त्यांना हिम्मतीने समोर गेलो तर ही संकटे कोंबड्या, गध्यासारखी कमकुवत वाटतात.

तेव्हा समस्या कुठलीही असुद्या तिच्यापासून दूर पळण्यापेक्षा तिच्या मागे हात धुवून पळा. आणि त्या समस्येला असा फटका द्या कि तिने स्वतः देवाकडे प्रार्थना करावी आणि म्हणावं ” याच्या मार्गात पुन्हा नको पाठवू देवा..लै बेक्कार तुडवतो हा !”  

अति तेथे माती 

खूप खूप वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. रामपूर नावाचे एक गाव होते. गावातील सर्व लोक खूप सुखी होते. ते आपापल्या उद्योगांत मन लावून काम करायचे. त्यांच्या मेहनतीचे फळ त्यांना मिळायचे. आजूबाजूच्या परिसरातील हे एकमेव गाव होते ज्याने दुष्काळ कधी पाहिला नव्हता. 

रामपूर मध्ये इतर सर्व शेतकरी आणि कामकाऱ्यांसोबतच एक भिकारी सुद्धा राहायचा. गावातील लोक इतके संपन्न आणि द्यावं होते की भिक्षा मागून उदरनिर्वाह करणाऱ्यालासुद्धा कधीही उपाशी राहायची वेळ येत नव्हती. 

हा भिकारी इतर कुठलेच काम करीत नसे. दिवसभर भिक्षा मागून आणणे आणि आराम करणे हेच त्याचे काम. एखाद्या दिवशी जर जास्त भिक्षा मिळाली तर हा दुसऱ्या दिवसाला परत  भिक्षा मागायला फिरत नसे. 

तसे या भिकाऱ्याचे दिवसही चांगलेच जात होते. गावातील लोक दयाळू असल्याने ते अडचणीच्या वेळी त्याच्या मदतीला येत होते. तरीसुद्धा हा भिकारी दररोज देवाकडे प्रार्थना करायचा. देवाला म्हणायचा ” देवा तू सगळ्यांना पाहिजे ते देतोस. मीच कोणती अशी चूक केली? तू मला धनधान्याने संपन्न का नाही बनवत? “

देवाकडे तक्रार करणे हा भिकाऱ्याचा नित्यनेमाचा कार्यक्रम होता. त्याच्या तक्रार करण्याला भिकार स्वतःची भक्ती म्हणायचा. त्याला वाटायचे कि आपण दररोज  देवाची  आठवण काढतो तरी देव आपल्याला काही देत नाही. आणि हे इतर लोक दिवसभरातून क्वचितच त्याचे  करतात तरी यांना हि संपन्नता?

त्याच्या अश्या वागण्याचा आणि तक्रारींचा एक दिवस देवालाही राग आला. याला थोडी अक्कल आली पाहिजे म्हणून देवाने त्याची परीक्षा घेण्याचे ठरवले. त्यासाठी त्याने धनधान्याची, संपन्नतेची देवता लक्षमी मातेला त्याची परीक्षा घेण्यासाठी पाठवले. 

एक दिवस आपल्या नित्यनेमाप्रमाणे भिकारी भिक्षां मागून झाल्यानंतर दुपारच्यावेळेला एका झाडाखाली बसला होता. आणि सवयीप्रमाणे त्याने देवाकडे गाऱ्हाणे करणे सुरु केले. तेवढ्यात तेथे देवी लक्ष्मी प्रकटली. ती भिकाऱ्याला म्हणाली की ” मी तुझ्या भक्तीने प्रसन्न झाली आहे. म्हणून तुला मी हव्या तेवढ्या सोन्याच्या मोहरा देणार आहे.” 

 ते ऐकून भिकारी खूप आनंदित झाला. पुढे देवी म्हणाली की ” मात्र एक अट आहे. तू घरी पोहोचण्याआधी या मोहरांतील एकही मोहर जर जमिनीवर पडली तर त्यावेळी साऱ्याच मोहोरांचे मातीत रूपांतर होईल.”

 मोहरांबद्दल ऐकून भिकारी त्या मोहरा मिळाळ्यानंतर आपले जगणे कसे बदलून जाईल याचाच विचार करीत बसला. तो त्याच्या स्वप्नात इतका रंगून गेला कि त्याचे त्या अटींकडे तेवढे लक्षच राहिले नाही. त्याने लगेच मोहरा जमा करण्यासाठी आपली झोळी समोर केली. 

लक्ष्मी मातेने त्याच्या झोळीत सोन्याच्या मोहरा टाकायला सुरुवात केली. झोळीत मोहोर पडत होती. भिकाऱ्याचा आनंद वाढत होता. थोड्या मोहरा टाकून झाल्या कि देवी त्याला विचारायची “एवढ्या मोहरांनी तू समाधानी आहेस का?’ त्यावर तो ” मला आणखी मोहरा हव्यात .” असे म्हणून आणखी मागायचा. 

हा क्रम असाच सुरु राहिला. एक वेळ अशी आली की  आता मोहोरांचा भार त्याला पेलवत नव्हता. तरी तो संतुष्ट नव्हता. त्याचा लोभ उच्चकोटीला पोहचला होता. आणि त्या लोभाच्या भरात तो देवीने सांगितलेली अट तर विसरालाच पण सोबत हेही विसरला कि त्याची झोळी पार जुनी झाली आहे. जी केव्हाही फाटू शकते. 

थोड्या वेळाने  झालेही तेच. भिकाऱ्याची जीर्ण झालेली झोळी एके ठिकाणी फाटली. काही मोहरा जमिनीवर पडल्या. देवीच्या अटीप्रमाणे त्यांची माती झाली. सोबतच झोळीतील साऱ्याच मोहरांची माती झाली. आणि भिकारी त्यावर काही बोलेल तोच देवीने त्याला “तथास्तु” म्हणून आशीर्वाद दिला आणि अदृश्य झाली. 

आता भिकाऱ्याजवळ फाटलेली झोळी आणि त्या मोहरांची माती याशिवाय काहीच नव्हते. आपल्या लोभी वृत्तीला नावबोटे ठेवत मोठ्या जड अंतःकरणाने तो घरी परतला. मात्र त्याला एक नवा साक्षात्कार झाला. त्याला त्याचा चुकीचा दृष्टिकोन लक्षात आला. आता तो लोकांच्या फक्त संपन्नतेकडे न बघता त्यांची मेहनत सुद्धा पाहू लागला. 

त्यातच त्याला कळले कि सुखी होण्यासाठी मेहनत आणि समाधानाला पर्याय नाही. कमी मेहनतीत मिळालेलं धन फक्त लोभ वाढवत. म्हणून मग त्याने लोकांची छोटी मोठी कामे करणे सुरु केले. आणि भिक्षा मागून जगणे बंद केले. त्याच्यातील परिवर्तन पाहून गावातील लोकही आनंदी होते. 

तात्पर्य – मंडळी यश मिळवण्यासाठी मेहनतीला पर्याय नाहीच. देवही त्याच्याच मदतीला येतो जो स्वतःची मदत करतो. आणि कुठल्याही गोष्टीत अतिरेक हा विनाशाचे कारण बनतो. गोष्ट चांगली का असेना मात्र अति झाली की ती मानवासाठी विषासमानच असते. 

मंडळी आतापर्यंत आपण 5 सर्वोत्तम मराठी बोधकथा । 5 Best Moral Stories in Marathi या पोस्टमध्ये सिंह आणि गाढव तसेच अति तिथे माती या दोन कथा पाहिल्यात. जीवनात येणाऱ्या संकटाना, भीतीला कसे समोर जावे हे पहिली कथा शिकवते. तर श्रमाचे महत्व अति तिथे माती या कथेतून सांगण्याचा आम्ही प्रयत्न केला. 

मंडळी आता आपण 5 सर्वोत्तम मराठी बोधकथा । 5 Best Moral Stories in Marathi या पोस्ट मध्ये शक्ती पेक्षा युक्ती कशी श्रेष्ठ ठरते त्याबाबतची छान अशी ससा आणि सिंहाची कथा पाहणार आहोत. 

रॉबिन शर्मा यांची पुस्तके

मराठीतील प्रेरणादायी पुस्तके 

ससा आणि सिंह 

खूप खूप वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. एक भले मोठे जंगल होते. त्या जंगलात सर्व प्रकारचे प्राणी मोठ्या गुण्या गोविंदाने राहत होते. ते एकमेकांच्या मदतीला लगेच धावून जात. त्यांच्यात आपुलकीचे नाते इतके घट्ट झाले होते की  प्रसंगी ते एकमेकांसाठी जीवही द्यायला तयार होत. 

जंगलामध्ये राजू नावाचा ससा होता. हा इतर सशांसारखा भित्रा नव्हता. शिकारी असो कि इतर कुठला क्रूर प्राणी असो त्यांची सूचना हा पळतच जंगलभर देऊन यायचा आणि सर्वांना आधीच सावध करायचा. त्याला स्वतःचे असे कुटुंब नव्हते. त्याचे आईवडील एका शिकाऱ्याच्या तावडीत सापडले होते. 

राजू जंगलातील साऱ्यांनाच आपले मानायचा. कुणाचे काहीही काम असो,तो आपल्या परीने त्यांची होईल तेवढी मदत करायचा. जंगलात कुठला नवा कार्यक्रम घ्यायचा असेल, कुणाच्या घरी लग्न असेल तर हा अश्या कामामध्ये सर्वात पुढे  असायचा.

जंगलात सगळे काही अगदी आलबेल सुरु होते. सगळीकडे आनंदी आनंद होता. मात्र नशिबाला त्यांचा हा आनंद पाठवल्या गेला नाही. एके दिवशी खूप दूरच्या जंगलातून एक हिंस्र सिंह त्यांच्या जंगलात आला. आल्याबरोबर त्याने आपल्या गर्जनेने संपूर्ण जंगल दणाणून टाकले.

नंतर सिंहाने जंगलातील सर्वांची सभा बोलावली. या कार्यात त्याला धूर्त कोल्ह्याने मदत केली. (कोल्हा हा समाजातील त्या लोकांचा प्रतिनिधी आहे जे फायदा पाहून गट बदलतात.) कोल्हा प्रत्येक प्राण्याविषयी सिंहाचे कान भरत होता.

सभा भरल्या बरोबर सिंहाने आपल्या अटी सांगितल्या. या  अटींमध्ये सर्वात महत्वाची अट होती की  सिंहाला त्याच्या गुहेमध्ये रोज एक शिकार आणून द्यावी. अन्यथा तो सगळ्यांनाच त्रास देईल. सिंहाशी दोन हात करण्याची हिम्मत कुणातच नव्हती. त्यामुळे शेवटी सर्वांनी निमूटपणे अट मान्य केली. 

दुसऱ्या दिवशी सकाळीच जंगलवासीयांची सभा भरली. सिंहासाठी भोजन म्हणून कोण जाणार यावर चर्चा होऊ लागली. कुणी म्हणाले म्हातारे आज ना उद्या मारतीलाच. तेव्हा अगोदर म्हाताऱ्यांना शिकार म्हणून पाठवूया. त्यावर काहींनी आक्षेप घेतला की  आईवडिलांना असे आपण मृत्यूच्या दारात ढकलू शकत नाही. 

काही लोकांनी युक्ती काढली की आपण हे जंगल सोडून दुसरीकडे जाऊ. पण तेथेही सिंह येऊ शकत होता. तर पळून जाणे हा तर मार्ग नव्हताच. वेळ निघून जात होती. इकडे यांचा निर्णय लागत नव्हता. राजुला साऱ्यांचे काळवंडलेले चेहरे बघवत नव्हते. 

 शेवटी राजू सगळ्यांना उद्देशून म्हणाला की आजचा प्रश्न मी सोडवतो. उद्या काय करायचे ते तुम्ही ठरवा. राजू निर्णयावरही बऱ्याच जणांनी आपत्ती दर्शवली. तोसुद्धा त्यांना त्यांच्या लेकरांसारखाच प्रिय होता. आपल्याला जाऊ द्यायला कुणी तयार नसल्याचे पाहून राजुला फार आनंद झाला. 

त्याला  वाटले की आपण धन्य झालो. त्याने कसेबसे सर्वांना समजावले. त्याच्या जाण्याने सर्वांना एक दिवसाचा अवधी विचार करायला मिळणार होता. सर्वांनी मोठ्या जाड अंतःकरणाने राजुला निरोप दिला. एवढ्या गोड मुलाशी पुन्हा भेट होणार नाही याचे सर्वांनाच दुःख होते. 

वाटेने चालत असतांना आपण आजचा प्रश्न तर सोडवलाय. पण उद्या या साऱ्यांचे काय होईल? उद्या कुणाचा नंबर लागेल? याबाबत विचार राजुच्या डोक्यामध्ये नाचत होते. चालतानाअचानक वाटेत त्याला एक विहीर दिसली.आणि त्याच्या डोक्यात एक युक्ती आली. 

राजू लगेच सिंहाकडे  गेलाच नाही. तो इकडे तिकडे खूप फिरला, खेळाला आणि एकदम सायंकाळी सिंहाकडे गेला. सिंहाने इतका भयंकर उशीर करण्याचे कारण विचारले तेव्हा राजू त्याला म्हणाला की 

” महाराज मी इकडे येण्यासाठी खूप आधीच निघालो होतो. पण वाटेत एका दुसऱ्या सिंहाने मला अडवले. तो मला खाणारच होता पण मी त्याला सांगितले की मी या जंगलाच्या राजची शिकार आहे.तर त्यावर तो मोठं मोठ्याने हसायला लागला.हा का हसतोय ते मला कळत नव्हतं. 

मी त्याला हसायचं कारण विचारलं तर लगेच एकदंम रागाने मला म्हणाला की “मी असतांना दुसरा कुणी  राजा कसा काय? या जंगलाचा राजा एकच.मी! ज्याला वाटत की आपण राजा आहो त्याने आधी मला हरवावं आणि नंतरच स्वतःला राजा म्हणवून घ्यावं.”

हे ऐकून सिंहाला   खूप राग आला. तो राजुला म्हणाला की  त्या सिंहाकडे घेऊन चल. आधी त्याला हरवतो आणि नंतरच राजा म्हणून तुला खाईन. राजू त्या सिंहाला विहिरीपाशी घेऊन गेला. सिंहाने कुठलाही विचार न करता लगेच विहरीत उडी घेतली. 

आतमध्ये त्याला दुसरा कुठलाच सिंह दिसला नाही. आत होते फक्त पाणी आणि दाट अंधार. काही दिवस त्या विहिरीतच उपाशी राहून शेवटी सिंहाने प्राण गमावले. राजू मात्र त्याच्या कुटुंबामध्ये परत आला. सर्वांनी त्याच्या चातुर्याचे खूप कौतुक केले. 

तात्पर्य –  मंडळी समस्या, संकटे  जीवनाचा भागच आहेत. त्यांच्यापासून पळण्यात मजा नाही. पण शत्रू जेव्हा खूपच शक्तिशाली असतो तेव्हा शक्तीने नव्हे तर युक्तीने त्याचा सामना करायला हवा. कारण नेहमी शक्ती पेक्षा युक्ती श्रेष्ठच असते.   

अस्वलाची शेपटी गेली कुठे?  

ही गोष्ट आहे अगदी सुरुवातीच्या काळातली. ब्रह्मदेवाने नुकतेच सृष्टीला बनवले होते. हळू हळू पुथ्वीवर त्याने एक एक सजीवाची निर्मिती केली. वाघ, ससा, कासव, हरीण, बकरी, घोडा, गाढव, असे सगळेच प्राणी ब्रह्मदेवाने तयार केले. त्यांच्यासाठी अण्णा आणि पाण्याची व्यवस्था केली. 

मात्र आज जसे आपल्याला हे प्राणी पाहायला मिळतात तसे ते तेव्हा नव्हतेच. ब्रह्मदेवाने कोणत्याच प्राण्याला शेपटी दिली नव्हती. सुरुवातीला तर कोणत्याच प्राण्याला काही त्रास झाला नाही. पण मग हळू हळू सर्वांना शेपटीसारखा अवयव नसण्याचे तोटे जाणवू लागले. 

सगळ्यांना काहींना काही कारणासाठी शेपटी आवश्यक वाटायला लागली. काही प्राण्यांना माश्यांपासून संरक्षण म्हणून शेपटी हवी होत. तर खारू सारख्या प्राण्यांना आपण अधिक सुंदर दिसावे म्हणून शेपटी हवी होती. आपले झाडावरचे जीवन  अधिक सुरक्षित होण्यासाठी माकडांना शेपटी हवी होती. 

शेपटीची गरज तर सर्वांनाच होती म्हणून मग सर्वांनी एक दिवस मिळून ब्रह्मदेवाला प्रार्थना केली. ब्रह्मदेव प्रकट झाले तेव्हा साऱ्यांनी आपापले गाऱ्हाणे त्यांच्यासमोर मांडले. ब्रह्मदेवाने सगळ्यांचे म्हणणे ऐकून घेतले आणि एक दिवस ठरवून सर्वाना शेपट्या देण्याचा कार्यक्रम घेण्याचे ठरवले. 

ब्रह्मदेवाचा निर्णय ऐकून सगळे अतिशय खुश झाले. आपले सगळे कष्ट संपतील, या घोंघावणाऱ्या माश्यांपासून सुटका मिळेल या भावनेने सगळ्यांची मने उल्हसित झाली. तो दिवस त्यांनी एखाद्या सणाप्रमाणे साजरा केला. आता त्यांना प्रतीक्षा होती ती ब्रह्मदेवाने ठरवून दिलेल्या दिवसाची.

शेवटी तो दिवस उजाडला. त्या दिवशी सकाळीच सर्वांनी छान तयारी केली आणि ब्रह्मदेवाने ठरवून दिलेल्या ठिकाणी पोहचले. ब्रह्मदेवाने आधीच एक मोठा वाडा सर्वांसाठी तयार करून ठेवला होता. त्या वाड्याला चारही बाजूंनी आरसे होते. आणि मधोमध वेगवेगळ्या शेपट्या ठेवल्या होत्या. 

त्यादिवशी एकीकडे सगळे त्या महालात जाऊन आपल्याला शोभेल ती शेपटी घेऊन येत होते. तर दुसरीकडे अस्वल मात्र चांगलेच घोरत पडले होते. त्याच्या साऱ्या मित्रांनी त्याला उठवण्याचा प्रयत्न केला पण अस्वल काही उठत नव्हते. पाच मिनिट थांब, दहा मिनिट थांब असे करत अस्वल पुन्हा लोळण घेत होते. 

असे करता करता दुअप्र झाली. दुपारी नव्याने भेटलेली झुबकेदार शेपटी मिरवत जेव्हा घोडा अस्वलापाशी आला तेव्हा त्याच्या शेपटीला पाहून अस्वलाची झोपच उडाली. त्याने लगेच तयारी केली. मोठ्या उत्साहाने तो महालात पोहचला. पण तेथे त्याचा पूर्ण हिरमोद्ध झाला. 

आत गेला तर तेथे एकही शेपटी नव्हती. तो लगेच ब्रह्मदेवाकडे गेला. ब्रह्मदेवाने त्याला एवढा उशीर का झाला त्याबद्दल विचारले. त्याच्याकडून पूर्ण सत्य जाणून घेऊन ब्रह्मदेवाने त्याला बिना शेपटीने राहणे हेच त्याचे भाग्य असल्याचे सांगितले.आणि ब्रह्मदेव अदृश्य झाले. 

तेव्हापासून अस्वल बिना शेपटीने जगत आहे. 

तात्पर्य- आळस हा माणसाचा शत्रू आहे. कधीही आळस करू नये. 

विहिरीतील पाणी कुणाचे? 

फार फार वर्षांपूर्वीची गोष्ट आहे. रामपूर नावाचे गाव होते. त्या गावात महादेव नावाचा शेतकरी राहत होता. तो फार मेहनती होता. त्याच्या शेताच्या बाजूलाच सुखदेवचे शेत होते. सुखदेव आळशी होता.तो महादेवच्या शेतातील पीक पाहून नेहमी जाळायचा. 

महादेव निसर्गाच्या पाण्यावर शेती करायचा. सुखदेवच्या शेतात विहीर होती. मात्र विहीर असूनही सुखदेव मेहनत घेत नसल्याने त्याला कमी उत्पन्न व्हायचे. परिणामी सुखदेवने त्याच्या क्षेत्रांपैकी काही भाग विकायचा निर्णय घेतला. जो भाग सुखदेव विकनार होता त्यात विहीर येत होती. 

महादेवाला तर विहीर हवीच होती. म्हणून मग त्याने सुखदेवकडून जमिनीसोबत विहीर विकत घेतली. आता आपण आणखी चांगल्यारीत्या पीक घेऊ शकू या आनंदात महादेव होता. त्या आनंदात त्याला झोपच लागली नव्हतं. केव्हा शेतात जातो आणि काम सुरु करतो असे त्याला वाटत होते. 

दुसऱ्या दिवशी तो सकाळीच उठून शेतात गेला. विहिरीपाशी पोचला तर तेथे पाहतॊ काय? सुखदेवने विहिरीवर झाकण लावून त्याला कुलूप लावलेलं आहे. आणि तो बाजूलाच उभा आहे. त्याला असे करण्याचे कारण विचारले तर म्हणाला की ” मी तुला विहीर विकली आहे. विहिरींमधील पाणी नाही.” 

त्याचे बोलणे ऐकून महादेवाला समजून आले की  याच्या मनात लबाडी आहे. आणि उगाच त्रास देण्यासाठी हा असले काम करतोय. महादेवने त्याला समजावण्याचा खूप प्रयत्न केला मात्र तो ऐकायला तयार नव्हता. शेवटी महादेव त्यांचा तंटा पंचायतीमध्ये घेऊन गेला. 

पंचायतीमध्ये पंचांनी दोन्ही बाजूचे म्हणणे व्यवस्थित ऐकून घेतले. त्यांना कळत होते कि सुखदेव लबाडी करतोय. त्याचे वागणे  योग्य नाही.पण त्याच्या मुद्द्याला तोडणेसुद्धा शक्य नव्हते. कारण कागदोपपात्री फक्त विहिरीचा उल्लेख होता. विहिरीतील पाण्याचा नव्हता. 

सर्वांना तर वाटायला लागले होते कि आता महादेव वर अन्याय होणार आहे. आणि तो सर्वांना मान्यही करावा लागणार आहे. पण ऐनवेळी एका म्हाताऱ्या पंचाला तोडगा सुचला. पंच सुखदेवला म्हणाला की  ” तू तर विहीर विकली आहेस. तेव्हा तुला तिच्यात तुझे पाणी ठेवण्याचा काही हक्क नाही. “

“एकतर तुझे पाणी घेऊन जा किंवा महादेवचा त्या पाण्यावरचा हक्क मान्य कर. आणि पुन्हा त्या विहिरीकडे फिरू नकोस. ” सुखदेवला कळून चुकले होते कि आपण आपल्याच फासामध्ये चांगलेच फसलो आहोत. तेव्हा त्याने आपला हट्ट सोडला आणि महादेवची क्षमा मागून तेथून निघून गेला. 

तात्पर्य- बरेचदा आपण दुसऱ्यासाठी तयार केलेला फास आपल्याच गळ्याभोवती आवळला जातो. मात्र दुसऱ्यासाठी केलेली मदत आपल्याकडे कुठल्या ना कुठल्या स्वरूपाने परत येते. 

मंडळी 5 सर्वोत्तम मराठी बोधकथा । 5 Best Moral Stories in Marathi  या पोस्ट मध्ये आपण सुंदर अश्या ५ बोधकथा        (Moral  Stories in marathi ) पाहिल्यात. या बोधकथा तुम्हाला कश्या वाटल्या? ते आम्हाला कंमेंट करून नक्की कळवा. 

कथा म्हटलं की  सांगणाऱ्याची थोडीबहुत मिसळ त्यात आलीच. मीसुद्धा या कथांमध्ये थोडी मिसळ केलीच आहे. ( कथेच्या मूळ कथानकाला जास्त न फिरवता मी लिहिण्याचा प्रयत्न केला आहे. ) जर कुणाला या बदलांबद्दल कुठे काही हरकत असेल तर तीसुद्धा कळवावी. 

सोबतच 5 सर्वोत्तम मराठी बोधकथा । 5 Best Moral Stories in Marathi ही पोस्ट अधिक चांगली बनवण्यासाठी तुमच्याकडून काही सूचना असतील तर त्यासुद्धा नक्की कळवा. आम्ही त्या नक्कीच अमलात आणू. 

1 thought on “5 सर्वोत्तम मराठी बोधकथा । 5 Best Moral Stories in Marathi”

अतिशय उपयुक्त माहिती मिळाली.

Leave a Comment Cancel reply

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

 मराठी पुस्तके, कथा , कादंबरी मोफत पहा आणि वाचा

Marathi books and stories read and write free, download books free online on Matrubharti. Marathi stories are written by most popular Marathi writers for readers. Enjoy unlimited stories free anytime anywhere using our app and website in Marathi .

• आध्यात्मिक कथा
• प्रेरणादायी कथा
• क्लासिक कथा
• प्रवास विशेष
• महिला विशेष
• गुप्तचर कथा
• सामाजिक कथा
• मानवी विज्ञान
• तत्त्वज्ञान
• अन्न आणि कृती
• भयपट गोष्टी
• मूव्ही पुनरावलोकने
• पौराणिक कथा
• पुस्तक पुनरावलोकने
• विज्ञान-कल्पनारम्य

बेस्ट बाइट्स

आपले स्वागत आहे

ह्याबरोबर सुरु ठेवा

लॉगिन करून आपण मातृभारतीच्या "वापरल्या गेलेल्या संज्ञा" आणि "गोपनीयता धोरण" यांना सहमती देता

अप्प डाउनलोड करा.

अप्प डाउनलोड करायची लिंक

• आमच्याबद्दल
• गोपनीयता धोरण
• वापरल्या गेलेल्या संज्ञा
• परतावा धोरण 
• सर्वोत्तम कथा
• सर्वोत्तम कादंबरी
• गुजराती व्हिडियो
• शॉर्ट व्हिडिओ
• सर्वोत्तम इंग्लिश पुस्तके
• सर्वोत्तम हिंदी पुस्तके
• सर्वोत्तम गुजराती पुस्तके
• सर्वोत्तम मराठी पुस्तके
• सर्वोत्तम तमिळ पुस्तके
• सर्वोत्तम तेलगु पुस्तके
• सर्वोत्तम बंगाली पुस्तके
• सर्वोत्तम मल्याळम पुस्तके
• सर्वोत्तम कन्नड पुस्तके
• सर्वोत्तम उर्दू पुस्तके
• सर्वोत्तम हिंदी कथा
• सर्वोत्तम गुजराती कथा
• सर्वोत्तम मराठी कथा
• सर्वोत्तम इंग्लिश कथा
• सर्वोत्तम बंगाली कथा
• सर्वोत्तम मल्याळम कथा
• सर्वोत्तम तमिळ कथा
• सर्वोत्तम तेलगु कथा

Follow Us On:

Download our app :.

Copyright © 2024,   Matrubharti Technologies Pvt. Ltd.   All Rights Reserved.

Please enable javascript on your browser

We’re fighting to restore access to 500,000+ books in court this week. Join us!

Internet Archive Audio

• This Just In
• Grateful Dead
• Old Time Radio
• 78 RPMs and Cylinder Recordings
• Audio Books & Poetry
• Computers, Technology and Science
• Music, Arts & Culture
• News & Public Affairs
• Spirituality & Religion
• Radio News Archive

• Flickr Commons
• Occupy Wall Street Flickr
• NASA Images
• Solar System Collection
• Ames Research Center

• All Software
• Old School Emulation
• MS-DOS Games
• Historical Software
• Classic PC Games
• Software Library
• Kodi Archive and Support File
• Vintage Software
• CD-ROM Software
• CD-ROM Software Library
• Software Sites
• Tucows Software Library
• Shareware CD-ROMs
• Software Capsules Compilation
• CD-ROM Images
• ZX Spectrum
• DOOM Level CD

• Smithsonian Libraries
• FEDLINK (US)
• Lincoln Collection
• American Libraries
• Canadian Libraries
• Universal Library
• Project Gutenberg
• Children's Library
• Biodiversity Heritage Library
• Books by Language
• Additional Collections

• Prelinger Archives
• Democracy Now!
• Occupy Wall Street
• TV NSA Clip Library
• Animation & Cartoons
• Arts & Music
• Computers & Technology
• Cultural & Academic Films
• Ephemeral Films
• Sports Videos
• Videogame Videos
• Youth Media

Search the history of over 866 billion web pages on the Internet.

Mobile Apps

• Wayback Machine (iOS)
• Wayback Machine (Android)

Browser Extensions

Archive-it subscription.

• Explore the Collections
• Build Collections

Save Page Now

Capture a web page as it appears now for use as a trusted citation in the future.

Please enter a valid web address

• Donate Donate icon An illustration of a heart shape

Marathi Books Kids Stories

Audio with external links item preview, share or embed this item, flag this item for.

• Graphic Violence
• Explicit Sexual Content
• Hate Speech
• Misinformation/Disinformation
• Marketing/Phishing/Advertising
• Misleading/Inaccurate/Missing Metadata

plus-circle Add Review comment Reviews

1,471 Views

DOWNLOAD OPTIONS

In collections.

Uploaded by boltipustake007 on October 17, 2019

SIMILAR ITEMS (based on metadata)

• Sample Paper
• Question Paper
• NCERT Solutions
• NCERT Books
• NCERT Audio Books
• NCERT Exempler
• Model Papers
• Past Year Question Paper
• Writing Skill Format
• RD Sharma Solutions
• HC Verma Solutions
• CG Board Solutions
• UP Board Solutions
• Careers Opportunities
• Courses & Career
• Courses after 12th

Home » 1st Class » Maharashtra Board 1st Standard Marathi Book (PDF)

Maharashtra Board 1st Standard Marathi Book (PDF)

Maharashtra Board 1st Standard Marathi Book includes all topics prescribed by MSBSHSE (Maharashtra State Board of Secondary & Higher Secondary Education) for class 1 Marathi. Therefore you can download Maharashtra State Board Class 1 Marathi Book PDF here to study as per your syllabus. Moreover this Maharashtra board 1st Std book is critical for your Marathi exams and assessments. You can also use Balbharati Solutions for Class 1 Marathi or Maharashtra State Board Class 1 Marathi Solutions Digest to solve textbook questions.

Maharashtra Board 1st Standard Marathi Book

The Maharashtra Board book for class 1 Marathi is as follows.

Maharashtra Board 1st Standard Marathi Book PDF Download Link – Click Here to Download Textbook PDF

Maharashtra Board 1st Standard Marathi Book PDF

The complete textbook is as follows.

Maharashtra Board 1st Standard Books

Besides Marathi subject, you can download the books for all other subjects you study in standard 1. Thus the Maharashtra board textbooks for all subjects of class 1 are as follows.

Maharashtra Board Books

Likewise the state board textbooks for all classes in Maharashtra board are as follows.

Maharashtra Board 1st Std Marathi Book – An Overview

The important details of this textbook are as follows.

How to download Maharashtra Board 1st Class Marathi Book PDF?

The step by step guide to download this document is as follows.

• Search Maharashtra State Board 1st Std Marathi Book PDF aglasem and arrive on this article.
• Now read the entire class 1 Marathi textbook here and click download pdf link.
• The Maharashtra state board class 1st Marathi textbook pdf immediately downloads to your mobile phone or computer.

If you have any queries on Maharashtra Board 1st Standard Marathi Book, then please ask in comments below.

To get study material, exam alerts and news, join our Whatsapp Channel .

Meritorious School Admit Card 2024 – Download at meritoriousschools.com

Maharashtra board 5th standard marathi book (pdf), related posts.

NCERT Solutions for Class 1 (PDF) – English, Hindi, Maths Question Answer

Ncert solutions for class 1 hindi | for 2024-25 session.

NCERT Solutions for Class 1 Maths | For 2024-25 Session

Ncert solutions for class 1 english | for 2024-25 session, leave a reply cancel reply, cbse board quick links.

• CBSE Date Sheet
• CBSE Result
• CBSE Syllabus
• CBSE Sample Papers
• CBSE Question Papers
• CBSE Practice Papers

CISCE Board Quick Links

• CISCE Time Table
• CISCE Results
• CISCE Specimen Papers
• CISCE Syllabus
• CISCE Question Papers

Class Wise Study Material

Maharashtra board.

• Maharashtra Board Time Table
• Maharashtra Board Admit Card
• Maharashtra Board Result

Study Material

• Maharashtra Board Question Papers
• Maharashtra Board Sample Papers
• Maharashtra Board Syllabus
• Maharashtra Board Question Bank
• Maharashtra Board Bridge Course

Open School

• Maharashtra Open School Result

Scholarship Exams

• Maharashtra NMMS

Board Exams 2023

• Solved Sample Papers
• Revision Notes
• State Board
• Class Notes
• Courses After Class 12th
• JEE Main 2024
• Fashion & Design
• Terms of Use
• Privacy Policy

© 2019 aglasem.com

Discover more from AglaSem Schools

Subscribe now to keep reading and get access to the full archive.

Continue reading

Lifehacker Marathi

शाळा,कॉलेज आणि काही आठवणी…

शाळा आठवली की सगळे flashback डोळ्यासमोरून जातात ती मस्ती , ती मजा ,तो शिक्षकांचा खाल्लेला मार . मित्र-मैत्रिणींनी सोबत केलेली धमाल सगळं आठवलं की टचकन डोळयातून पाणी येत , अस वाटतं लहान होतो तेच बर होत पण कधीतरी मोठं होईलाच लागतं ना यार ..✌️

शाळा म्हणजे बालपण ,पहिल्या दिवशी झालेली रडारड ,गोधलं ,नवीन नवीन मित्र-मैत्रिणी ,

छोट्या गोष्टीत भेटणार आंनद , homework ,घरी आईने घेतलेला अभ्यास ,teacher चा ओरड आणि पट्टी gathering ,sports ,पाहिल्यानंदा केलेला dance ,आवडते teachers, मधली सुट्टी ,

एकत्र बसून खाल्लेले डबे ,results च्या दिवशी भीती ,10 चा board , परीक्षा ,sandoff ,शिक्षक आणि विद्यार्थ्यांच्या डोळ्यात आलेलं अश्रू ,आठवणी 10 वर्षाचा ..❣️

शाळेतल्या besties नी शिव्या शिकवल्या आणि college मधल्या besties नी ते वापरायला शिकवल्या .❤️😂

College मध्ये Practicals असले का बर असतं त्या lectures पासून थोड्या वेळ तरी सुटका भेटते …😊

तो शाळेचा शेवटचा दिवस

शाळेच फक्त नाव जरी काढल ना तरी सगळे flashback डोळ्यासमोरून जातात त्या सगळ्या आठवणी ज्या आम्ही 10 वर्षात कामवाल्या होत्या …

मग ते दुसरीला केलेली मस्ती असो किंवा लपून खाल्लेला डबा असो .., सगळं कसं मस्त होत ना आपल्याला तेव्हा teacher आणि आईची खूप भीती वाटायची कारण तेच होते जे जास्त ओरडायचे कारण आम्ही मस्ती पण तेवढीच करायचो .

शाळा ही एकच अस ठिकाण आहे जिथे 10 वर्ष आपण एकाच Batch सोबत राहतो आणि एक वेगळीच friensdhip तयार होते जी आपण कधीच नाही विसरू शकत कितीही नवीन friends भेटले तरीही.

सगळे सण शाळेत साजरा होईचे आणि रंगीबरिंगी कपडे घालून येयचे आणि खूप मज्जा करायचो कारण आपल्याला कसलेच tension नसायचं ….

जस जसे खाडे मोठे होत गेलो तशी आमची मस्ती पण वाढत गेली आणि parents ला घेऊन या हे teacher एकदा तर बोलायचीच..

पण काही शिक्षक एवढे चांगले होते की त्याचं नाव नेहमी तोंडवर येत शाळा आठवली की …

कधी homework नाही केलं का सगळ्यांनी एकदाच मार खायचं आणि मग रडत बसायच कारण जाम जाड असायची madam ची .

Sports असले का सगळ्या खेळात भाग घेयचं आणि आपल्या group ला supoort करायचं आणि जिंकल्यावर दुसऱ्या group ला चिडवत बसायच …😂😂

सगळ्यात कठीण असतो तो शेवटचा दिवस सगळ्यांचे डोळे जड झालेले आणि पाणावलेले आणि शिक्षकांच्या डोळयात सुद्धा आनंद अश्रू होते आणि अश्याप्रकारे दिवस शेवटचा होता पण आठवणी कायम सोबत राहिल्या…❤️

शाळा मराठी लेख ✒️|शाळेच्या आठवणी

एक अशी जागा जिथे जायला कंटाळा येयचा पण ती संपल्यावर आठवण पण खूप अली.. पहिलाच दिवस शाळेचा आई जवळ नाही बघून खूप रडत होतो पण हळू हळू सवय झाली.

खूप मस्ती ,खोड्या, मारामारी आणि शिक्षकांचा मार पण तेवढाच खाल्ला आहे ..🔥❤️

जस जसे मोठे होत गेलो तस तशी अक्कल येत लागली तरी पण कुठली तरी compass मधली वस्तू शाळेतच विसरून येयचो आणि घरी आईचा ओरडा खाणं हे ठरलेलं होत.

कधी आपला bday असला का सगळा वर्गाला आणि शाळेतल्या शिक्षकांना chocolate वाटायला आपल्या best friend ला सोबत घेऊन जाण.

मग मधल्या सुट्टीत सगळे एकत्र बसून डबे share करणं त्यात खूप जणांच्या आईच्या हाताची चव चाखायला मिळायची.

कधी homework नाही केला का काही तरी खोट बोलून मॅडमच्या लाकडाच्या पट्टीचा मार खण्यापासून वाचणं. Pt च्या तासाला खूप मज्जा येईची कारण सर्वात जास्त मस्ती तिथेच करायला भेटायची.

शाळेत सगळ्या प्रकारचे सण साजरे होईचे आणि त्या सणाला त्या प्रकाचे कपडे घालायला भेटायचे.

थोडे मोठे झाल्यावर Teachers day ला शिक्षक बनायची संधी मिळाली तेव्हा कळाल की शिक्षक बनणं पण सोप्पी गोष्ट नाही.,

शेवटी Arrange केलेला ती sandoff ला सगळ्या शिक्षकांचे आणि आमचे डोळे पाणावले होते कारण आता शाळेची आणि

त्या शिक्षकांची सवय झाली होती म्हणून त्यांना कायमच Bye बोलणं कठीण झालं होतं पण खूप सर्या selfies आणि photos सोबत आमचं शालेय जीवन संपून गेलं.😍🔥

शाळा आणि college संपत ना तेव्हा खर आयुष्य चालू असतं ,कारण तितपर्यत आपल्याला फक्त अभ्यास करावा लागतो बाकी सगळं घरचे बघतात ,

पण जेव्हा जबाबदाऱ्या येतात ना तेव्हा जाणीव होते की जितक्या वाटतात तितक्या सोप्या नसतात गोष्टी ,

जेव्हा कामासाठी इकडे तिकडे फिरावं लागतं ना तेव्हा कळत आपण किती आराम केलाना एवढ्या वर्ष ,

जेव्हा पैसे संपवताना पण विचार करायला लागतो तेव्हा कळतं आपण किती पैसे फुकट घालवले तेव्हा ..❣️

COLLEGE LIFE म्हणजे  1 Group 1 कट्टा आणि खूप साऱ्या गप्पा..

कॉलेज च्या आठवणी 😍| मराठी लेख

ज्या दिवशी admission घेतलं ना तेव्हा खूप भीती वाटायची की कस होणार वेगरे ,कोणी मैत्री करेल का ,एवढ्या गर्दीद ..

जस जसे दिवस पुढे जात गेले खूप मित्र-मैत्रिणी झाले आणि तेपण college पुरता नाही कायमसाठी ..

मग lecture सुरू झाल्यावर खाल्लेला डबा असो किंवा मग डबे खाताना पकडून सगळ्यांना शिक्षा देणं असो , आणि आम्ही त्यात निर्लझपणे हसणं असो ..

तो पहिला bunk जो थोडा घाबरत घाबरत केला होता आणि मस्त mall मध्ये जाऊन केली मस्ती असो .. त्यानां मुलींच्या नावावरून चिडवण असो ,मग ती त्याची असो किंवा नाही ..

IT Praticals च्या वेळेस खेळले games असो आणि मॅडम आली का लगेच कामाची slide खोलून ठेवणं असो .

त्या वयात झालेलं पहिलं प्रेम ,आणि मग खूप दिवस झालेली chatting ,ते propose वेगरे ,पण तेव्हा ते सगळं जाम भारी वाटायचं कारण तेव्हा आपल्याला कसलाच अनुभव नसतो ..

Break झाल्यावर canteen ला किंवा bench वर एकत्र बसून खाल्लेला डबा असो ,सगळ्यांच्या आईच्या हाथची चव जाम भारी असायची ..

Chemistry च्या praticals ला लपून केलेले experiment असो ,किंवा biology च्या practicals ला केलेले कांड असो जाम आठवण येते यार त्या labs आणि त्यातील शिक्षकांची .

मग कधी खूप कंटाळा आला असेल तर शिक्षकांना सांगून lecture सोडून काहीतरी timepass करायचो .. काही शिक्षक जाम भारी होते आणि काही थोडे खडूस होते पण आता तेच आठवून हसू किंवा रडू येत ..

Internal exam साठी केलेलं वरच्यावर अभ्यास आणि काठावर pass होईची आस ठेऊन बसायचो ..❤️

मग आला शेवटचा दिवस ,sendoff ,सगळे नटून, थटून आलेले ,dj party ,काढलेला खूप photos . आणि शेवटी आलेले डोळ्यात अश्रू आमच्या आणि शिक्षकांच्या,

College नी खूप दिल यार मग ते मित्र-मैत्रिणी असो ,काही कडू पण चांगले अनुभव दिले ,ते क्षण कधीच नाही विसरता येणार ..❤️

हे पण वाचा↓↓

1) depression मधुन बाहेर कस पडायचं , 2) career साठी प्रेरणादायी सुविचार, आज आठवण आली 😢 | शाळा आठवणी लेख.

आज आठवण आली ? त्या भिंतींची जिथे फक्त परीक्षेसाठी लिहून ठेवलेली उत्तर होती , त्या बाकाची ज्याच्यासोबत आम्ही खूप कांड केले होते ज्यावर बसून आम्ही आमच बालपण तरी मजेत घालवल होत ,मग बाकाखाली लपून खाल्लेला डबा असो किंवा त्यावर लिहिलेल्या काही गोष्टी असो ,

त्या शिक्षकांच्या Table ची ज्यावर त्यांना आम्ही केलेला गृहपाठ दाखवायला जाण असो, त्या stage ची ज्यावर सुरवातीला जाईला खूप भीती वाटायची पण त्याची पण हळू हळू सवय होऊन गेली होती ,ज्यावर उभे राहून आम्ही सगळे धडे वाचयचो ओरडून ओरडून , त्यावर उभे आम्ही निबंध आणि भाषण देयचो , आणि त्यावर कधी कधी आम्हाला शिक्षा सुद्धा भेटायची , आज आठवण आली त्या खडीकींची ज्यातून बाहेरच जग खूप सुंदर वाटायचं आणि शाळा म्हणजे jail पण नंतर कळलं ते सगळं उलट होत , ती खडकी जिथून bunk मारायला भेटायची ,जिथून सगळे सुसाट पळत सुटायचे आणि बाहेर फिरत बसायचे , आज सगळं मोकळं आहे तरी बाहेर जाण्याची इच्छा नाही राहिली आहे , त्या कंपसीची ज्यात सगळे आमचे pensil ,rubber ,lid pensil ,कोनमापक ,पट्टी ,कर्कटक ,आणि त्यावर आतून चिटकवलेले चिंगम चे stickers नि पूर्ण कंपस भरलेली असायची ….

आज आठवण आली त्या पट्टीची ज्याच आम्ही एक दिवस आड क रून तरी मार खायचोच , मग ती लाकडाची असो किंवा लोखंडाची हवा तेवढीच टाईट होईची ,कारण मारणारे शिक्षक पण danger होते , पण तेव्हा खूप भीती वाटायची की जेव्हा आपल्याला माहीत असायचं की आज आपल्याला मार भेटणार आहे .. आज आठवण आली त्या घंटेची जिचा आवाज जेवढा शाळा भरताना  नाही आवडायचं ना त्याहून जास्त शाळा सुटताना आणि मधल्या सुटीच्या वेळीस आवडायचा … आज आठवण आली त्या मित्र मैत्रिणींची जे सुरवातीच्या पासून सोबत होते ,मस्तीत पण आणि दुःखात पण ,ज्यांच्यासोबत भांडण पण होईची आणि थोड्या वेळाने sorry बोलून परत एक पण होईचो ..

मस्त होत यार सगळं ,कसलीच अपेक्षा नव्हती ,भेदभाव नव्हता , कारण जेवढं आपण लहानपणी शिकतो ना तसच आपण वागतो आणि ते विचार कायम आपल्या लक्षात राहतात ,

शाळेने खूप काही शिकवलं ,धडे दिले ,एक माणूस म्हणून कस जगायची आहे ह्याची शिकवण दिली ,माणसं दिली ,अनुभव दिले ,या आठवणी मी कधीच नाही विसरू शकत ..❤️

कॉलेज च्या आठवणी | कॉलेज मराठी लेख

मस्त असते ना एक freedom, ek नवीन जग ,नवीन लोक ,नवीन नाती पण एक गोष्ट तशीच रहाते ती म्हणजे अभ्यास …

सुरवातीला ओळख नसते मग एकटाच बसावं लागतं मग हळू हळू मैत्री होते एक ग्रुप बनतो मग नुसता राडा काय..✌️

कट्टा कसा ठरतो जिथे काही काम नसल्यावर बसायला जातात आणि तिथे कोणी ना कोणी तरी असतोच timepass साठी.

अस खूप कमी वेळा होत की शिक्षक पण आपल्यासोबत असतात अशे शिक्षक भेटायला पण खूप luck लागतं. एक वेळ ठरवून ठेवलेली specially pubj साठी आणि बाकी सगळ्या गोष्टी नंतर..✌️

Canteen मध्ये एकत्र बसून घेतलात सकाळचा cuttjng चहा आणि कोणाची राहिलेली party..✌️ एक अचानक मारलेला Bunk lecture बुडवून आणि साठवल्या खूप सारे आनंदाचे क्षण.

Lec चालू असताना लपून संपवलेला खाऊ आणि पकडल्यावर एक एक मेकांकडे बघून हसणं..😂 Praticals च्या वेळी केलेली मज्जा आणि वेग वेग केलेले प्रयोग Lab मध्ये..😁

परीक्षेचा आदल्या दिवशी मारलेली night आणि Besties ला phone लावून विचारलेले IMP प्रश्न . कधी अचानक ठरलेलं plan आणि सगळ्यांना Covince करताना झालेली फजेती पण सगळे आल्यावर खूप सारी केलेली मज्जा .

Lecture चालू असताना केलेले कांड आणि पकडल्यावर सगळयांना एकत्र केलेले शिक्षा. आपल्याला आवडलेली एक व्यति आणि मग सुरू झालेली लव्ह story अशे फक्त बघितलेले स्वप्न..❤️ आणि मग शेवटला ला झालेला Sandoff ..

कॉलेज आठवळवर फक्त आनंद आठवतो आणि टचकन डोळयातून आलेला पाणी आणि एक flashback सगळ्या गोष्टींचा ..❤️

College memories marathi

मस्त असते ना 11 वीला timepaas करायचा आणि 12 ला जाम अभ्यास करायचा हे पकडून चाललो असतो ,

Timepass तर खुप होतो पण अभ्यास काही होत नाही कारण तेव्हा आपण प्रेम या गोष्टीमध्ये जास्त interest असतो .

त्या भिंतींची जिथे फक्त परीक्षेसाठी लिहून ठेवलेली उत्तर होती ,त्या बाकाची ज्याच्यासोबत आम्ही खूप कांड केले होते ज्यावर बसून आम्ही आमच बालपण तरी मजेत घालवल होत ,

मग बाकाखाली लपून खाल्लेला डबा असो किंवा त्यावर लिहिलेल्या काही गोष्टी असो , त्या शिक्षकांच्या Table ची ज्यावर त्यांना आम्ही केलेला गृहपाठ दाखवायला जाण असो, त्या stage ची ज्यावर सुरवातीला जाईला खूप भीती वाटायची पण त्याची पण हळू हळू सवय होऊन गेली होती ,ज्यावर उभे राहून आम्ही सगळे धडे वाचयचो ओरडून ओरडून ,

त्यावर उभे आम्ही निबंध आणि भाषण देयचो , आणि त्यावर कधी कधी आम्हाला शिक्षा सुद्धा भेटायची , आज आठवण आली त्या खडीकींची ज्यातून बाहेरच जग खूप सुंदर वाटायचं आणि शाळा म्हणजे jail पण नंतर कळलं ते सगळं उलट होत ,

ती खडकी जिथून bunk मारायला भेटायची ,जिथून सगळे सुसाट पळत सुटायचे आणि बाहेर फिरत बसायचे , आज सगळं मोकळं आहे तरी बाहेर जाण्याची इच्छा नाही राहिली आहे , त्या कंपसीची ज्यात सगळे आमचे pensil ,rubber ,lid pensil ,कोनमापक ,पट्टी ,कर्कटक ,आणि त्यावर आतून चिटकवलेले चिंगम चे stickers नि पूर्ण कंपस भरलेली असायची …. आज आठवण आली त्या पट्टीची ज्याच आम्ही एक दिवस आड करून तरी मार खायचोच , मग ती लाकडाची असो किंवा लोखंडाची हवा तेवढीच टाईट होईची ,कारण मारणारे शिक्षक पण danger होते ,

पण तेव्हा खूप भीती वाटायची की जेव्हा आपल्याला माहीत असायचं की आज आपल्याला मार भेटणार आहे .. आज आठवण आली त्या घंटेची जिचा आवाज जेवढा शाळा भरताना नाही आवडायचं ना त्याहून जास्त शाळा सुटताना आणि मधल्या सुटीच्या वेळीस आवडायचा … आज आठवण आली त्या मित्र मैत्रिणींची जे सुरवातीच्या पासून सोबत होते ,मस्तीत पण आणि दुःखात पण ,ज्यांच्यासोबत भांडण पण होईची आणि थोड्या वेळाने sorry बोलून परत एक पण होईचो .. मस्त होत यार सगळं ,कसलीच अपेक्षा नव्हती ,भेदभाव नव्हता , कारण जेवढं आपण लहानपणी शिकतो ना तसच आपण वागतो आणि ते विचार कायम आपल्या लक्षात राहतात ,

शाळेने खूप काही शिकवलं ,धडे दिले ,एक माणूस म्हणून कस जगायच आहे ह्याची शिकवण दिली ,माणसं दिली ,अनुभव दिले ,या आठवणी मी कधीच नाही विसरू शकत ..❤️

तुम्हाला या सगळ्या शाळा आणि कॉलेजच्या आठवणी कश्या वाटल्या त्या comments मध्ये कळवा आणि share करा आपल्या मित्र-मैत्रिणीन सोबत आणि परत जाग्या करा त्या जुन्या आठवणी.

Share करा :

• Click to share on WhatsApp (Opens in new window)
• Click to share on Facebook (Opens in new window)
• Click to share on Pinterest (Opens in new window)

1 thought on “शाळा,कॉलेज आणि काही आठवणी…”

Amazing yrrr….. डोळ्यात पाणी आलं वाचताना

Leave a Comment Cancel reply

Save my name, email, and website in this browser for the next time I comment.

20 Marathi Stories For Kids With Moral | लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी | Marathi Goshti

लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी | marathi stories for kids with moral | छान छान गोष्टी.

आम्हाला माहित आहे तुम्ही सगड्यांना छान छान गोष्टी खूप अवाढतात. खाली तुम्हा सगड्यां साठी काही लहान मुलांच्या गोष्टी (Marathi Stories For Kids With Moral) लिहिल्या आहे. तुम्हाला ह्या गोष्टी वाचण्यात खूपच आनंद येईल आणि या गोष्टी तुम्हाला नक्कीच आवडेल.

तर हे आहे तुम्हा लहान मुलं साठी मराठी गोष्टी .

• उंदराची टोपी
• चल रे भोपळ्या टुणुक टुणुक
• बुडबुड घागरी
• कावळा चिमणीची गोष्ट
• कावळयाची शिक्षा आणि चिमणीचे बक्षीस
• कोल्हा, रानमांजर आणि ससा
• सिंह आणि उंदीर
• सिंह, लांडगा आणि कोल्हा
• गाढवाला मिळाली शिक्षा
• प्रमाणिक लाकुडतोड्या
• ससा आणि कासवाची गोष्ट
• कबुतर आणि मुंगी ची गोष्ट
• ससा आणि सिंह ची गोष्ट
• दोघांचे भांडण तिसऱ्याचा लाभ
• दुष्‍ट कोल्‍ह्याला शिक्षा
• बासरीवाला मुलगा आणि गावकरी
• आति तिथे माती गोष्ट
• कष्टाचे फळ
• अहंकारी राजाला धडा
• पक्षी आणि पारधी

1. उंदराची टोपी - Undarachi Topi

Undarachi Topi: एक होता उंदिरमामा. रस्त्याने जाताना त्याला मिळाले एक फडके.फडके घेऊन तो गेला धोब्याकडे. धोब्याला म्हणाला 'धोबीदादा,धोबीदादा माझे फडके धुवून दे. धोब्याने फडके धुवून दिले. मग उंदिरमामा गेला शिंप्याकडे. 'शिंपीदादा, 'शिंपीदादा,शिंपीदादा मला एक छानशी टोपी शिवून दे तिला रंगीत गोंडेही लाव. शिंप्याने उंदिरमामाला टोपी शिवून दिली. 

उंदिरमामाने टोपी डोक्यावर घातली एक ढोलके घेतले. ते वाजवत तो गाणे गाऊ लागला ' राजाच्या टोपीपेक्षा माझी टोपी छान. ढुम,ढुम,ढुमक !' राजाने हे ऐकले . तो शिपायांना म्हणाला ' जा रे, त्या उंदराला पकडून आणा.   

शिपायांनी उंदिरमामाला पकडले. दरबारात आणले. त्याची टोपी काढून राजाकडे दिली. मग उंदिरमामा म्हणाला 'राजा भिकारी, माझी टोपी घेतली. ढुम,ढुम,ढुमक !' 

हे ऐकून राजा खूपच रागावला. त्याने उंदराकडे टोपी फेकून दिली. उंदिरमामाने टोपी पुन्हा डोक्यावर घातली व तो गाणे गाऊ लागला 'राजा मला भ्याला. माझी टोपी दिली. ढुम,ढुम,ढुमक !' हे गाणे गात गात तो राजवाडयातून निघून गेला.

तात्पर्य :  शक्तीपेक्षा युक्ती श्रेष्ठ

2. चल रे भोपळ्या टुणुक टुणुक - Chal Re Bhoplya Tunuk Tunuk 

Chal Re Bhoplya Tunuk Tunuk: एक होती म्हातारी. एकदा ती आपल्या लेकीकडे जायला निघाली. लेक रहायची दुसर्या गावाला. रस्त्यानं जाताना मधेच एक मोठे जंगल होत. म्हातारी काठी टेकत, टेकत रस्त्याने निघाली. वाटेत तिला भेटला कोल्हा. तो म्हणाला 'म्हातारे, म्हातारे, मी तुला खातो'. पण म्हातारी हुषार होती. 

 ती म्हणाली 'मला खाऊन तुझे पोट भरणार नाही. त्यापेक्षा थोडे दिवस थांब. लेकीकडे जाते , तूपरोटी खाते, लठ्ठ मुठ्ठ होते, मग मला खा.' कोल्ह्याला म्हातारीचे म्हणणे पटले.म्हातारी पुढे निघाली. तिला भेटला वाघ. तो म्हणाला 'म्हातारे, म्हातारे, मी तुला खातो'. त्याने डरकाळी फोडली. म्हातारी त्याला म्हणाली 'मला खाऊन तुझे पोट भरणार नाही.त्यापेक्षा थोडे दिवस थांब. लेकीकडे जाते , तूपरोटी खाते, लठ्ठमुठ्ठ होते, मग मला खा. ' वाघाची अशी समजूत काढून म्हातारी पुढे निघाली.लेकीकडे गेली .

Marathi Stories For Kids 

 ती खूप दिवस मजेत राहिली. खाऊन पिऊन लठ्ठमुठ्ठ झाली. थोडया दिवसांनी  तिला वाटले की आपण आपल्या घरी जावे तेव्हा तिला आठवले की  कोल्हा आणि वाघ आपल्याला खाणार आहे . तिने हे सर्व आपल्या लेकीला सांगितले  मग लेकीने तिला जादूचा भोपळा दिला . आपल्या घरी परत येताना तिने एक मोठा लाल भोपळा घेतला. त्यात बसून ती भोपळयाला म्हणाली ' चल रे भोपळया टुणुक टुणुक'. भोपळा रस्त्याने निघाला. वाटेत वाघाने भोपळा पाहिला. तो म्हणाला 'म्हातारे, म्हातारे थांब!' आतून म्हातारी म्हणाली 'कशाची म्हातारी आणि कशाची कोतारी. चल रे भोपळया टुणुक टुणुक'. त्याबरोबर भोपळा जोरात पळू लागला.

थोडं  पुढे गेल्यावर वाटेत कोल्हा भेटला. तो म्हणाला 'म्हातारे, म्हातारे थांब!' आतून म्हातारी म्हणाली 'कशाची म्हातारी आणि कशाची कोतारी. कोल्ह्यानेही भोपळयाला थांबवण्याचा प्रयत्न केला. 

पण म्हातारी आतून म्हणाली 'चल रे भोपळया टुणुक टुणुक!'. पुन्हा भोपळा जोरात पळू लागला. अशी होती म्हातारी हुषार. कोल्हा आणि वाघाच्या तावडीत ती काही सापडली नाही. भोपळयात बसून ती सुखरूप आपल्या घरी पोचली. 

तात्पर्य -  शक्ती पेक्षा युक्ती श्रेष्ट.

3. बुडबुड  घागरी - Bud Bud Ghagri

Bud Bud Ghagri: तो टोपी घालणारा उंदिरमामा आठवतोय? तो गेला एकदा जंगलात. तिथे त्याला एक माकड आणि मांजर भेटले. त्या तिघांची चांगली मैत्री जमली. एक दिवस त्या तिघे  मित्रांनी खीर बनविण्याचे ठरवले. माकड म्हणाले 'मी आणतो साखर'. मांजर म्हणाले 'मी आणते दूध'. उंदीर म्हणाला 'मी आणतो शेवया'. तिघांनी पातेलेभर खीर केली. 

मग माकड म्हणाले 'चला आपण आंघोळ करून येऊ आणि मगच खीर खाऊ'. इकडे मांजराच्या तोंडाला पाणी सुटले होते. मांजर म्हणाली  तुम्ही जा मी खीर शिजवते. माकड आणि उंदीर म्हणाले, ठीक आहे आणि ते दोघे आंघोळ करण्यासाठी जातात. 

मांजरीच्या तोंडाला पाणी सुटणे ती थोडी खीर खाते .तेवढी  खाऊन झाली पण तिला आणखी खावी वाटली.पुन्हा थोडी घेतली असे करत तिने सगळी खीर खाऊन टाकली . थोडया वेळाने माकड व उंदीर आले. पहातात तो काय, खिरीचे पातेले रिकामे ! त्यांनी मांजराला विचारले 'खीर कोणी खाल्ली?' मांजर म्हणाले, 'मला नाही माहीत.' 

मग माकडाने एक घागर घेतली व सर्वजण नदीवर गेले. माकडाने घागर पाण्यात पालथी घातली. त्यावर उभे राहून माकड म्हणाले ' हुप हुप करी, वरचे डोंगरी, मी खीर खाल्ली तर बुड घागरी'. पण घागर काही बुडाली नाही. मग उंदीर घागरीवर उभा राहिला व म्हणाला 'चूं चूं करी, वरचे डोंगरी, मी खीर खाल्ली तर बुड घागरी'. पण घागर काही बुडाली नाही. आता मांजराची पाळी आली.

मांजर खरे तर घाबरले होते. कसेबसे ते घागरीवर उभे राहिले व म्हणाले ' म्यांव म्यांव करी, वरचे डोंगरी, मी खीर खाल्ली तर बुड घागरी'. अन काय आश्चर्य, घागर पाण्यात बुडाली. चोरून खीर खाल्ल्याची मांजराला शिक्षा मिळाली.

तात्पर्य - नेहमी खरे बोलावे 

4. कावळा चिमणीची गोष्ट - Kavla Ani Chimni Chi Goshta

लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी: एक होती चिमणी आणि एक होता कावळा. चिमणीचं घर होत मेणाच, छोटंस आणि खूप सुंदर. चिमणी सारखी कामात असे. आळशी कावळ्यासारखं  बसायला तिला मुळीच आवडत नसे. याउलट कावळयाचं घर शेणाचं होतं. घरात सगळीकडे पसाराच पसारा असे. कावळा दिवसभर इकडे तिकडे टिवल्याबावल्या करायचा, बडबड करायचा. हा खोडकर कावळा कोणालाच आवडायचा नाही. 

एक दिवस काय झालं आकाशात मोठे मोठे काळे ढग आले. सोसाटयाचा वारा सुटला. टप् टप् पाऊस पडू लागला. झाडे भिजली. जमिनीवरून धो धो पाणी वहायला लागलं. कावळयाच घर होत शेणाच. तेही पाण्यात वाहून गेल. हू...हू...हू...हू...! कावळा काकडला. आता कुठे जाव बर? एवढयात त्याला आठवल, चिमणीच घर आहे शेजारीच. मग कावळा आला चिमणीकडे. पण चिमणीच्या घराचे दार तर बंद होते. 'चिऊताई, चिऊताई, दार उघड !'      

चिमणी आतून म्हणाली 'थांब माझ्या बाळाला काजळ-पावडर लावते' थोडावेळ थांबून पुन्हा कावळयाने कडी वाजवली 'चिऊताई, चिऊताई, दार उघड !' चिमणी आतून म्हणाली 'थांब माझ्या बाळाला झोपवते' इकडे कावळयाला खूप भूक लागली होती.

पण सगळीकडे पाणीच पाणी झाले होते. काय करतो बिचारा! एवढंस तोंड करून कुडकुडत उभा राहिला. चिऊताईचे बाळ झोपल्यावर तिने दार उघडले. 

 कावळा घरात आला. भिजल्यामुळे त्याला खूप थंडी वाजत होती. चिमणी म्हणाली 'तू बैस चुलीपाशी'. कावळा चुलीपाशी बसला. चुलीवर होती खीर ! कावळयाच्या तोंडाला पाणी सुटले.त्याने थोडी थोडी करत सगळी खीर संपवली. थोडया वेळाने पाऊस थांबला. कावळयाने घरटयाचे मागचे दार उघडले आणि तो भुर्रकन् उडून गेला. असा होता कावळा आळशी आणि लबाड.

तात्पर्य - लबाडपणाचे   ध्येय  कधीच  साध्य  होत नाही. 

Read तेनाली राम मराठी कथा | Tenali Raman Stories in Marathi | तेनाली राम च्या मराठी गोष्टी

5. कावळयाची शिक्षा आणि चिमणीचे बक्षीस - Kavla Ani Chimni Chi Goshta 

Kavla Ani Chimni Chi Goshta: एक होता आळशी आणि लबाड कावळा. पहिल्या गोष्टीत पाहिला ना? तोच तो. तो लोळ लोळ लोळला, तर शेणाने भरला. त्याने वर पाहीले तर त्याचा डोळा फुटला. त्याने बिळात हात घातला तर त्याला विंचू चावला. तो देवळात गेला तर त्याला मार मिळाला. बिचारा रड रड रडला अन् घरी येऊन झोपी गेला. 

एक होती कामसू चिमणी. पहिल्या गोष्टीत पाहिली ना घर स्वच्छ ठेवणारी? तीच ती. ती लोळ लोळ लोळली. तर मोत्याने भरली. तिने वर पाहिले तर तिला चंद्रहार मिळाला. तिने बिळात हात घातला तर तिला अंगठी मिळाली. ती देवळात गेली तर तिला साडी-चोळी मिळाली. ती साडी-चोळी नेसली, पालखीत बसली अन् घरी येऊन झोपी गेली.

6. कोल्हा, रानमांजर आणि ससा

छान छान गोष्टी: एक लहानसा ससा होता. तो खूप भित्रा होता. तो भित्रा ससा एका बिळात रहात असे. त्याने एके दिवशी आपल्या बिळाच्या तोंडाशी एका कोल्ह्याला बसलेले पाहिले, तो खूप घाबरला. पण त्याने विचार केला की, बिळाचे तोंड लहान आहे. त्यातून कोल्हा काही आत येऊ शकणार नाही. मग त्याची भीति कमी झाली.

नंतर, एक दिवस त्याने कोल्हा आणि रानमांजर गप्पा मारीत आहेत असे पाहिले. हे काही बरे नाही असे त्याला वाटले. थोड्या वेळाने ते रानमांजर सशाच्या बिळात शिरले आणि त्याला आपल्या पंजानी ओरबाडू लागले. ससा भिऊन बाहेर पळाला. तोच कोल्ह्याने त्याच्यावर झडप घातली आणि दोघांनी मिळून त्याच्यावर ताव मारण्यास सुरुवात केली.

Marathi Stories For Kids With Moral 

मरता मरता ससा म्हणाला, ‘तुमच्या दोघांची मैत्री झाली तेव्हाच मी ओळखलं की आता आपली काही धडगत नाही.’

तात्पर्य -एकमेकांशी सतत भांडणाऱ्या  दोन माणसांची एकी झाली की एखादा गरीब संकटात सापडतो.

7. सिंह आणि उंदीर - Sinha Ani Undir Story

Sinha Ani Undir Story: उन्हाळ्याच्या दिवसात, एक सिंह, एका आंब्याच्या थंड छायेत सुस्त निजला होता; तिथे एक उंदीर येतो. तो  उंदीर सिंहला  खूप त्रास देतो. त्यामुळे जागा होऊन, सिंहने पंजात उंदीरला धरला आणि त्यास आता फाडून टाकणार इतक्यात, त्या उंदराने त्याची प्रार्थना केली, ‘महाराज, आपण थोर, सर्व श्वापदांचे राजे, मी आपल्यापुढे केवळ रंक, माझ्या रक्ताने आपले हात विटाळू नयेत. मला जीवदान दयावे, हेच आपणास उचित आहे.’ ते ऐकून सिंहास त्याची दया आली आणि त्याने त्यास सोडून दिले. 

पुढे एके दिवशी सिंह अरण्यात फिरत असताना आंब्याच्या झाडाजवळ जातो, त्याच आंब्याजवळ पारध्याने जाळे मांडले होते, त्यात सिंह सापडतो. त्यावेळी त्याने आपले सगळे बळ खर्चून फार धडपड केली. पण त्याची सुटका होईना. तेव्हा तो निराश झाला आणि मोठमोठयाने ओरडू लागला. ती ओरडणं ऐकून तो उंदीर त्या ठिकाणी आला आणि सिंहास म्हणाला, ‘राजा, भिऊ नको, स्वस्थ रहा. ’ इतके बोलून, त्याने आपल्या दातांनी ते जाळे कुरतडले व सिंहाची सुटका केली.

तात्पर्य:- जे मोठे आहेत त्यांचेही एखादे मोठे काम लहानाच्या हातून, एखादे वेळी होते. यासाठी, कोणास क्षुद्र समजून त्याचा उपहास करू नये किंवा त्यास दुखवू नये. लहानाच्या हातूनही उपकार होऊ शकतात, हे लक्षात ठेवावे. वैभव कायम राहीलच, असा नेम नाही, यासाठी आपल्या चालत्या काळी, मनुष्याने लोकांवर उपकार करून ठेविले, तर पडत्या काळात तेच 

8. सिंह, लांडगा आणि कोल्हा - Sinha Landga Ani Kolha

Marathi Stories For Kids :  जनावरांचा राजा जो सिंह तो एकदा फार आजारी पडला. पुष्कळ औषधोपचार केले, पण काही गुण येईना. त्याच्या समाचारास सगळे पशु रोज येत असत, पण कोल्हा मात्र येत नसे कोल्हयाचे व लांडग्याचे वैर होते.

लांडग्याने सिंहास सांगितले की, ‘महाराज, कोल्हा हल्ली आपल्या दरबारात हजर राहात नाही, यावरून तो आपल्या विरुद्ध काहीतरी कारस्थान करीत असावा, असे मला वाटते.’ हे भाषण ऐकून सिंहास कोल्हयाविषयी संशय आला व त्याने त्यास ताबडतोब बोलावून आणण्यासाठी एका पशूस पाठविले. हुकुमाप्रमाणे कोल्हा दरबारात येऊन हजर होताच सिंह त्यास म्हणतो, ‘काय रे, मी इतका आजारी असता माझ्या समाचारास तू मुळीच येत नाहीस, याचे कारण काय बरे ?’ कोल्हा उत्तर करतो, ‘महाराज, आपल्यासाठी एकदा चांगलासा वैदय मी पहात होतो. 

शेवटी कालच एका मोठया वैदयाची व माझी गाठ पडली; त्यास मी आपल्या प्रकृतीसंबंधीने विचारले, तेव्हा त्याने सांगितले की, नुकतेच काढलेले लांडग्याचे ओले कातडे पांघरावयास घेतले असता, हा रोग बरा होईल; याशिवाय अन्य उपाय नाही.’ कोल्हयाचे हे भाषण सिंहास खरे वाटले व त्याने कातडयासाठी लांडग्याचा तात्काळ प्राण घेतला.

तात्पर्य:- दुसऱ्याचा नाश व्हावा अशी इच्छा धारण करणारे लोक बहुधा स्वतःच नाश पावतात.

Read Sai Baba Stories In Marathi | साई बाबांच्या कथा मराठीत | साई बाबा मराठी गोष्टी 

9. गाढवाला मिळाली शिक्षा - Gadhvala Midali Shiksha

एक दिवस गाडवाचा पाय पाण्यात घसरतो आणि ते पाण्यात मिठाच्या ओझ्यासहित पडते. त्याचा मालक उठविण्यास मदत करतो आणि मग ते दोघे पुन्हा चालू लागतात.थोडेसे मीठ पाण्यात विरघाल्यामुळे गाढवाला हलके वाटू लागते आणि ते खूप आनंदी होऊन  पुढची वाटचाल करू लागते.

आता दरोज गाढव त्याचा पाय मुद्दाम पाण्यात घसारवू लागले.गाढवाचे असे रोजचे खोटे नाटक पाहून त्याचा मालक गाढवाला धडा शिकवायचे ठरवतो.  

दुसऱ्या दिवशी व्यापारी गाढवाच्या पाठीवर कापसाचे ओझे ठेवतो . गाढव त्या दिवशी  देखील मुद्दाम पाय घासारावते आणि पाण्यात पडते.आजपण त्याचा मालक उठवण्यास मदत करतो पण गाढवाला काही उठता येत नाही कारण,कापसाने पाणी शोषून घेतलेले असते.त्यामुळे ओझे हलके होण्याऐवजी जड झालेले असते. अशा प्रकारे गाढवाला चांगली शिक्षा मिळते.

तात्पर्य - आपल्या कामाशी प्रामाणिकपणे राहावे .

10. प्रमाणिक लाकुडतोड्या - Pramanik Lakudtodya

Pramanik Lakudtodya: ऐका गावात एक लाकुडतोड्या राहत होता. एक दिवशी तो  दुपारी  लाकुडतोड्ण्यासाठी    नदीजवळ एक मोठ झाड  होते तेथे गेला. झाड  तोडत असतानाच  त्याची अचनक  कुराड पाण्यात पडते. लाकुडतोड्याकडे एकच कुऱ्हाड असते आणि नेमकी तीच कुऱ्हाड तो  गमावतो.

 त्याच्याजवळ  दुसरी   कुऱ्हाड विकत घेण्यासाटी पैसेपण पुरेसे  नसतात.तो नदी जवळ बसतो आणि रडू लागतो. नदी उर्फ सरिता देवी त्याचे रडणे ऐकते. ती त्याच्या समोर प्रकट होते आणि विचारते , का रे ? का रडत आहेस तू ?' लाकूडतोड्या सारीतादेवीला गमवलेल्या कुऱ्हाडीबदल सांगतो. 

सारीतादेवी अदृश्य होते. नदीतून परत येते तेव्हा तिच्या हातात सोन्यची कुऱ्हाड असते.ती लाकूडतोड्याला दाखवते.लाकुडतोड्या नम्रपणे  म्हणतो देवी, ' ही माझी कुऱ्हाड नाही. 

मग देवी त्याला चांदीची कुऱ्हाड दाखवते.पुन्हा तो नकारार्थी मान डोलावतो आणि म्हणतो ' हे  देखील नाही '. नंतर देवी त्याला लोखंडाची कुऱ्हाड दाखवते.लाकुडतोड्या म्हणतो ' होय हीच माझी कुऱ्हाड आहे माता!'

देवी म्हणते तुझा प्रामाणिक पणा मला आवडला' या तीनही कुऱ्हाडी तुलाच ठेव माझा मुला.प्रामाणिकपणा मोठाच बक्षीस मिळवून देतो.

तात्पर्य - नेहमी खरे बोलावे.

11. ससा आणि कासवाची  गोष्ट - Sasa Ani Kasav Story in Marathi

Sasa Ani Kasav Story in Marathi: ही गोष्ट आहे ससा आणि कासवाची. एक होता ससा. ससा  सगळ्या गोष्टींमध्ये असतोना तसाच. गोरा गोबरा, मऊ, लांब कानांचा, मण्यासारख्या लालचुटुक डोळ्यांचा आणि टुण्ण टुण्ण उड्या मारत झटकन पसार होणारा. एकदा एका कासवाशी त्याची मैत्री झाली. पण कासव होतं हळू, जसं नेहमी असतं तसचं. 

दोघेही एकाच पालकच्या मळ्यात कोवळा पाला खायला जायचे. ससा कासवाला म्हणाला,''किती रे तु हळू'' '' कासव म्हणालं, ''पण तुला माहिती आहे का, सगळ्या गोष्टींमध्ये ना मीच शर्यत जिंकतो.

सशाला त्याचं हे म्हणणं जरा आवडलं नाही. नाक मुरडत ससा म्हणाला ''मग काय भाऊ लावायची का शर्यत परत एकदा? या समोरच्या डोंगरावरच्या त्या आंब्याच्या झाडापर्यंत''  कासवं म्हणालं '' हो पण जरा मला सराव करायला दोन दिवसांचा वेळ लागेल. तुला चालेल का?'' ससोबा म्हणाला, '' ठीक आहे मग रविवारी सकाळी नऊ वाजता इथेच भेटूया.''

शर्यत ठरल्यानंतर ससा तडक त्याच्या आजोबांकडे गेला. त्यांना म्हणाला,'' हे काय हो आजोबा प्रत्येक गोष्टीत कासवंच शर्यत का जिंकतं. मला ही गोष्ट खोटी पाडायची आहे. आता काय काय करु ते सांगा.'' ससोबाचे आजोबा त्याला म्हणाले,'' बाळा, जर न थांबता धावलं ना तरच जिंकता येईल शर्यत आणि झोप तर अगदी वर्ज्य. मी झोपल्यामुळेच शर्यत हारलो होतो. '' ससा म्हणाला,'' ठीक आहे मी लक्षात ठेवीन आणि शर्यत जिंकूनच दाखवीन.''

रविवारी सकाळी ठरलेल्या वेळेवर कासव आणि ससा यांची शर्यत सुरु झाली. ससोबा अगदी वेगाने धावत सुटले. कासवही निरनिराळ्या युक्त्या लढवत कधी घरंगळत तर कधी वेगाने चालण्याचा प्रयत्न करत निघाले होते. अर्ध्या रस्त्यात ससोबांना एक मोठी टोपली दिसली त्यातून कोवळा पाला, गाजरं आणि मुळे डोकावत होते. ससोबांनी अदमास घेतला. 

कासव अजून किमान दोन तास तरी त्यांच्या आसपास फिरकू शकणार नव्हते. ससोबा झाडाच्या सावलीत बसले आणि टोपलीतला पाला, गाजरं खाऊ लागले. टोपलीतल्या वस्तू संपत असताना ससोबांना एक छानशी गोल चमकणारी वस्तू दिसली. ससोबांनी ती आपल्या चेहर्या समोर धरली. तो एक आरसा होता. त्यांनी यापूर्वी ही वस्तू कधी पाहिलीच नव्हती. 

पाण्यात अस्पष्ट दिसणारं त्यांचं रुपडं इतकं स्पष्ट दिसत होतं की ससोबा हरखले. ते त्या आरशात स्वत:ला न्याहाळू लागले, लांबलांब कान, छानदार डोळे, मिष्कील मिशा. आपल्या चेहर्याच्या विविध मुद्रा पहाण्यात ते इतके रमले की शर्यत बिर्यत साफ विसरले. संध्याकाळी घरी जाणार्या सूर्याचे किरण आरशात दिसल्यानंतर ससोबांना शर्यतीची आठवण झाली.

ते वेगाने टुण्ण टुण्ण उड्या मारत आंब्याच्या झाडापर्यंत पोहोचले, कासव तिथे त्यांची वाट पहात होते. ससोबा स्वत:शीच तणतणू लागले '' पण मी तर खूप पुढे होतो आणि आजोबांनी सांगितल्याप्रमाणे झोपलो पण नाही तरी कसा शर्यत हारलो.'' कासव म्हणाले,'' ससोबा मला सुद्धा आजोबा आहेत. तु जसं तुझ्या आजोबांना विचारलंस ना तसचं मी सुद्धा विचारलं आणि आम्ही दोघे ती भाज्यांची टोपली आणि आरसा कालच रस्त्यात ठेवून आलो होतो.'' खरोखर न थांबता पोहोचण्याचा प्रयत्न केला ना तरचं शर्यत जिंकता येते.

तात्पर्य- प्रयत्न केला तर यश मिळते.

12. कबुतर आणि मुंगी ची गोष्ट - Kabutar Ani Mungi Chi Goshta

Kabutar Ani Mungi Chi Goshta: एका मुंगीला खूप तहान लागली म्हणून ती नदीच्या काठावर पाणी पिण्यासाठी गेली. तेंव्हा तिचा पाय घसरला व ती पाण्यात पडली. ते जवळच झाडावर बसलेल्या कबुतराने पाहिले बुडणाऱ्या मुंगीची त्याला दया आली.

पटकऩ त्याने झाडाचे एक सुकलेले पान मुंगीजवळ फेकले. मुंगी पानावर चढली आणि सुरक्षितपणे ती काठावर पोहोचली. तेवढ्यात तेथे एक फासेपारधी कबुतराला पकडण्यासाठी आला. तो कबुतरावर जाळे फेकणार एवढ्यात मुंगी फासेपारध्याच्या पायाला चावली. 

त्यामुळे तो जोरात ओरडला. कबुतर त्यामुळे सावध झाले व फासेपारध्याला पाहून पळून गेले. अशा प्रकारे कबुतराच्या सत्कर्माचे फळ त्याला लगेच मिळाले व त्याचे प्राण वाचले.

तात्पर्य -  संकटकाळी मदत करणारे हेच खरे मित्र. 

Read Shivaji Maharaj Stories In Marathi | शिवाजी महाराज कथा | Shivaji Maharaj Goshti

13. ससा आणि सिंह ची गोष्ट - Sasa Ani Sinha Chi Goshta

 माझ्या जेवणाच्या वेळी रोज एका प्राण्याला माझ्याकडे पाठवा. म्हणजे मी अन्य प्राण्यांना त्रास देणार नाही असे सिंह म्हणाला. ज्या दिवशी एकही प्राणी येणार नाही त्या दिवशी मी  तुन्हा सर्वाना ठार मरीन, अशी धमकी त्या सिंहना सर्व प्राण्यांना दिली. 

रोज ठरल्याप्रमाणे एक-एक प्राणी सिंहाकडे जाऊ लागला. एके दिवशी सशाची वेळ आली. तो सिंहाकडे जायला निघाला तेव्हा रस्त्यात त्याला एक विहीर दिसली. विहीर दिसताच सशाला एक कल्पना सुचली. भन्नाट कल्पना सुचण्याच्या आनंदात  ससा दिवस भर जंगलात फिरत राहिला. संध्याकाळी उशिरा तो सिंहाच्या गुहेपाशी गेला. सिंहाने त्याला गुरगुरतच विचारले - काय रे, दिवसभर तू कोठे होतास? 

ससा अत्यंत नम्रपणे म्हणाला ' मी येतच होतो पण रस्त्यात मला दुसरा सिंह भेटला त्याने मला अडवले.' 

 सिंहाने त्याला रागावूनच विचारले, 'कोठे आहे दुसरा सिंह?'  ससा म्हणाला चल मी दाखवतो. साशाच्यापाठोपाठ सिंहाची स्वारी निघाली, दोघेही विहिरीपाशी आले. ससा म्हणाला , महाराज तो सिंह या विहिरीत लपला आहे. 

सिंहाने  विहिरीत डोकावून पहिले. स्वत:चेच प्रतिबिंब त्याने पहिले. ते प्रतिबिंब म्हणजे त्याला  दुसरा सिंह वाटला. अत्यंत रागाने त्याने विहिरीत उडी मारली.  अत्यंत खोल असलेल्या विहिरीत तो सिंह पडला. आणि जंगलातील  प्राण्यांचा प्रश्न कायमचाच सुटला. सर्व प्राण्यांना खूप आनंद झाला.

तात्पर्य - शक्ती पेक्षा युक्ती श्रेष्ठ

14. दोघांचे भांडण तिसऱ्याचा लाभ - Doghanche Bhandan Tisryach Labh

गवळी झोपला आहे आणि बाजूच्या मडक्यात दुध, तूप, लोणी आहे. हे त्या झाडावरील दोन माकडांनी पाहिले. ती माकड खाली उतरली आणि त्यातील एक लोण्याचे मडके त्यांनी पळविले. परंतु त्या मडक्यातील लोणी दोघांनी बरोबर अर्धे अर्धे वाटून घ्यायचे यावरून दोघात वाद सुरु झाला. 

म्हणून हे लोणी दुसऱ्या कोणाकडून वाटून घेऊ, असे ठरवून ते दोघे लोणी घेऊन एका बोक्याकडे आले. बोक्याला आयतीच संधी चालून आली.  बोक्याने त्यांना लोणी सारखे मोजण्यासाठी एक तराजू आणण्यास सांगितला. तराजू मिळताच बोक्याने लोण्याचे दोन भाग करून तराजूत टाकले.  

एका पारड्यात लोणी जास्त झाले म्हणून वजन सारखे करतो असे दाखवून त्याने त्या परड्यातले थोडे लोणी खाऊन टाकले. त्यामुळे दुसऱ्या पारड्यात वजन जास्त झाले. मग त्यातील थोडे लोणी खाल्ले. असे करता करता बोक्याने आलटून पालटून एकेका पारड्यातले लोणी खात सर्व लोणी संपविले. माकडांना काहीच लोणी शिल्लक राहिले नाही.  आपण दोघ भांडलो त्याचा फायदा बोक्यानी घेतला. हे उशीरा त्याच्या लक्षात आले.

तात्पर्य - दोघांच भांडण तिसऱ्याचा लाभ

15. दुष्‍ट कोल्‍ह्याला शिक्षा - Dusht Kolhyala Shiksha

 उंट कोल्‍ह्यासोबत शेतात गेला. कोल्‍ह्याने आधी जाऊन स्‍वत: खाऊन घेतले व उंटाला नंतर पाठविले. उंट शेतात जाताच कोल्‍ह्याने मग जोराने कोल्‍हेकुई सुरु केली. कोल्‍ह्याचा आवाज ऐकताच शेताचा मालक आणि त्‍याचे चार गडी शेतात घुसले. त्‍यांना पाहताच कोल्‍ह्याने जोरात धूम ठोकली व जंगलात पळून गेला पण बिचारा उंट पळता न आल्‍यामुळे तिथेच अडकून बसला. शेतक-याने उंटाला बेदम मारहाण केली. 

त्‍याला मार खाताना पाहून कोल्‍ह्याला खूप आनंद झाला. या गोष्‍टीला काही दिवस गेले. कोल्‍ह्याने उंटाला परत एकदा फसवून पुन्‍हा शेतात नेले व पुन्‍हा एकदा उंटालाच मार पडला. दरवेळी आपल्‍यालाच मार पडतो ही गोष्‍ट आता उंटाच्‍या लक्षात आली व त्‍याने कोल्‍ह्याची खोड मोडण्‍याचे ठरविले. काही दिवसांनी मोठा पाऊस झाला व जंगलामध्‍ये पाणीच पाणी झाले. चिखल आणि दलदलीमधून छोट्या प्राण्‍यांना बाहेर काढण्‍याची जबाबदारी सिंहाने उंटावर सोपविली. उंटाने सगळे प्राणी बाहेर नेऊन सुरक्षित ठिकाणी सोडले मात्र जेव्‍हा कोल्‍ह्याची वेळ आली तेव्‍हा उंटाने मुद्दामच जास्‍त खोल पाण्‍यात नेऊन डुबकी मारली. कोल्‍हा पाण्‍यात पाण्‍यात बुडून मरण पावला.

तात्‍पर्य : करावे तसे भरावे. जो जसा पेरतो तसेच फळ त्‍याला प्राप्त होते.

16. बासरीवाला मुलगा आणि गावकरी - Basriwala Mulga Ani Gavkari

त्यामुळे अन्नाचे नुकसान होत होते. कोणत्याही परिस्थितीत उंदरांचा नाश करायचा असे गावकरी ठरवतात. पण अनेक उपाय करूनही उंदरांचा नाश होत नाही.

ही गोष्ट शेजारच्या गावातील एका बासरीवाल्याला कळते. तो या गावात येतो व गावकर्‍यांना सांगतो, की मी या उंदराचा बंदोबस्त करतो. तुम्ही मला त्या बदल्यात शंभर सुवर्णमुद्रा द्या. गावकरी तयार होतात. मग तो बासरीवाला बासरी वाजवत गावात हिंडू लागतो.

त्याच्या बासरीच्या सुरामुळे सर्व उंदीर त्याच्याकडे आकर्षित होतात. व त्याच्यामागे धावू लागतात. तो तसाच नदीत जातो. त्याच्याबरोबर उंदीरही पाण्यात जातात. आणि पाण्यात बुडून मरतात..

बासरीवाला गावकर्‍यांना आपली बिदागी मागतो. मात्र, गावकरी शंभर सुवर्णमुद्रा द्यायला नकार देतात. बासरीवाल्याला गावकर्‍यांची लबाडी कळून येते.

तो म्हणतो ठिक आहे, आता मी तुम्हाला कशी अद्दल घडवतो ते पहा. तो पुन्हा बासरी वाजवत गावात फिरू लागतो. या वेळी त्याच्या बासरीचे सूर ऐकून लहान मुले त्याच्याकडे आकर्षली जातात. ती त्याच्या मागे धावू लागतात.

गावकर्‍यांना भीती वाटते की उंदराप्रमाणे तो आपल्या मुलांनाही नदीत नेऊन बुडवेल. त्यामुळे गावकरी त्याला थांबवून शंभर सुवर्णमुद्रा देतात

तात्‍पर्य - उपकार करणार्‍याशी कृतघ्न वागू नये.

Read  Isapniti Stories in Marathi With Moral | इसापनीती कथा | Marathi Isapniti Stories

17. आति तिथे माती गोष्ट - Ati Tithe Mati Story

देवाला त्याची दया आली व एक दिवस देव त्यावर प्रसन्न झाला व म्हणाला 'तुला काय हवे ते मग'भिकाऱ्याने सोन्याच्या मोहरा मागितल्या .देव म्हणाला 'मोहरा कशात घेणार?"  भिकाऱ्याने झोळी पुढे केली.मोहरा झोळीत टाकण्यापूर्वी देव  म्हणाला'मी तुझ्या झोळीत मोहरा टाकत जाईल जेव्हा तू थांब म्हणशील तेव्हाच मी थांबेल.

पण हे लक्षात ठेव जर तुझ्या झोळीतून एक जरी मोहर खाली जमिनीवर पडली तर त्याची माती होईल .भिकाऱ्याने जेव्हा अट अमान्य केली .देव भिकाऱ्याच्या झोळीत मोहरा ओतू  लागला  हळूहळू   झोळी भारत आली पण भिकाऱ्याला सोन्याचा मोह आवरेना. 

मोहरांच्या वजनाने झोळी फटू शकते हे त्याच्या लक्षात येऊनही तो थांब म्हणत नव्हता .शेवटी जे व्हायचे तेच झाले.त्याची झोळी फाटली व त्यातील सर्व सोन्याच्या मोहरा खाली पडतात व त्याची माती होते.

त्याच्याबरोबर देवही नाहीसा होतो व त्याच्याजवळ रडण्याशिवाय काहीच उरात नाही.आणि शेवटी समाधानी वृत्ती नसल्यामुळे तो भिकारी पुन्हा गरीब व भिकारीच राहतो.

 तात्पर्य  - कोणत्याही गोष्टीचा आति लोभ करू नये.   

18. कष्टाचे फळ - Kashtache Fal Story in Marathi

Kashtache Fal Story in Marathi: एक गावात एक म्हातारा शेतकरी राहत होता. त्याला पाच मुले होती व ती सर्वच्या सर्व खूप आळशी होती त्यांना  कष्ट करणे माहीतच नव्हते ते फक्त वडिलांच्या पैशांवर  मजा करायचे.

त्यांच्या मनात नेहमी विचार यायचा की आपण गेल्यानंतर आपल्या आळशी मुलांचे कसे होणार, व त्यांच्या संसार कसा चालणार ? यावर त्या शेतकऱ्याला एक कल्पना सुचवते व ते एके दिवशी आपल्या पाचही मुलांना  जवळ बोलावितात व त्यांना सांगतात की आपल्या पूर्वजांनी शेतामधील एक सोन्याच्या नाणयांनी भरलेला एक हंडा पुरलेला आहे. मी गावाला गेल्यावर तुम्ही शेत खणा  व धन काढून ते आपापसात वाटून घ्या.

दुसऱ्या दिवशी तो शेतकरी गावाला गेल्यानंतर त्या पाचही जणांना सोन्याचा हंडा मिळवण्यासाठी सर्व शेत खणून काढले पण त्यांना सोन्याचा हंडा सापडला नाही .मग त्यांनी विचार केला की एवढे शेत कानाला आहे तर यात धान्य पेरावे म्हणून त्यांनी तेथे धान्य पेरले.

त्यावेळेस पाऊसही चांगला पडला व त्यांनी पेरलेल्या धान्यामुळे त्यांना भरगोस उत्पन्न मिळाले. त्यांनी ते बाजारात  जाऊन विकले व त्यामाना भरपूर धन मिळाले. 

गावाहून वडील आल्यानंतर त्या पाचही मुलांनी झालेला प्रकार वडिलांना सांगितला. तेव्हा ते बोलले,'मी तुम्हाला याचा धनाबद्दल सांगत होतो जर तुम्ही अशीच मेहनत केली तर तुम्हाला दरवर्षी असेच धन मिळत राहील.'

तात्पर्य-  कष्टाचे फळ हे नेहमी गोड असते.

Read Mahabharat Stories in Marathi | महाभारत कथा मराठीत | MarathiGyaan

19. अहंकारी राजाला धडा - Ahankari Rajala Dhada

Ahankari Rajala Dhada: एक अहंकारी राजा होता. त्‍याला आपल्‍या ऐश्‍वर्याचा आणि राज्‍याचा गर्व होता. तसेच आपली शक्‍ती आणि रूपावरही तो अहंगंड बाळगून असायचा. आपल्‍या बुद्धीचा टेंभा मिरवायचा. युद्धात जय मिळाला की त्‍याला गर्व चढायचा. आपल्‍यासमोर तो इतरांना तुच्‍छ लेखत असे. कोणाचा मुलाहिजा न बाळगता त्‍याचा तो अपमान करत असे. दुस-याला कमी लेखण्‍याचा त्‍याचा प्रयत्‍न असायचा. या कारणांमुळे लोक त्‍याच्‍यावर नाराज असायचे. 

त्‍याच राज्‍यात एका विद्वान पंडीताने त्‍याला वठणीवर आणण्‍याचे ठरविले. एके दिवशी तो पंडीत राजाच्‍या दरबारात गेला आणि राजाला प्रणाम केला. राजाने उद्दामपणे प्रतिनमस्‍कारही केला नाही उलट त्‍याने पंडीताला गर्वाने विचारले,’’बोला पंडीत महाराज, तुम्‍हाला काय मदत पाहिजे. काय मागायचे असेल ते मागून घ्‍या, दान पाहिजे असेल तर दान घ्‍या किंवा धन पाहिजे, सोनेनाणे, जमीन, धान्‍य जे काही मागायचे ते तुम्‍ही माझ्याकडून मागून घ्‍या’’ पंडीतजीने राजाकडे एकवार पाहिले व तो मोठमोठ्याने हसू लागला. 

राजाला व दरबारातील लोकांना पंडीताच्‍या हसण्‍याचे कारण काही कळेना, हसण्‍याचा भर ओसरल्‍यावर पंडीत म्‍हणाला,’’राजन, तुम्‍ही मला काय दान देणार कारण तुमच्‍याकडे मला देण्‍यासारखे काहीच नाही.’’ पंडीताचे हे बोलणे ऐकताच राजा संतापून लालबुंद झाला, राजाचे सैनिक पंडीताला मारायला धावून आले पण सेनापतीने सैनिकांना आवरले व पंडीताला पुढे काही बोलण्‍याची इच्‍छा आहे काय असे विचारले. त्‍यावर पंडीतजी म्‍हणाले,’’ महाराज, जरा थंड डोक्‍याने विचार करा, तुमचा जन्‍मच मुळी तुमच्‍या इच्‍छेने झाला नाही, मग रूप, सौंदर्य आणि पराक्रम हे गुण तुम्‍हाला कोठून मिळाले असते. आईवडीलांनी तुम्‍हाला जन्‍म दिला म्‍हणून तुम्‍ही जन्‍माला आलात. 

तुमचे धान्‍यभांडार हे धरतीमातेचे देणे आहे. तिने पिकवून तिच्‍या लेकरांसाठी अन्‍न पुरविले म्‍हणून तुम्‍ही ते सांभाळत आहात आणि खजिन्‍याचे म्‍हणाल तर धन हे करातून आलेले म्‍हणजेच प्रजेचे देणे आहे, राज्‍य हे तुम्‍हाला वाडवडीलांकडून मिळालेले वरदान आहे राहता राहिले शरीरातील प्राण पण तेही तुमचे नाहीत ते सुद्धा ईश्‍वराची कृपा आहे हे सगळेच जर तुम्‍हाला दुस-याने दिलेले असेल तर तुम्‍ही मला काय म्‍हणून देणार आणि दिलेल्‍या गोष्‍टीचा काय म्‍हणून गर्व बाळगणार.’’ एवढे बोलून पंडीताने राजदरबार सोडला व राजाने त्‍यादिवसापासून गर्व पण सोडून दिला, 

तात्‍पर्यः- जे आपले नाही त्‍यावर गर्व बाळगणे व्‍यर्थपणाचे आहे.  

20. पक्षी आणि पारधी - Pakshi Ani Pardhi

ते पाहून बरेच पक्षी जमा झाले तेव्हा त्या सर्वांना त्याने सावध केले. तो सांगू लागला, 'यात मी फसून सापडलो, तो पारधी गोड गोड बोलून तुम्हालाही भुलविण्याचा प्रयत्‍न करेल. त्यावर तुम्ही विश्‍वास ठेऊ नका.' हे ऐकून सगळे पक्षी निघून गेले. काही वेळाने पारधी येताच तो पक्षी त्याला म्हणाला, 'अरे लबाडा, तू मला फसवलेस, पण तुझ्या या सुंदर शहरात आता एकही पक्षी राहायला येणार नाही, याबद्दल खात्री असू दे !' 

तात्पर्य - लबाड लोकांची लबाडी जोवर लक्षात येत नाही तोवर ते दुसर्‍याला फसवू शकतात पण लबाडी उघडकीला आली की लोक त्याच्या वार्‍यालाही उभे रहात नाहीत.  

Read   Love Stories in Marathi | मराठी प्रेम कथा | Romantic Stories in Marathi

तर ह्या होत्या काही लहान मुलांच्या मराठी गोष्टी (Marathi Stories For Kids With Moral) जर तुम्हाला ह्या गोष्टी आवडल्या असेल तर आम्हाला कंमेंट मध्ये कडवा आणि आपल्या मित्रां सोबत share जरूर करा.

You might like

25 comments.

Mast ha mast

सुंदर

सुंदर hi hai padho aur sunavo

Yes you are right

Nice useful goshti hai bache ko bhi samjh mae aya

very nice stories

Dhfjgigdsygihjxfigydyf

😀😃😁😄😁😄😃😀😀😃😁😁😁😄😃😀😀😄😁😁😄😀😀😃😄😀😁😀😁😃😄😃😄😀😄😀😁😃😉😀😉😄😉😁😉😄😗😄😗😄😉😄😉😁😄😉😉😉😄😄😉😙😁😄😃😄😉😁😗😃😃😃😃

Khup chan goshta ahe

Thanks for the stroies

स्वहताला .. 🇮🇳हाक्त हैयतफाव az n. य नगत vg

Thanks for Story's very nice 👍

Post a Comment

Contact form.

Marathi Worksheets

1st and 2nd week worksheets / Learning Material

• Marathi Worksheets Class-I
• Marathi Worksheets Class-II
• Marathi Worksheets Class-III
• Marathi Worksheets Class-IV

3rd and 4th week worksheets / Learning Material

• Systemic School Improvement Programme
• Read-Aloud Programme
• Career Awareness Programme
• Pictorial book published on selected stories of Mann Ki Baat
• "Goa is Reading" - A programme by Pratham Books
• Online Capacity Building Programme (OCBP) - ChalkLit

• Desh Apnayen Sahayog Foundation - To improve Citizenship Education by building alert, informed and active citizens - ACTiZENS ( https://www.deshapnayen.org )
• Adhyayan Foundation for Shaala Siddhi Systemic School Improvement Programme ( http://www.adhyayanfoundation.org )
• Karadi Path Education Company Pvt. Ltd. for Enhancing English Skills ( http://www.karadipath.com/ )
• Millions Sparks Foundation, New Delhi – for teacher training through their ICT based programme – CHALK-LIT ( http://www.millionsparks.org/ )
• Shantilal Muttha Foundation, BJS – Federation, Pune for Mulyawardhan Value Education Programme. ( www.mutthafoundation.org )

• Directorate of Education
• Goa Board of Sec. and Hr. Sec. Education
• Goa Samagra Shiksha Abhiyan
• Coding and Robotics Education in Schools - CARES
• INSPIRE Awards MANAK
• Report of SCF - SE Committee
• State Task Force Committee Report (School Education)
• Final Answer Key
• Result-GTET 2021
• For technical support write to [email protected]

• Public Notice
• Goa Teacher's Eligibility Test
• Public Notice for GTET-2021
• letter dated 16.08.2024 - Regarding Celebration of "World Rabies Day"
• letter dated 13.08.2024 - Creation of Google Classroom of Teachers Teaching Interdisciplinary area
• Textbooks from Class I to VIII
• SEAS 2023 Second Mock Test Question Papers & Answer Key for Class 3, 6 & 9
• SEAS 2023 - Question Banks for practice
• Assessment - Practice Worksheet for Class 3, 5, 8 & 10
• Audio Books for class 1 & 2
• ECE Books Class V to VIII in PDF
• Learning Material / Worksheets for Primary
• Access & use Digital initiatives of NCERT

Marathi Kids App

About this app

Data safety.

What's new

App support, more by urva apps.

• Marathi Quotes
• Success Story
• Today इतिहास

शाळेच्या आठवणीतील काही कोट्स

School Quotes in Marathi

शाळेच्या आठवणीतील काही कोट्स – School Quotes in Marathi

“आयुष्यात किती पण नवीन मित्र भेटू द्या पण आपण शाळेतल्या मित्रांना कधीच विसरत नाही.”

“आयुष्यात शाळा हा महत्त्वाचा घटक असते कारण ती आपल्या आयुष्यात सदैव नविन दिशा देते”

“शाळेतला पहिला दिवस आजही तितकाच आठवतो, तुझा राग गेला कि दोन बोट पुढ करून जेव्हा “दो” म्हणतोस.”

School Life Status in Marathi

“माणसाने शाळा शिकावी पण शाळा करायला शिकू नये.”

“लहानपणी आई शाळेत पाठवायची म्हणून रडायचो, पण आता शाळेची आठवणीने रडायला येते.”

“परिस्थिती नावाची शाळा माणसाला आयुष्यात योग्य शिक्षण देते.”

“शाळेतल्या गमतीचे ते दिवस गेले, आठवणींच्या जाळ्यात शाळेतले बालपण उरले.”

अजूनही आठवत असेल ना, तुमची ती शाळा आणि शाळेतली तुमची “ती”

“जीवन झाली शाळा, अनुभव झाला गुरु, रोज नवीन शिकून अध्ययन आह सुरु.”

“शाळेत असतांना आयुष्य सुंदर होत, आता आयुष्याची सुंदर शाळा झाली आहे.”

पुढील पानावर आणखी…

Editorial team

Related posts.

खास करा यावर्षीच रक्षाबंधन पाठवा हे शुभेच्छा संदेश

Raksha Bandhan Quotes in Marathi रक्षाबंधन हा असा सण आहे ज्यादिवशी बहीण भावाला राखी बांधते आणि भाऊ बहिणीला आयुष्यभर तिच्या...

फादर्स डे कोट्स इन मराठी

Marathi Father Day Quotes  जीवनातील अशी व्यक्ती ज्या व्यक्तीला मिठी मारणे खूप कठीण असतं, आणि ती व्यक्ती म्हणजे आपले वडील....

रंगाचा उत्सव होळी च्या रंगीत शुभेच्छा

Holi Wishes in Marathi होळी हा सण वसंत ऋतु मध्ये साजरा केला जाणाऱ्या सणा मधील एक प्रमुख सण आहे. या...

Copyright © 2016-2024, MajhiMarathi.Com, All rights reserved

WorksheetsBag.com

Worksheets For Class 6 Marathi

Worksheets for Class 6 Marathi have been designed as per the latest pattern for CBSE, NCERT and KVS for Grade 6. Students are always suggested to solve printable worksheets for Marathi Grade 6 as they can be really helpful to clear their concepts and improve problem solving skills. We at worksheetsbag.com have provided here free PDF worksheets for students in standard 6 so that you can easily take print of these test sheets and use them daily for practice. All worksheets are easy to download and have been designed by teachers of Class 6 for benefit of students and is available for free download.

Marathi Worksheets for Class 6

We have provided  chapter-wise worksheets for class 6 Marathi  which the students can download in Pdf format for free. This is the best collection of Marathi standard 6th worksheets with important questions and answers for each grade 6th Marathi chapter so that the students are able to properly practice and gain more marks in Class 6 Marathi class tests and exams.

Chapter-wise Class 6 Marathi Worksheets Pdf Download

Marathi  Worksheets for Class 6 as per CBSE NCERT pattern

Parents and students are welcome to download as many worksheets as they want as we have provided all free. As you can see we have covered all topics which are there in your Class 6 Marathi book designed as per CBSE, NCERT and KVS syllabus and examination pattern. These test papers have been used in various schools and have helped students to practice and improve their grades in school and have also helped them to appear in other school level exams. You can take printout of these chapter wise test sheets having questions relating to each topic and practice them daily so that you can thoroughly understand each concept and get better marks. As Marathi for Class 6 is a very scoring subject, if you download and do these questions and answers on daily basis, this will help you to become master in this subject.

Benefits of Free Worksheets for CBSE Class 6 Marathi

• You can improve understanding of your concepts if you solve NCERT Class 6 Marathi Worksheet,
• These CBSE Class 6 Marathi worksheets can help you to understand the pattern of questions expected in Marathi exams.
• All worksheets for Marathi Class 6 for NCERT have been organized in a manner to allow easy download in PDF format
• Parents will be easily able to understand the worksheets and give them to kids to solve
• Will help you to quickly revise all chapters of Class 6 Marathi textbook
• CBSE Class 6 Marathi Workbook will surely help to improve knowledge of this subject

These Printable practice worksheets are available for free download for Class 6 Marathi. As the teachers have done extensive research for all topics and have then made these worksheets for you so that you can use them for your benefit and have also provided to you for each chapter in your ebook. The Chapter wise question bank and revision worksheets can be accessed free and anywhere. Go ahead and click on the links above to download free CBSE Class 6 Marathi Worksheets PDF.

You can download free worksheets for Class 6 Marathi from https://www.worksheetsbag.com

You can get free PDF downloadable worksheets for Grade 6 Marathi from our website which has been developed by teachers after doing extensive research in each topic.

On our website we have provided worksheets for all subjects in Grade 6, all topic wise test sheets have been provided in a logical manner so that you can scroll through the topics and download the worksheet that you want.

You can easily get question banks, topic wise notes and questions and other useful study material from https://www.worksheetsbag.com without any charge

Yes all test papers for Marathi Class 6 are available for free, no charge has been put so that the students can benefit from it. And offcourse all is available for download in PDF format and with a single click you can download all worksheets.

https://www.worksheetsbag.com is the best portal to download all worksheets for all classes without any charges.

Related Posts

Halloween Worksheets Download PDF

Worksheets for class 8 tamil, worksheets for class 7 punjabi.

• Disclaimer Generator
• Privacy Policy

Original marathi

• Marathi status
• _friendship status in marathi

शाळेच्या आठवणी मराठीमधे/School Life Status In Marathi/School Life Message In Marathi/School Life Quotes In Marathi.

School life message in marathi / शाळेच्या आठवणी मेसेज मराठीमधे..

School Life Status In Marathi / शाळेच्या आठवणीवरील स्टेटस मराठीमधे.

School life quotes in marathi / शाळेच्या आठवणीवरील कोटेस मराठीमधे..

You may like these posts

Post a comment.

• Anniversary wishes for friend in marathi
• Anniversary wishes for relatives in marathi .
• Anniversary wishes for wife in marathi
• Anniversary wishes in husband in marathi
• Anniversary wishes in marathi
• Attitude Status In Marathi.
• Best Marathi Charoli.
• Best Marathi Ukhane
• Best Shayri In Marathi.
• Birthday Message For Mother In Marathi.
• Birthday Status For Daughter In Marathi.
• Birthday Status For Mavshi In Marathi
• Birthday Status For Uncle In Marathi.
• Birthday Wishes For Best Friend In Marathi.
• Birthday Wishes For Brother In Marathi
• Birthday Wishes For Daughter In Marathi
• Birthday Wishes For Friends In Marathi
• Birthday Wishes For Grandfather In Marathi
• Birthday Wishes For Grandmother In Marathi
• Birthday Wishes For Mavshi In Marathi
• Birthday Wishes For Mother In Marathi
• Birthday Wishes For Sister In Marathi
• Birthday Wishes For Uncle In Marathi
• Brother Quotes In Marathi.
• Charoli Status In Marathi.
• Childhood Message In Marathi.
• Childhood Quotes In Marathi
• Childhood Status In Marathi
• Diwali Message In Marathi
• Diwali Status In Marathi/Diwali Quotes In Marathi.
• Dr.Abdul Kalam Thoughts In Marathi/ डॉ.ए.पी.जे.अब्दुल कलाम प्रेरणादायी सुविचार/Dr. Abdul Kalam Quotes In Marathi
• Family Quotes In Marathi
• Family Sms In Marathi.
• Family Status In Marathi
• Father Quotes In Marathi .
• Father Status In Marathi
• First Birthday Wishes For Baby In Marathi.
• friendship quotes marathi
• Good Morning Wishes In Marathi/ Good Morning Status In Marathi / Good Morning Sms In Marathi/शुभ सकाळ मेसेज मराठीमधे.
• Good night message marathi
• Good night quotes in marathi.
• Good night Shayri in marathi
• Good night status in marathi
• Good night wishes in marathi
• Grandfather Quotes In Marathi.
• Grandmother Quotes In Marathi.
• Gudi Padwa Message In Marathi
• Gudi Padwa Status In Marathi
• Gudi Padwa Wishes In Marathi
• Hanuman Jayanti Quotes In Marathi
• Hanuman Jayanti Wishes In Marathi
• Indian Army Message In Marathi.
• Indian Army Quotes In Marathi
• Indian Army Status In Marathi
• Is Keiser University Expensive
• Keiser University Campus Life
• Life Message In Marathi.
• Life Quotes In Marathi
• Life Status In Marathi
• Love Message In Marathi
• Love Quotes In Marathi
• Love Shayri In Marathi
• Love Sms In Marathi
• Love Status In Marathi
• Love Status In Marathi.
• Marathi Charolya
• Marathi Mhani
• Marathi Mhani Status In Marathi.
• Marathi Suvichar
• Mavshi Quotes In Marathi.
• Mother Quotes In Marathi
• Mother Status In Marathi
• Mother-Father Status In Marathi
• Motivational Message In Marathi
• Motivational Quotes In Marathi
• Motivational Status In Marathi.
• New Year Message In Marathi.
• New Year Quotes In Marathi
• New Year Status In Marathi
• New Year Wishes In Marathi
• Puneri Patya Message In Marathi
• Puneri Patya Quotes In Marathi.
• Puneri Patya Status In Marathi
• Rain Message In Marathi.
• Rain Quotes In Marathi
• Rain Status In Marathi
• Sad Message In Marathi.
• Sad Quotes In Marathi
• Sad Status In Marathi
• Sister Quotes In Marathi.
• Sorry Message In Marathi
• Sorry Quotes In Marathi
• Sorry Sms In Marathi.
• Sorry Status In Marathi
• Suvichar Quotes In Marathi.
• Suvichar Status In Marathi
• Swami Vivekananda Good Thoughts In Marathi
• Swami Vivekananda Message In Marathi
• Swami Vivekananda Quotes In Marathi
• The Best Mortgage Refinance Companies In The USA 2023
• Ukhane Status In Marathi
• Valentine day SMS for Husband in marathi
• Valentine day status in marathi
• Valentine's day SMS for wife
• Valentine's day wishes for boyfriend.
• Valentines day wishes in marathi
• Vichardhan Quotes In Marathi
• Vichardhan Status In Marathi
• आई - बाबा स्टेटस मराठीमधे
• आईला वाढदिवसाच्या शुभेच्छा
• आजीला वाढदिवसाच्या शुभेच्छा मराठी
• आजोबांना वाढदिवसाच्या शुभेच्छा मराठी
• आयुष्य स्टेटस मराठी
• उखाणे स्टेटस मराठी.
• काकांना वाढदिवसाच्या शुभेच्छा मराठी
• कुटुंब स्टेटस मराठीमधे
• गुढीपाडवा शुभेच्छा मराठी
• जीवनावरील स्टेटस मराठीमधे
• दिवाळी शुभेच्छा मराठीमधे/Diwali Wishes In Marathi
• दुःखी स्टेटस मराठी
• नवीन वर्षाच्या शुभेच्छा मराठीमधे
• पावसाळा स्टेटस मराठीमधे
• प्रेम स्टेटस मराठी.
• प्रेरणादायी सुविचार मराठी
• बहिणीला वाढदिवसाच्या शुभेच्छा
• बालपणाच्या आठवणी मराठीमधे
• बाळाला पहिल्या वाढदिवसाच्या शुभेच्छा मराठी
• बेस्ट मराठी उखाणे
• भारतीय सैनिक स्टेटस मराठी
• भावाला वाढदिवसाच्या शुभेच्छा
• मराठी म्हणी
• मराठी विनोद स्टेटस/Funny Status In Marathi/Funny Quotes In Marathi/Funny Sms In Marathi.
• मराठी शायरी स्टेटस
• मराठी सुविचार
• मावशीला वाढदिवसाच्या शुभेच्छा
• मित्राला वाढदिवसाच्या शुभेच्छा मराठी
• मुलीला वाढदिवसाच्या शुभेच्छा मराठी
• मैत्रिणीला वाढदिवसाच्या शुभेच्छा मराठी
• रुबाबदार स्टेटस मराठी
• विचारधन स्टेटस मराठीमधे
• संक्रांतीच्या शुभेच्छा मराठीमधे/ Sankranti Wishes In Marathi/ Sankranti Status In Marathi/Sankranti
• सॉरी स्टेटस मराठीमधे
• स्वामी विवेकानंद मराठी सुविचार
• हनुमान जयंती शुभेच्छा मराठी
• होळी- रंगपंचमी शुभेच्छा मराठीमधे/ Holi -Rangapanchmi Wishes In Marathi/ Holi-Rangapanchmi Status In Marathi/

Social Plugin

Popular posts.

पोलिस स्टेटस मराठी/Police Quotes In Marathi/ Police Status In Marathi

Cricket Quotes In Marathi/Cricket Status In Marathi

भारतीय सैनिक स्टेटस मराठी/ Indian Army Status In Marathi/Indian Army Quotes In Marathi

Menu footer widget.

• Privacy policy

• Nation & World

Why's it called that? The Arthur of Dr. Arthur F. Sullivan Middle School

Latest in a series of stories on the people whose names are attached to Worcester schools, streets and parks.

By foot, by car, by bus, backpacks in tow, hundreds of students will converge on Sullivan Middle School in Worcester for the first day of school Monday.

An A-plus for the pupils who studied up over the summer and refer to their place of learning as not just the Sullivan Middle School, but as the Dr. Arthur F. Sullivan Middle School.

And for those who didn't do their homework:

The school's namesake, Arthur F. Sullivan, a 1939 graduate of the College of the Holy Cross, spent nearly three decades as a teacher and administrator in Worcester Public Schools. When he retired in 1979, at the end of the school year, he was an associate school superintendent.

At the time, the city was finalizing plans to reshape South High Community School on Richards Street into a middle school. A new South High opened on Apricot Street in 1978.

The conversion of the old high school into a middle school came after years of City Hall discussion about citywide school construction and renovation.

After a $1.1 million overhaul of the old high school, the Dr. Arthur F. Sullivan Middle School opened in September 1980. The biggest change was the expansion of the library and cafeteria.

A dozen years later, a replacement middle school, with an $18 million price tag, opened on Apricot Street. The school name carried on.

Arthur Sullivan was a proud witness to the improvements that yielded the first middle school with his name. He was a product of Worcester schools, having attended Classical High School. He was a World War II veteran, serving with the Army Air Corps.

He earned a master's degree in education from Clark University and a doctorate in education from Boston University.

He taught math. His first teaching job was in Lancaster. He then taught at David Prouty High School in Spencer. He returned to his hometown in 1950, first at Providence Street Junior High School and then at South High. He became an administrator in 1958, eventually becoming the associate superintendent for research and development.

Months after his retirement, the School Committee voted to recognize Sullivan by naming the under-renovation school in his honor. More than 500 people attended a retirement gathering.

Sullivan, 90, died Jan. 29, 2008.

Deion Sanders asked for investigation of son's bankruptcy case: Here's what we found

Five different agencies or institutions looked into the incident that led deion sanders' son shilo into bankruptcy last year. this is what they found..

In response to a question last month about his son’s ongoing bankruptcy case , Colorado football coach Deion Sanders made a request to the USA TODAY Sports reporter who asked him about it.

“I want you to do this for me,” the Pro Football Hall of Famer said then . “I want you to do your homework and do a whole investigation on that and then write that. I mean the whole complete investigation on what truly happened.”

USA TODAY Sports already had been doing that and previously published other reports about it and the incident that led to it in 2015. But in response to Sanders’ urging, USA TODAY Sports reexamined records and sought further information from officials who looked into the case involving his son, Shilo, who filed for bankruptcy last October with more than $11 million in debt.

As a result, USA TODAY Sports found that at least five agencies or institutions with access to witnesses and evidence in the 2015 case made conclusions about it – Dallas police, Shilo’s school, an insurance company, Texas child protective services and a civil court in Dallas.

What did those agencies and institutions conclude?

None of them favored Shilo Sanders, now a standout safety for his father at Colorado .

Four of those five official inquiries instead favored John Darjean, the school security guard who claimed he suffered permanent and severe spinal and nerve injuries after Shilo allegedly assaulted him in 2015 , when Shilo was a 15-year-old ninth grader at FOCUS Academies in Dallas.

The other of those five investigations initially sided with Shilo but then obtained information that forced it to reverse its conclusion and instead ruled that fault was “unable to be determined.”

OPINION: Confrontational. Defensive. Unnecessary. Deion Sanders' act is wearing thin.

MORE: Shilo Sanders' bankruptcy case reaches 'impasse' over NIL information for CU star

USA TODAY Sports also solicited further clarification from Shilo’s attorney in Texas but didn’t get a response.

Below is a summary of how each of the five inquiries ended up after Darjean said Shilo threw a roundhouse elbow into his upper torso when Darjean was trying to confiscate his phone at school. Darjean sued Shilo in civil court to recover for his injuries and won a default judgment of $11.89 million in 2022 – a massive debt for Shilo that led him to file for bankruptcy in hopes of eliminating it.

The bankruptcy case remains pending and still could hinge on that incident in 2015 .  Deion Sanders has said Darjean’s claims are false and portrayed it as a money grab. Shilo Sanders said he acted in self-defense after Darjean assaulted him. Shilo’s attorneys also have questioned whether Darjean’s injuries were pre-existing.

All the news on and off the field: Sign up for USA TODAY's Sports newsletter.

What Dallas police said about the Shilo Sanders case

Dallas police provided this information when asked about it by USA TODAY Sports.

“On September 17, 2015 at about 11:55 AM, Dallas police responded to a call for service in the 2500 block of W Ledbetter Drive. The preliminary investigation determined a security officer and teen were in an argument when the teen hit the security officer. Dallas Fire Rescue responded and transported the security officer to a local hospital for further medical treatment.”

Dallas police said the incident was referred to a grand jury, but there is no public record of any criminal charge or indictment.

Court records show that a day after that incident, Shilo Sanders was involved in a separate incident at school with another student and was taken that day to a juvenile detention center in Dallas. Court records also show Darjean underwent spinal surgery a few days after the incident.

What the school found

Darjean initially was suspended with pay pending the outcome of an internal investigation. Five days after the incident, the CEO and founder of the school, Leroy McClure, wrote a letter to Darjean saying the suspension was being lifted and Darjean was being reinstated effectively immediately.

“Video evidence supports your statement and the statement of the nearest employee in the area,” the school’s findings stated in the letter. “You were trying to take the student’s cell phone away from him. You were struck in the upper chest area by the student’s elbow. You then attempted to restrain the student against the wall. The student pushed back against you, moving both of you back off the wall. You attempted to restrain the student a second time against the wall and then moved the student to the floor to restrain him. At that point other employees entered the area to assist.”

It’s not clear what video evidence was used to clear Darjean. In 2016, TMZ published some security video evidence that only shows a part of the incident . But Darjean has said there was other video evidence that supports him – video that was deleted by a computer technician around the same time that Deion Sanders approached that technician to obtain it.

USA TODAY Sports recently contacted McClure, the school CEO, and asked what the video showed.

“I would have to refer you back to the letter I signed back in 2015,” McClure said. “Yes I did my due diligence in looking at different angles before I signed the letter.   I have nothing to add nor delete from the letter.  The signed letter stands on its own.   I have no idea where the video may be.”

What Texas child protection services found

The Texas Department of Family and Protective Services got involved in this case to determine if Shilo Sanders had been abused as a minor at school.

On Oct. 30, 2015, the agency initially found that there was “reason to believe” that abuse or neglect had occurred against Shilo in this case based on a preponderance of the evidence. In February, Shilo Sanders’ attorneys in bankruptcy court even used this initial ruling to try to convince a judge to dismiss Darjean’s complaint against Sanders there.

But that initial ruling was not the final word in that case and was based largely on false information from two school officials who said Darjean was being fired over the incident, according to court records. McClure, the school CEO, testified in a pretrial deposition afterwards that Darjean never was terminated and that this false information came from two officials who had personal conflicts with Darjean and hadn’t been authorized to make such determinations. McClure also testified that he considered the two school officials to be a “liability,” and both were let go from the school in 2016.

Records obtained by USA TODAY Sports show that the agency’s initial ruling then was reversed after two additional witness statements were obtained that corroborated Darjean.

As a result, the disposition of the case was changed to “Unable to be Determined.”

Another odd twist is that Deion Sanders initially told the agency’s investigator, Jordan Ham, that he didn’t suspect Darjean used excessive force in restraining Shilo and that he thought Darjean handled the situation appropriately, according to court records. He said so 12 days after the incident in the presence of his attorney, according to Ham. But Deion Sanders later disavowed that, saying he didn’t witness the incident and couldn’t have known.

What workers comp insurance found

Employees can file a workers compensation insurance claim when injured on the job to help pay for medical bills and a portion of lost wages. But such claims are not automatically approved for benefits. The insurance company can investigate to make sure the claim is legitimate and also can deny a claim if it finds that the injury was caused by the employee’s attempt to “unlawfully injure another person,” according to Texas law.

That is not what the insurance company found in Darjean’s case. An independent doctor reviewed his medical records and determined he had compensable injuries. The company also obtained records from the school about what happened.

“As a result of the filing of the workers’ compensation claim, Utica National Insurance Company paid both medical benefits to or on behalf of John Darjean and indemnity benefits,” said a sworn affidavit from the company’s custodian of records from July 2021.

The affidavit said the company had paid $112,000 in medical benefits at that time, plus $99,000 in indemnity benefits.

The doctor did note a pre-existing condition with Darjean, who had undergone another surgery before the incident, in 2014. But he said the injury from the incident in 2015 made his physical condition far worse.

“The accident resulted in cervical myelopathy and cervical cord compression and urine incontinence because there was a spinal stenosis,” the doctor wrote to the Texas Department of Insurance in 2016. “In other words, there was what l would call an aggravation of a pre-existing condition.”

What the civil court found

Darjean initially sued Shilo and both of his parents in 2016, but by early 2019, both parents had been dropped from the lawsuit, leaving Shilo as the sole remaining defendant in 2019, when he went to college as a freshman at South Carolina. At that point, Shilo had defended himself in the lawsuit for years. He even had filed counterclaims and testified in a pretrial deposition.

But then he elected to drop his attorneys in April 2020 without hiring new ones. Shilo was “unwilling or unable to continue funding” his defense, according to his attorneys then.

Without an attorney to represent him, trial notices then were sent to his email address and his old home address at South Carolina, even though he left there after the 2020 season to transfer to Jackson State.

Then when the case finally did go to trial in March 2022, he didn’t show up to defend himself, leading to the $11.89 million default judgment against him.

The court issued findings of fact and conclusions of law after hearing evidence in the case.

“On September 17, 2015, Shilo Sanders did in fact cause physical harm and injuries to John Darjean by assaulting him,” the court stated. “The Court finds that Shilo Sanders’ actions were the proximate cause of John Darjean’s injuries/damages. The Court further finds that Shilo Sander’s actions were a substantial factor in bringing about the physical and mental injuries sustained by John Darjean, without which such injuries and damages would not have occurred.”

The question now is whether the bankruptcy court will take Shilo’s side after all these other agencies and institutions did not. If he succeeds this time, the court could essentially erase that judgment debt and let him start over with relatively minor damage to his bank account.

A University of Colorado spokesman said Deion and Shilo Sanders were "unable to comment" on the bankruptcy case while it remains pending. The Buffaloes open their second season under Sanders on Aug. 29 vs. North Dakota State.

∎  News from on and off the field:  Sign up  for USA TODAY's Sports newsletter.

∎  The USA TODAY app gets you to the heart of the news — fast.  Download for award-winning coverage, crosswords, audio storytelling, the eNewspaper and more .

Follow reporter Brent Schrotenboer @Schrotenboer . Email: [email protected]